Διαβάζοντας την υπόθεση του «Dead Heist» αλλά και την ατάκα του εξωφύλλου ήμουν προετοιμασμένος ότι θα δω μια τυπική ζομποταινία με τους γνωστούς γρήγορους ρυθμούς που μας έχουν συνηθίσει οι πιο πρόσφατες ταινίες τρόμου της συγκεκριμένης συνομοταξίας. Έλπιζα μόνο να είναι αξιοπρεπής σκηνοθετικά μιας και δεν περίμενα πρωτοτυπίες ή μεγαλεπήβολες ιδέες.
Για κακή μου τύχη έπεσα έξω ιδίως ως προς την πρώτη επισήμανση. Από την εναρκτήρια σκηνή που ένα ζόμπι αρπάζει σαν κουλούρι μια γυναίκα από το παράθυρο αυτοκινήτου με εντελώς μη ρεαλιστικό τρόπο άρχισα να ανησυχώ. Η συνέχεια επιβεβαίωσε τις ανησυχίες μου.
Μια σπείρα μικροεγκληματιών ληστεύει μια τράπεζα επαρχιακής πόλης αλλά για κακή της τύχη διάλεξε λάθος μέρα να εφαρμόσει το τολμηρό της σχέδιο. Μόλις ο ήλιος δύει, η περιοχή γίνεται στόχος μεταλλαγμένων ανθρώπων που διψούν για ανθρώπινο αίμα. Οι ληστές μαζί με τους αιχμαλώτους προσπαθούν να επιβιώσουν οχυρωμένοι στην τράπεζα αλλά τα ζόμπι βρίσκουν συνεχώς εισόδους…και πεινούν πολύ.
Το «Dead Heist» δεν θυμίζει καν ταινία με την αυστηρή έννοια του όρου αλλά περισσότερο ένα πληκτικό τηλεριάλιτι του MTV. Ο ερασιτεχνισμός είναι φανερός από πολλές πλευρές. Το στήσιμο των ηθοποιών, η κίνηση της κάμερας, οι άψυχες ερμηνείες, η πλοκή…όλα είναι ενδεικτικά δουλειάς του ποδαριού. Ακόμα και ο ταχύς ρυθμός που έχουμε συνηθίσει απουσιάζει από το «Dead Heist» με τα ζόμπι να εμφανίζονται μετά από 40-45 λεπτά.
Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη ταινία του σκηνοθέτη Bo Webb.
Μέχρι εκείνο το σημείο παρακολουθούμε τον ανιαρό σχεδιασμό της ληστείας από τους ατάλαντους ηθοποιούς μερικοί εκ των οποίων είναι αστέρες της rap/hip hop μουσικής σκηνής όπως ο βετεράνος Big Daddy Kane. Τελικά είναι προτιμότερο ορισμένοι μουσικοί να παραμένουν στην τέχνη τους. Μετά τα κουραστικά mother f*cker, hey man και λοιπές rap-ίστικες ατάκες, έρχονται και τα ζόμπι αλλά δυστυχώς το φιάσκο συνεχίζεται.
Το gore είναι λίγο παρά τις αρχικές προσδοκίες αλλά και αρκετά ψεύτικο όπως ψεύτικα είναι και πολλά πιστολίδια με στόχο τα ζόμπι. Η ταινία πιθανόν να διεκδικεί και μια αρνητική πρωτιά, αυτήν της χειρότερης ληστείας στον κινηματογράφο. Η εν λόγω σεκάνς σε κάνει να τραβάς τα μαλλιά σου και μας θυμίζει διαφήμιση της WIND. Είναι απίστευτα κακογυρισμένη και οι ερμηνείες καταγέλαστες μέχρι αηδίας με πρώτη αυτή του διευθυντή. Ο τύπος μάλλον ήθελε να κάνει τον χαβαλέ του μπροστά στην κάμερα παρά να συμμετάσχει σοβαρά σε ταινία.
Αποτυχημένες είναι και οι κινήσεις των ζόμπι αφού πολύ συχνά ολιγωρούν αδικαιολόγητα μπροστά στους πρωταγωνιστές αφήνοντάς τους να τα σκοτώσουν με υπερβολική ευκολία. Ειδικότερα η τελική σεκάνς όπου υποτίθεται διεξάγεται η αποφασιστική μάχη (σιγά τ’ αβγά) μεταξύ των ηρώων και των ζόμπι πάσχει από πρωτοφανή έλλειψη ρεαλισμού καταντώντας φαρσοκωμωδία.
Η εξήγηση της προέλευσης των ζόμπι αναλώνεται στο γνωστό μοτίβο του μυστικού στρατιωτικού πειράματος. Η μοναδική πρωτοτυπία εδώ είναι ότι τα ζόμπι δεν πεθαίνουν με σφαίρα στο κεφάλι αλλά στην καρδιά! Σιγά τα αίματα θα μου πείτε. Απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο…
