Το «Body Parts» του ταλαντούχου Eric Red ανήκει σε εκείνες τις ξεχασμένες και αμφιλεγόμενης ποιότητας ταινίες τρόμου του πρώτου μισού των 90s που μεγάλο μέρος του νεότερου ηλικιακά κοινού μάλλον αγνοεί. Όχι ότι θεωρώ απαραίτητη την ανάδειξή του αφού αντικειμενικά σαν ταινία τρόμου δεν συνιστά κάτι εντυπωσιακό ή σημαντικό από ιστορικής απόψεως. Επειδή όμως κάποιοι φίλοι του παλιότερου cinema τρόμου καθώς και οι «cultάκηδες» θα εκτιμούσαν μια υπενθύμιση, ιδού και η παρούσα κριτική.
Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Ένα ιδιόρρυθμο μείγμα body horror light μορφής, ματαιόδοξης διαστρεβλωμένης επιστήμης και αρρωστημένου κατά συρροή δολοφόνου. Πρωταγωνιστής είναι ένας ψυχολόγος που προσπαθεί να βοηθήσει τους βαρυποινίτες δολοφόνους μέσα από συνεντεύξεις μαζί τους ενώ ταυτόχρονα διδάσκει και σ’ ένα κοντινό κολέγιο. Μετά από ένα φρικτό τροχαίο δυστύχημα, ο ψυχολόγος χάνει το ένα του χέρι, αλλά μέσα στην ατυχία του μια γιατρός προσφέρεται να του κολλήσει το χέρι ενός άγνωστου δωρητή στα πλαίσια μιας επαναστατικής χειρουργικής μεθόδου. Και ενώ αρχικά όλα φαίνεται να κυλούν καλά, με τον ήρωά μας να χρησιμοποιεί άνετα το νέο του χέρι, η εξέλιξη των πραγμάτων δεν θα είναι τόσο ευχάριστη. Βλέπετε το χέρι που του έραψαν ανήκε σ’ έναν κατά συρροή δολοφόνο με δεκάδες θύματα στο ενεργητικό του. Τώρα αρχίζει να επηρεάζει και τη ζωή του ψυχολόγου, άλλοτε με ενοχλητικές παραισθήσεις και άλλοτε με ανεπιθύμητες και επικίνδυνες για τους γύρω του ενέργειες…
Παρότι το θέμα ακούγεται αφελές, το «Body Parts» τα καταφέρνει σχετικά καλά προσφέροντας αρκετές στιγμές τρόμου, σασπένς και αιματοκυλίσματος. Άργησε βέβαια να ανεβάσει ρυθμούς όντας αισθητά νωχελικό στο πρώτο μισάωρο και βάλε αλλά ευτυχώς αργότερα μας αποζημίωσε. Επιπλέον είχε την τύχη να υποστηρίζεται από καλούς ηθοποιούς οι οποίοι δίνουν σοβαρές και πλήρως επαγγελματικές ερμηνείες. Παράλληλα όμως με την αίσθηση ικανοποίησης, υπάρχει και η αίσθηση της έλλειψης. Έλλειψη κυρίως στο σεναριακό μέρος το οποίο άλλοτε στηρίζεται σε εύκολες και απλοϊκές λύσεις, και άλλοτε μοιάζει αδέξιο και αμήχανο, χάνοντας ελαφρώς τον προσανατολισμό του. Προσωπικά περίμενα και ένα καλύτερο φινάλε με περισσότερη έμπνευση και σκότος κι όχι τις γλυκανάλατες εικόνες που μας σερβίρονται.
Η διαφήμιση του «Body Parts» στην πολιτεία του Wisconsin ακυρώθηκε λόγω των φόνων που είχε διαπράξει εκεί ο κακόφημος serial killer Jeffrey Dahmer από τη δεκαετία του ’70 έως και την πρώιμη δεκαετία του ’90.
Γενικά οι φίλοι της διαστρεβλωμένης επιστήμης και του body horror λογικά θα ικανοποιηθούν από το «Body Parts» αν και σχεδόν σίγουρα δεν θα εντυπωσιαστούν. Πολύ δύσκολα όμως η εν λόγω ταινία θα κερδίσει το σημερινό κοινό. Διότι όπως και να το κάνουμε, το θέμα της εκτός από cheesy φαίνεται και κάπως παρωχημένο με βάση τα σημερινά κριτήρια. Νοσταλγοί των πρώιμων παρακμιακών 90s σπεύσατε άφοβα…Οι υπόλοιποι σκεφτείτε το καλύτερα πριν του δώσετε μια ευκαιρία.
