Τα φονικά παιδιά ενδεχομένως δεν είναι και τόσο επιθυμητό θέμα στους κύκλους των φίλων του τρόμου. Σίγουρα το να βλέπεις αθώα πλάσματα όπως εξάχρονα παιδιά να μετατρέπονται σε φονικές μηχανές δεν είναι και τόσο ευχάριστο θέαμα για κάποιους, ειδικά όταν τα παιδιά γίνονται και αποδέκτες βίας από τα υποψήφια θύματά τους. Για να κάνουμε λοιπόν μια αντικειμενική -όσο γίνεται- κριτική στο βρετανικό «The Children» θα πρέπει να προσπεράσουμε τον παραπάνω ψυχολογικό σκόπελο.
Αξιολογώντας απαλλαγμένοι από κάθε είδους ευαισθησίες το παρόν φιλμ, διαπιστώνουμε ότι αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη του παρηκμασμένου τα τελευταία χρόνια βρετανικού cinema τρόμου. Διαλέγοντας μια όχι και τόσο συνηθισμένη απειλή στο πεδίο του horror, αυτή της σπείρας μικρών κακόβουλων παιδιών, το «The Children» στέκεται αξιοπρεπέστατα προσφέροντας κάτι λιγότερο από 90 λεπτά γνήσιου τρόμου και αιματηρής βίας. Θύτες παιδιά, θύματα οι ενήλικες γονείς τους. Πραγματικά και μόνο η ιδέα πρόκλησης κακού στους ίδιους σου τους γονείς δημιουργεί ένα πρώτο σοκ.
Τα γεγονότα διαδραματίζονται στη χιονισμένη ύπαιθρο, στο απομονωμένο σπίτι της μίας εκ των δύο οικογενειών που πρωταγωνιστούν. Μάλιστα είναι και περίοδος γιορτών των Χριστουγέννων κάτι που δίνει έναν ακόμη πιο δυσάρεστο τόνο στα δραματικά γεγονότα που θα ακολουθήσουν. Τα πρώτα σημάδια αλλαγής των παιδιών είναι ο εμετός. Στη συνέχεια κάποια ψαρωτικά κοντινά πλάνα στα μάτια τους μας δίνουν να καταλάβουμε ότι το αιματηρό πάρτι θα αρχίσει σύντομα.
Το τατουάζ με το βρέφος που έχει η έφηβη πρωταγωνίστρια στην κοιλιά της είναι το εξώφυλλο του άλμπουμ Ágætis byrjun της ισλανδικής ροκ μπάντας Sigur Rós.
Και πράγματι έτσι γίνεται με πρώτο θύμα έναν πατέρα που τα παιδιά τοποθέτησαν σε έλκηθρο για να τον ρίξουν εν αγνοία του πάνω σε κοφτερούς γάντζους με μοιραία αποτελέσματα! Ακολουθούν αγωνιώδεις σκηνές γεμάτες τρόμο και μπόλικο αίμα. Οι ενήλικες είναι συνήθως τα θύματα αλλά η μοναδική έφηβη της παρέας με την εμφάνιση Emo έχει αντιληφθεί έγκαιρα την μετάλλαξη των παιδιών και καταφέρνει να τους ανταποδώσει τη βία μέχρι ένα σημείο. Δεν γίνεται όμως εύκολα πιστευτή από όλους τους ενήλικες.
Βλέποντας το «The Children» σίγουρα θα τρομάξετε, σίγουρα θα νιώσετε σοκ και ανησυχία σε πολλές σκηνές. Η σκηνοθεσία είναι προσεγμένη με τον σκηνοθέτη να επιλέγει έξυπνα να εναλλάσσει τα πλάνα του κατά τη διάρκεια σκηνών φόνων, απεικονίζοντας τις εξελίξεις σε άλλους χώρους της περιοχής όπου εκτυλίσσεται το μακελειό. Καλή δουλειά έχει γίνει και στην όψη των παιδιών που δείχνει αρκετά τρομακτική. Εκεί που μας τα χάλασε η ταινία, είναι στην έλλειψη επαρκών απαντήσεων για το όλο concept.
Πάντως αν επιθυμείτε μια αξιοπρεπή και αληθινά τρομακτική ταινία τρόμου από τη νεότερη περίοδο του βρετανικής horror σκηνής, το «The Children» θα μπορούσε άνετα να είναι μια από τις πρώτες επιλογές σας.
