Από τα μέσα των 00s προέρχεται το συμπαθητικό αυτό φιλμάκι τρόμου με κύριους πρωταγωνιστές τον Sean Bean και τη Maria Bello. Το «The Dark» μας στέλνει στη μαγευτική ύπαιθρο της Ουαλίας όπου η Adèlle επισκέπτεται τον σύζυγό της μαζί με την κόρη της Sarah. Η Adèlle προσπαθεί παράλληλα να φτιάξει την προβληματική σχέση της με την κόρη της αλλά πολύ σύντομα, ορισμένα δυσάρεστα γεγονότα πρόκειται να αναστατώσουν τη ζωή των δύο γονιών. Η μικρή Sarah πέφτει στη θάλασσα μυστηριωδώς και εξαφανίζεται. Όλες οι προσπάθειες για τον εντοπισμό της αποβαίνουν άκαρπες. Ακόμα πιο μυστηριώδης είναι η εμφάνιση από το πουθενά ενός άλλου μικρού κοριτσιού με το όνομα Ebrill το οποίο δείχνει να ξέρει πού βρίσκεται η χαμένη κόρη του ζευγαριού.
Η Adèlle δεν το βάζει κάτω και πιστεύει ότι η αλλόκοτη εμφάνιση του συγκεκριμένου κοριτσιού σχετίζεται άμεσα με την δυνατότητα επανεμφάνισης της κόρης της. Συνεχίζοντας την έρευνά της σκαλίζει τους αρχαίους ουαλικούς μύθους της περιοχής και μαθαίνει για τον Annwyn, τον κόσμο των νεκρών σύμφωνα με την ουαλική μυθική παράδοση καθώς και για μια παλιά σχετική λατρεία όπου μια μαζική αυτοκτονία πιστών επανέφερε στη ζωή τη μικρή Ebrill! Ένα ογκώδες πέτρινο μνημείο αφιερωμένο σ’ αυτό το μυθικό κόσμο υπάρχει άλλωστε και κοντά στη φάρμα του συζύγου της. Ύστερα από τις συγκλονιστικές ανακαλύψεις η Adèlle βάζει σε εφαρμογή την τελική της προσπάθεια με στόχο να ξαναστείλει την Ebrill στον κόσμο των νεκρών και να επαναφέρει την αδικοχαμένη κόρη της. Η προσπάθειά της όμως αποδεικνύεται αρκετά δύσκολη και εξαιρετικά ριψοκίνδυνη.
Σε γενικές γραμμές το «The Dark» ανήκει στις ταινίες τρόμου που παρακολουθούνται ευχάριστα. Δε νιώθεις σχεδόν πουθενά να βαριέσαι, η πλοκή είναι γρήγορη και σε πολλά σημεία ενδιαφέρουσα ενώ και οι ερμηνείες στέκονται σε υψηλά επίπεδα. Οι τρομακτικές σκηνές είναι αρκετές. Τα άγρια φυσικά τοπία της περιοχής, με τους απότομους γκρεμούς, τους κοφτερούς βράχους και τα απειλητικά κύματα της θάλασσας συμβάλλουν στη δημιουργία μιας απόκοσμης ατμόσφαιρας. Εκεί που με ξένισε κάπως η ταινία είναι στις αλλεπάλληλες ανατροπές προς το τελικό μέρος οι οποίες από ένα σημείο και μετά δεν ένιωθα να βελτιώνουν το αποτέλεσμα αλλά να το ζημιώνουν πλάθοντας έναν αχταρμά αχρείαστων γεγονότων. Το τελείωμα θα το χαρακτήριζα μάλλον πικρό. Η ιδέα αξιοποίησης παλιών παγανιστικών μύθων δεν ήταν άσχημη αλλά δεν είναι και πρωτότυπη.
Το φιλμ βασίζεται στη νουβέλα τρόμου «Sheep» (1994) του Βρετανού συγγραφέα Simon Maginn.
Το «The Dark» χωρίς να είναι κακή ταινία σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση καθώς και το παράπονο ότι θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερη αν είχε αξιοποιήσει ευρηματικότερα και ορθολογικότερα την κεντρική ιδέα.
