Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του σπουδαίου Guillermo del Toro και την πρώτη από τις πολλές συνεργασίες του με τους Ron Perlman και Federico Luppi. Η αλήθεια είναι ότι το «Cronos» είναι κάπως δυσεύρετο και σχετικά άγνωστο στην Ελλάδα, με τη μεγαλύτερη προώθηση να έχει πέσει στις επόμενες ταινίες του Μεξικανού κινηματογραφιστή (εν μέρει δικαιολογημένα). Αξίζει τον κόπο λοιπόν να θυμηθούμε αυτό το συμπαθητικό ατμοσφαιρικό φιλμ τρόμου για ιστορικούς και όχι μόνο λόγους.
Ήδη ο del Toro από αυτό εδώ το ντεμπούτο του, προβάλλει την μανία του για τα έντομα. Εδώ το κάνει με πρωτότυπο τρόπο τοποθετώντας ένα έντομο στο εσωτερικό ενός μικρού παράξενου μηχανήματος (λίγο πιο μικρό από μια παλάμη ενήλικα) του οποίου την κατασκευή χρεώνεται ένας αλχημιστής του 16ου αιώνα. Ο αλχημιστής έφτιαξε το μηχάνημα δίνοντάς του τη δύναμη να χαρίζει αιώνια ζωή στον κάτοχο που το αξιοποιεί αλλά φυσικά με το ανάλογο τίμημα: αιώνια ζωή υπό μορφή βρικόλακα που διψάει για ανθρώπινο αίμα! Μετά τα απαραίτητα μυστικιστικά της εισαγωγής το φιλμ μας μεταφέρει στη σύγχρονη εποχή όπου το μηχάνημα βρίσκεται στην κατοχή ενός ηλικιωμένου κύριου που λειτουργεί κατάστημα με αντίκες. Ο πωλητής που είναι και ο πρωταγωνιστής του έργου αντιλαμβάνεται σύντομα την πρωτοφανή ιδιότητα του μηχανήματος και το χρησιμοποιεί για πάρτη του δίχως να προβάλλει σοβαρές αντιστάσεις στον πειρασμό. Ταυτόχρονα όμως το πολύτιμο αντικείμενο πασχίζει να αποκτήσει ένας αντιπαθητικός επιχειρηματίας που βρίσκεται με το ένα πόδι στον τάφο. Μοιραία επέρχεται η σύγκρουση με αβέβαιη κατάληξη…
Ο Guillermo del Toro ξεκίνησε να γράφει το σενάριο για το «Cronos» ήδη από το 1984 και τότε έδινε στο έργο του τον πιο επιβλητικό τίτλο «Vampire of the Grey Dawn».
Στο «Cronos» ο del Toro πετυχαίνει την παρουσίαση του θέματος του βαμπιρισμού μέσα από τη διόπτρα της οικογενειακής αγάπης και γαρνίροντας το με τις μυστικιστικές πινελιές της αλχημείας. Το έργο του είναι αναμφισβήτητα καλλιτεχνικό, ψαγμένο, «δύσκολο» και μάλλον δεν προορίζεται για τη μεγάλη μάζα που προτιμά πιο άμεσα και ωμά φιλμ τρόμου. Οι ερμηνείες είναι σοβαρές, η σκοτεινή ατμόσφαιρα πανταχού παρούσα και η δραματική πλοκή καταφέρνει εν τέλει να συγκινήσει και τους πιο σκληρόπετσους. Ειδικά η σχέση του πρωταγωνιστή-πωλητή αντικών με την μουγκή εγγονή του ξεχειλίζει από έντονα συναισθήματα αγάπης και αφοσίωσης. Ωστόσο το ντεμπούτο του Μεξικανού εμφανίζει και χτυπητές αδυναμίες με βασικότερες τον βραδύ ρυθμό και ορισμένες κακοτεχνίες στο σενάριο. Προφανώς το σενάριο δεν είναι το δυνατότερο σημείο του del Toro (με εξαίρεση το «Pan’s Labyrinth») και στο «Cronos» αυτό καθίσταται φανερό. Το μέτριας ποιότητας μακιγιάζ ενοχλεί κι αυτό κάπως αλλά όχι όσο τα δύο προαναφερθέντα σημεία που επισημάναμε.
Εν πάση περιπτώσει αυτά δεν πρέπει να σας εμποδίσουν απ’ το να βρείτε και να δείτε αυτό το αλλόκοτο, ξεχωριστό φιλμ του Μεξικανού σκηνοθέτη. Μπορεί να διαφημίζεται ως ταινία τρόμου με βαμπίρ αλλά μην περιμένετε την αφθονία βαμπιρικών στοιχείων που συναντάμε στις περισσότερες ταινίες βρικολάκων. Εδώ ο βαμπιρισμός προσφέρεται μεστά, ισορροπημένα, αφήνοντας τόπο για την ανάδυση πρόσθετων λυρικών στοιχείων.
Θετικά: Παραμυθένια και σκοτεινή ατμόσφαιρα, δραματικό κλίμα που αγγίζει.
Αρνητικά: Αργός ρυθμός, προβλήματα στο σενάριο, μέτριο μακιγιάζ.
Συμπέρασμα: Αξιόλογο ντεμπούτο από έναν ιδιαίτερο και μεγάλο σήμερα σκηνοθέτη.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η αγωνιώδης προσπάθεια του πρωταγωνιστή να καταναλώσει αίμα μέσα στις αντρικές τουαλέτες.
- Τα λεπτομερή πλάνα μέσα από το μηχάνημα της αθανασίας.
- Το δραματικό φινάλε όπου η «αγάπη» αναδεικνύεται σε λυτρωτή.
