Μετά την μεγάλη πατάτα του 2004 που ακούει στο όνομα «Rottweiler», ο Brian Yuzna επιστρέφει την επόμενη χρονιά με άλλο ένα απαράδεκτο φιλμ τρόμου, ίσως ακόμα χειρότερο από εκείνο το δυστοπικό συνονθύλευμα με το κοπρόσκυλο.
Εδώ καταπιάνεται με τη μαγεία, το μυστικισμό, τον σατανισμό και τα…φράγματα υδάτινων όγκων αλλά με τρόπο απαράμιλλα ερασιτεχνικό και τσαπατσούλικο, αποδεικνύοντας πόσο ντεφορμέ τον βρίσκουμε στα μέσα της περασμένης δεκαετίας. Η ιστορία κινείται γύρω από το σκόπιμα πλημμυρισμένο χωριό Marienbad. Εκεί ένας αρχι-μυστικιστής μυημένος στις σατανικές διδαχές του περιβόητου Aleister Crowley δημιούργησε μια διαβολική σέκτα σπέρνοντας την παρακμή και την κατάπτωση στο χωριό. Για να εμποδίσει τις αναφυόμενες σατανικές δυνάμεις ο δήμαρχος της κοντινής πόλης έχτισε ένα μεγάλο φράγμα με τέτοιο τρόπο ώστε να πνίξει το χωριό και τους διεφθαρμένους ακόλουθους των σκοτεινών δυνάμεων. Ωστόσο, 40 χρόνια μετά, ο αρχιερέας που προκάλεσε το χάος επιστρέφει από τη βυθισμένη πλέον Marienbad καθώς απ’ ό, τι φαίνεται μια μικρή λεπτομέρεια τον διατήρησε ζωντανό, μαζί και τη δίψα του για εκδίκηση. Η νεαρή εγγονή του δημάρχου, η μάνα της και ένας δύτης-φωτορεπόρτερ τίθενται αντιμέτωποι με το κακό και…εμείς γελάμε και σκυλοβαριόμαστε με το τρισάθλιο θέαμα που προσφέρει θρασύτατα το ανιαρό φιλμ του Yuzna.
Το φιλμ στηρίζεται στην ομώνυμη νουβέλα του 1989 του συγγραφέα Matthew J. Costello.
Παρότι το gore βρίσκεται σε πλούσια επίπεδα, ο διάχυτος ερασιτεχνισμός σε όλους τους τομείς καταβαραθρώνει το «Beneath Still Waters». Σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να διασωθεί από το ναυάγιο και το έργο του πάλαι ποτέ σπουδαίου σκηνοθέτη φτάνει τελικά εκεί που δηλώνει και ο τίτλος του: στο βυθό! Μη σας ξεγελούν τα 3 highlights που ακολουθούν. Αυτά με το ζόρι τα ξεχώρισα από μια ταινία της πλάκας που ούτε για πλάκα δεν δύναται να ιδωθεί. Κρίμα ρε Brian. Είπαμε, η κινηματογραφική σου προσπάθεια μπορεί να στηρίζεται σε μέτριους προϋπολογισμούς αλλά τέτοια χάλια δεν δικαιολογούνται λαμβάνοντας υπόψη την σημαντική σου προσφορά στη σκηνή του τρόμου…
