Η Μεγάλη Βρετανία είναι υπεύθυνη για αυτήν την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ποικιλόμορφη δομικά παραγωγή. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως. Το «The Limehouse Golem» βασίζεται στο μυθιστόρημα του Dan Leno and the Limehouse Golem του 1994 γραμμένο από τον Peter Ackroyd. Μας ταξιδεύει στην Αγγλία της βικτωριανής εποχής (μια εποχή που πάντοτε ταιριάζει στις ιστορίες μυστηρίου/θρίλερ) και αφηγείται μια αρκετά ασυνήθιστη ιστορία φόνων.
Το στοιχείο του φολκλόρ εισάγεται με την αναφορά του μυθικού golem της εβραϊκής λαογραφίας, ένα ανθρωπόμορφο πλάσμα που έχει πάρει ζωή από άψυχη ύλη. Στο εν λόγω πλάσμα αποδίδονται μια σειρά βίαιων φόνων στην περιοχή Limehouse του Λονδίνου αλλά ένας αστυνομικός της Scotland Yard δεν επηρεάζεται από τις λαϊκές δοξασίες και αναζητά τον πραγματικό δράστη μέσα από αποκαλυπτικά ημερολόγια που πέφτουν στα χέρια του καθώς προχωρά η έρευνα.
Παράλληλα -και εδώ ξεκινά ένα δεύτερο ταμπλό στην ιστορία- μια γυναίκα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη δικαιοσύνη για την υποτιθέμενη δολοφονία του συζύγου της. Τυχαίνει η ίδια γυναίκα να γνωρίζει πληροφορίες για τον δράστη των φόνων που ερευνά ο αστυνομικός ενώ ο αποθανών σύζυγός της είναι ένας από τους υπόπτους.
Οι Douglas Booth και Sam Reid είχαν ξαναβρεθεί μαζί στην ταινία «The Riot Club» του 2014.
Όπως ήταν επόμενο οι δύο ιστορίες συγκλίνουν, ο αστυνομικός έρχεται σε επαφή με τη γυναίκα στο κελί της και οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μια την άλλη καταλήγοντας σε ένα συγκλονιστικό αν και ελαφρώς προβλέψιμο φινάλε (τουλάχιστον για τον πιο έμπειρο θεατή).
Το «The Limehouse Golem» συγκεντρώνει πολλά καλά στοιχεία και από νωρίς καθίσταται ελκυστικό σαν φιλμ. Η ίδια η ιστορία παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον όντας πρωτότυπη και συναρπαστική. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο Bill Nighy-Olivia Cook δένει άψογα και σηκώνει την ταινία στις πλάτες του με χαρακτηριστική άνεση. Καλές είναι και οι υπόλοιπες ερμηνείες.
Ένα άλλο δυνατό σημείο είναι η θεατρικότητα με την οποία παρουσιάζεται η υποθετική αναπαράσταση των φόνων από τον εκάστοτε ύποπτο. Οι σκηνές αυτές είναι πραγματικά μεγαλειώδεις και ανεβάζουν το φιλμ ένα σκαλί παραπάνω ποιοτικά δίνοντάς του ξεχωριστή φινέτσα που ταιριάζει εκπληκτικά με την αφήγηση.
Η ύπαρξη πραγματικών προσώπων όπως ο Karl Marx (ο γνωστός φιλόσοφος, οικονομολόγος και θεμελιωτής του κομουνισμού) μαζί με φανταστικά του μυθιστορήματος στη ροή της ιστορίας είναι μία ακόμα ιδιαιτερότητα του «The Limehouse Golem» που κεντρίζει το ενδιαφέρον. Τα καλοσχεδιασμένα κουστούμια -προϊόν της πάντα γοητευτικής βικτωριανής εποχής- ενισχύουν το οπτικό θέαμα που κορυφώνεται στις παραστάσεις μαύρης κωμωδίας που παρουσιάζει στο φιλοθεάμον κοινό ο κωμικός του θεάτρου Dan Leno – άλλο ένα αληθινό πρόσωπο που έζησε εκείνη την περίοδο.
Λίγα σεναριακά άλματα δεν στέκονται ικανά να στερήσουν την ευχαρίστηση της παρακολούθησης της κάπως διογκωμένης χρονικά αυτής ταινίας. Αν λοιπόν σας αρέσουν οι καλογραμμένες αστυνομικές ιστορίες μυστηρίου και ταυτόχρονα είστε φίλος του ατμοσφαιρικού τρόμου, τότε το «The Limehouse Golem» είναι μια ταινία που πρέπει να δείτε. Το γεγονός ότι έχει ασυνήθιστα χαρακτηριστικά και δεν είναι μία ακόμα τυπική και χιλοπαιγμένη ταινία την καθιστά ακόμη σημαντικότερη κατά τη γνώμη μου.
Θετικά: Ενδιαφέρουσα υπόθεση, καλογραμμένο σενάριο, υπέροχα κουστούμια, καλές ερμηνείες, αξιόλογη σκηνοθεσία εν γένει.
Αρνητικά: Η μεγάλη διάρκεια ίσως κουράσει μερικούς θεατές. Επίσης συναντάμε και λίγες σεναριακές κακοτοπιές.
Συμπέρασμα: Ένα γεμάτο και χορταστικό φιλμ που αναμειγνύει πετυχημένα το αστυνομικό θρίλερ, το whodunit μυστήριο και τον τρόμο με φόντο την πάντα γοητευτική αλλά και απειλητική βικτωριανή εποχή.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Κάθε υποθετική αναπαράσταση των φόνων από τον εκάστοτέ υποψήφιο δολοφόνο.
- Η ανατρεπτική αποκάλυψη στο φινάλε.