Slasher έχουμε δει δεκάδες. Slasher όμως όπου τα θύματα είναι πρόσκοποι δεν βλέπουμε συχνά. Η ταινία που θα περιγράψουμε στην παρούσα κριτική έρχεται από το Βέλγιο και φέρνει μαζί της ένα δροσερό αεράκι ανανεωτικού χαρακτήρα χωρίς όμως να κάνει και τη μεγάλη έκπληξη. Πρόκειται για το «Cub» ή «Welp» όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος της και αποτελεί την πρώτη full length ταινία του σκηνοθέτη της Jonas Govaerts.
Μερικά προσκοπάκια κατασκηνώνουν μαζί με τους μεγαλύτερους ηλικιακά ομαδάρχες τους στο δάσος. Διάφοροι θρύλοι για τέρατα και λυκάνθρωπους σχετίζονται με τη συγκεκριμένη περιοχή αλλά οι περισσότεροι πρόσκοποι δεν φαίνεται να τους πιστεύουν…εκτός από τον πιτσιρικά Sam. Ο εν λόγω πιτσιρικάς ισχυρίζεται ότι είδε ένα περίεργο τέρας στο δάσος και γίνεται περίγελος μπροστά στους υπόλοιπους. Ωστόσο, ένα τέρας πιο ανθρώπινο από τους κάθε λογής θρύλους κατοικεί πράγματι στο δάσος. Πρόκειται για ένα μανιακό φονιά ο οποίος μαζί με ένα άγριο μασκοφόρο πιτσιρίκι που καθοδηγεί, ετοιμάζεται να εξοντώσει τους προσκόπους τόσο με άμεσες πράξεις του όσο και με τις θανατηφόρες παγίδες που έχει εγκαταστήσει στο δάσος.
Το «Cub» δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από πολλές αμερικάνικες ταινίες τρόμου παραπλήσιου στιλ. Καταφέρνει μάλιστα να φανεί κάπως πιο φρέσκο και αυτοτελές χάρη στην ευφάνταστη σκηνοθεσία του δημιουργού του. Οι περίπλοκες θανατηφόρες παγίδες, το δίδυμο ενήλικου φονιά-μασκοφόρου παιδιού, η ζωηρή ηλεκτρονική μουσική που εισάγεται στο κατάλληλο timing και η σπουδαία ανατροπή του τελειώματος αποτελούν θρίαμβο έμπνευσης και δημιουργικότητας των συντελεστών του φιλμ. Αξιόλογη είναι και η ηθοποιία ανεξαρτήτως ηλικίας.
Η ταινία χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από το κοινό μέσω της πλατφόρμας Indiegogo.
Από την άλλη, η φανερά καλή δουλειά των δημιουργών του «Cub» εμφανίζει κάποιες ελλείψεις που σίγουρα δεν θα περάσουν απαρατήρητες από την πλειοψηφία των θεατών. Επί παραδείγματι, η σχέση φονιά-μασκοφόρου παιδιού δεν διαφωτίζεται επαρκώς κάτι που ισχύει και για την σοκαριστική ανατροπή του φινάλε και τους χαρακτήρες που εμπλέκονται σ’ αυτήν. Γενικά δεν έχει γίνει τόσο προσεγμένη δουλειά στον τομέα των χαρακτήρων χωρίς αυτό να στερεί την απόλαυση που λαμβάνουμε από το «Cub».
Εν κατακλείδι, το «Cub» είναι μια ευχάριστη προσθήκη στη σύγχρονη horror σκηνή, ερχόμενο από μια χώρα που δεν διακρίνεται για την πληθώρα καλών ταινιών τρόμου. Αυτή είναι μια από τις καλύτερες που έχει βγάλει το Βέλγιο, όχι μόνο τα τελευταία χρόνια αλλά σε όλη τη διάρκεια της φτωχής horror ιστορίας του.
