Για να είμαι ειλικρινής όταν παίρνει το μάτι μου ταινίες τρόμου με ζώα και ειδικά του υγρού περιβάλλοντος με ζώνουν τα φίδια της αμφιβολίας. Λίγο η σκέψη ότι θα έχουμε να κάνουμε με αδύναμη ιστορία που καταφεύγει σε ανόητες comedy πινελιές για να καταστεί συμπαθητική, λίγο ο φόβος περί φτηνής αντιγραφής του all time classic «Jaws», ε δεν θέλει πολύ για να κυριευτώ από σκεπτικισμό. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο άσχημα και μερικές φορές συναντάμε εκπλήξεις από εκεί που δεν το περιμένουμε. Έτσι λοιπόν εδώ η έκπληξη προέρχεται από την Αυστραλία με τον εφετζίδικο και κλισαρισμένο τίτλο «Black Water».
Το φονικό ζώο της ταινίας είναι ένας κροκόδειλος που ελλοχεύει στα νερά ενός μεγάλου ποταμού της βόρειας Αυστραλίας. Υποψήφια θύματά του ένα ζευγάρι και μια ακόμα νεαρή κοπέλα των οποίων η βόλτα για ψάρεμα θα μετατραπεί σε εφιάλτη ύστερα από το αναποδογύρισμα της βάρκας τους και τον θάνατο του οδηγού τους. Οι 3 ήρωες βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο στα ογκώδη δέντρα που φύονται στον ποταμό, με τον κροκόδειλο να περιπολεί το σημείο όπου του εξασφάλισε απρόσμενους δυνητικούς μεζέδες. Θα καταφέρουν οι εγκλωβισμένοι να βρουν ένα τρόπο διαφυγής ή θα καταλήξουν στην κοιλιά του πεινασμένου κροκόδειλου;
Η κατάλληλη λέξη για να περιγραφεί μονολεκτικά το «Black Water» είναι «ρεαλιστικό». Πράγματι δεν είναι μόνο η έλλειψη CGI και η χρησιμοποίηση αληθινών κροκόδειλων για τα γυρίσματα αλλά το συνολικό πλαίσιο συμπεριφοράς των χαρακτήρων που δικαιολογούν τον ανωτέρω χαρακτηρισμό. Οι ερμηνείες τους είναι πειστικότατες όπως και οι αντιδράσεις πανικού καθ’ όλη τη διάρκεια του φιλμ.
Το φιλμ είναι εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα και συγκεκριμένα από επίθεση κροκόδειλου σε τριμελή παρέα στην επικράτεια Northern Territory της Αυστραλίας το Δεκέμβρη του 2003.
Το cast δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό πέρα από τα σύνορα της Αυστραλίας αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία αφού οι ηθοποιοί ανταποκρίνονται άψογα στον ρόλο τους. Επίσης δεν υπάρχουν κραυγαλέα παράλογες ενέργειες ή αποφάσεις που θα γελοιοποιούσαν την όλη προσπάθεια ενώ ακόμα και το δυναμικό φινάλε που «μυρίζει» ελαφρώς Hollywood δεν ξεφεύγει από τα όρια της κινηματογραφικά αποδεκτής υπερβολής.
Η αγωνία αποτελεί βασικό συστατικό του φιλμ και με τη βοήθεια της δυναμικής, ταχύτατης μουσικής εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη. Το gore βρίσκεται επίσης σε ρεαλιστικά επίπεδα, όντας τέλεια ισορροπημένο χωρίς κακόγουστες υπερβολές αλλά και χωρίς μια ενοχλητική έλλειψη που θα καθιστούσε το φιλμ εκνευριστικά κόσμιο.
Γενικά κάθε συνειδητοποιημένος λάτρης ταινιών τρόμου με ζώα πρέπει να αναζητήσει το «Black Water». Η έντονη και συναρπαστική εμπειρία που θα αποκομίσει από την καλογυρισμένη αυτή ταινία με την όμορφη επίσης φωτογραφία στο βαλτώδες-ποτάμιο περιβάλλον της εξέλιξης της δράσης, θα τον αφήσει μ’ ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη…
