Πάνω σ’ αυτό το όχι και τόσο καινοτόμο θέμα προσπαθεί να οικοδομήσει την δράση του το «Amusement» αλλά δεν φαίνεται να τα καταφέρνει τόσο καλά. Ενώ διαθέτει μερικές πολύ δυνατές σκηνές βίας και ενίοτε πλαισιώνεται από σκοτεινή ατμόσφαιρα παράγοντας αυθεντικό τρόμο, δυστυχώς χαντακώνεται κυρίως λόγω των κραυγαλέων προχειροτήτων και αφελειών του σεναρίου.
Ας σημειωθεί ότι το «Amusement» διαθέτει μια σπονδυλωτή κατά κάποιο τρόπο μορφή αφού οι επιθέσεις του δολοφόνου στα κορίτσια εξιστορούνται σε αυτοτελείς ιστορίες παρότι καθίσταται προφανής η μελλοντική συνεύρεση τους. Αυτό μας προδιαθέτει τουλάχιστον θετικά απέναντι στην έξυπνη αυτή ιδέα.
Το ξεκίνημα είναι δυναμικό με την περιπετειώδη συνάντηση ενός ζευγαριού με τον μανιακό στην επαρχιακή άσφαλτο. Η κοπέλα απ’ το ζευγάρι είναι φυσικά η παλιά γνώριμη του δολοφόνου. Η εν λόγω σεκάνς χαρακτηρίζεται από αμεσότητα, βία και απροβλεψιμότητα. Στη συνέχεια μεταφερόμαστε στην συνάντηση της δεύτερης κοπέλας με τον μανιακό στο σπίτι της θείας της. Το δεύτερο μέρος ξεχωρίζει κυρίως για τις τρομακτικές μορφές κλόουν και ειδικά αυτή που φιγουράρει και στο εξώφυλλο καθώς και για την σκοτεινή ατμόσφαιρά του μέσα στο σπίτι τη νύχτα.
Η τρίτη συνάντηση παρουσιάζει σεναριακές κακοτοπιές που μαρτυρούν μια σαφή έλλειψη ευρηματικότητας. Σίγουρα χρειαζόταν μια περισσότερο εμπνευσμένη ιδέα για την συνάντηση της κοπέλας με τον μανιακό. Σ’ αυτό εδώ το story το θύμα πέφτει υπερβολικά εύκολα στα δίχτυα του κακού καταφεύγοντας σε κάκιστες έως βλακώδεις επιλογές ενώ και ο φόνος του φίλου της, μολονότι βίαιος, είναι κάπως προβλέψιμος.
Το «Αmusement» κυκλοφόρησε κατευθείαν σε dvd παρά την αρχική πρόθεση να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες. Είναι επίσης η τελευταία ταινία που διανεμήθηκε από την εταιρεία Picturehouse Entertainment.
Τέλος πάντων, μετά το πέρας των τριών προσωπικών ιστοριών συνάντησης της κάθε κοπέλας με τον παρανοϊκό, ερχόμαστε στην τελική ευθεία όπου οι τρεις φίλες αγωνίζονται για τις ζωές τους κόντρα στον διεστραμμένο παιδικό τους φίλο. Όμως τα γεγονότα εξελίσσονται τόσο τσαπατσούλικα και χαοτικά που προκαλούν τη λογική του θεατή σε ενοχλητικό βαθμό. Μια αντιπαθητική ψυχολόγος που μοιάζει περισσότερο με ξεπεσμένη barwoman χαλαρών ηθών εμφανίζεται εντελώς ξεκάρφωτα ανακρίνοντας τη μια κοπέλα.
Επίσης απουσιάζει κάθε αίσθηση του χώρου. Από μια υπόγεια τεράστια εγκατάσταση που μοιάζει με εγκαταλειμμένο εργοστάσιο οδηγούμαστε στην παράγκα του μανιακού κι από εκεί στο φορτηγό του λες και ήξερε την διαδρομή που θα ακολουθήσουν οι κυνηγημένες κοπέλες! Ο φονιάς εμφανίζεται να έχει υπερβολικά ισχυρή αντοχή στα χτυπήματα με μαχαίρια αλλά και στις πτώσεις γεγονός που στερεί ακόμα περισσότερο την αληθοφάνεια από το φιλμ.
