Το Audrey Rose είναι μια ταινία του θρυλικού Robert Wise, που μας έχει προσφέρει το κλασικό θρίλερ με φαντάσματα, The Haunting (1963). Στο Audrey Rose, ο Wise προσπαθεί να καπηλευθεί την επιτυχία του The Exorcist (1973) του William Friedkin, προσφέροντας μας, μια διαφορετική υπόθεση «καταληψίας» σε ένα αλλόκοτο, αλλά ταυτοχρόνως πρωτότυπο σενάριο για την εποχή του. Το φαινόμενο της μετεμψύχωσης-μετενσάρκωσης, είναι αρκετά σπάνιο στο είδος του τρόμου, κυρίως λόγω της αντί-κινηματογραφικής θεματικής του.
Συνήθως σε ταινίες με δαιμονισμένους, το θύμα που βρίσκεται υπό καταληψία, μετατρέπεται σταδιακά από άνθρωπο σε τέρας, στο Audrey Rose, όμως, η καταληψία γίνεται από μια πονεμένη ψυχή που δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα τον θάνατο της. Ο Wise αναπαριστά ένα κορίτσι, όπου μέσα του βρίσκονται δυο ψυχές, την ημέρα είναι η Ivy Templeton, ενώ την νύχτα ξεπροβάλει η Audrey Rose.
Ο μελαγχολικός κόσμος που έχει χτίσει ο Robert Wise με τις συνεχόμενες καταιγίδες που ξεσπούν στην Νέα Υόρκη και την απελπισία των γονιών να βρουν μια λύση για το παιδί τους, ανάγει την ταινία, σε ένα υπαρξιακό δραματοποιημένο θρίλερ, όπου η κύρια θεματική του, είναι το πένθος και ο φόβος του θανάτου. Το διαχρονικό τραγικό θέμα της απώλειας αγαπημένων προσώπων από τα δίχτυα του άδικου θανάτου, είναι ο κύριος πρωταγωνιστής όλης της ταινίας.
Πρόκειται για την τελευταία ταινία τρόμου του Robert Wise.
Όσον αφορά τώρα τις ερμηνείες, εδώ έχουμε έναν εξαιρετικό Anthony Hopkins στον ρόλο του Elliot Hoover, ενός ανθρώπου που έχει μυηθεί στα μυστήρια του ινδουισμού, ενώ οι εκκεντρικές του συναντήσεις με διάφορα μέντιουμ, τον έχουν πείσει πως η κόρη του είναι ζωντανή, αλλά βρίσκεται σε άλλο σώμα, Η μικρή Ivy που την υποδύεται η Suzan Swift, στον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι μια χαρισματική κοπελίτσα που προσπαθεί με το ζόρι να συμπεριφέρεται σαν την Linda Blair, κάτι όμως που δεν πετυχαίνει και τα σημάδια κούρασης της φαίνονται προς το τέλος της ταινίας. Οι υπόλοιπες ερμηνείες είναι καλοσκηνοθετημένες «καρικατούρες» προκειμένου να υπάρχει συνοχή στο σενάριο.
Το σενάριο είναι πρωτότυπο και διαφορετικό, αλλά ξεπερασμένο για τον σύγχρονο κόσμο που μαστίζεται από την ύλη και τον ορθολογισμό, καθώς στα μάτια των συγχρόνων θεατών πολλές σκηνές θα μοιάζουν τραγελαφικές και υπερβολικές, ειδικότερα όταν η ταινία αποφασίζει να γίνει δικαστικό θρίλερ. Την εποχή που κυκλοφόρησε η ταινία, υπήρχαν πολλές New Age αιρέσεις, οι οποίες μίλαγαν για αυτά τα θέματα και κατάφερναν να βρουν πολλούς οπαδούς.
Τα βιβλία μυστικισμού και αποκρυφισμού ήταν το απόλυτο εμπορικό είδος εκείνης της εποχής, οπότε η δυναμική της ταινίας έχει πλέον αποδυναμωθεί, καθώς όλες αυτές οι θεματικές βρίσκονται πλέον στην αφάνεια, ενώ το «δόγμα» της σύγχρονης επιστήμης τις μεταφράζει ως τσαρλατανισμούς. Οπότε, όσο πρωτότυπο είναι το σενάριο άλλο τόσο δείχνει σημάδια ξεπερασμένων ιδεών και κουραστικών προσπαθειών για να προκαλέσει αγωνία, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα μελοδραματικό θρίλερ, ξεχασμένο στα χρονοντούλαπα της ιστορίας του σινεμά τρόμου.
