Δεν ξέρω πόσοι από τους φίλους του τρόμου και ειδικά τους fans του James Wan είχαν υψηλές προσδοκίες όταν πρωτοανακοινώθηκε το «Demonic». Αν και ο Wan θα εμπλεκόταν στο project μόνο ως παραγωγός σίγουρα αρκετοί horror fans θα είχαν τοποθετήσει ψηλά τον πήχη. Εγώ πάντως δεν το έκανα γι’ αυτό και δεν απογοητεύτηκε εντελώς από το τελικό αποτέλεσμα.
Το «Demonic» έχει μια αρκετά τυπική υπόθεση και ανακατεύει κορεσμένα θέματα και τεχνικές. Στοιχειωμένα σπίτια, τρομακτικές σεάνς, δαίμονες, φαντάσματα και λίγο found footage είναι η βασική συνταγή στην οποία προστίθεται και η αστυνομική έρευνα/ανάκριση για να κάνει πιο ενδιαφέροντα τα δρώμενα.
Ένας ντετέκτιβ ανακαλύπτει σ’ ένα σπίτι τα σφαγμένα πτώματα τριών νεαρών ατόμων και έναν επιζώντα που τρέχει πανικόβλητος. Καταφέρνει να τον ακινητοποιήσει και στη συνέχεια καλεί ενισχύσεις καθώς και μια ψυχολόγο η οποία αναλαμβάνει να συνομιλήσει με τον επιζώντα. Από τα πρώτα δεδομένα προκύπτει ότι υπάρχουν άλλοι δύο αγνοούμενοι που βρίσκονταν στο σπίτι και ότι ο επιζών είναι ο νούμερο ένα ύποπτος για το μακελειό. Επίσης έχει βρεθεί και ένα μέρος βιντεοσκοπημένου υλικού που είχαν φέρει μαζί τους οι νέοι στο σπίτι με το οποίο θα βιντεοσκοπούσαν την επίκληση πνευμάτων. Αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός τους επισκεπτόμενοι το εγκαταλελειμμένο σπίτι…
Ο αρχικός τίτλος του φιλμ ήταν «House of Horror» αλλά στις 8 Οκτωβρίου του 2013 μετονομάστηκε σε «Demonic».
Ok, μπορεί το «Demonic» να μην είναι τίποτα ιδιαίτερο ή καινοτόμο, αλλά σίγουρα δεν είναι και του πεταματού. Εντύπωση προκαλεί η τριχοτόμηση του φιλμ στην αστυνομική έρευνα/ανάκριση, στο καταγεγραμμένο found footage υλικό που βλέπουν οι αστυνομικοί και στα αφηγούμενα γεγονότα όπως λέγεται ότι έγιναν τα οποία έχουν κινηματογραφηθεί με την παραδοσιακή τεχνική των πολλών καμερών. Αυτή η επιλογή προσδίδει μια ευελιξία στο φιλμ καθιστώντας το προσιτό και ευχάριστο όσον αφορά τη ροή των γεγονότων.
Από τους τρεις βασικούς πρωταγωνιστές οι δύο δίνουν αρκετά έως πολύ καλές ερμηνείες. Τόσο ο Frank Grillo (The Purge: Anarchy) στο ρόλο του ντετέκτιβ όσο και η Maria Bello (Secret Window) στο ρόλο της ψυχολόγου, τα πάνε περίφημα έχοντας μπει για τα καλά στο πετσί των ρόλων τους. Αυτό δυστυχώς δεν μπορούμε να το πούμε και για τον Dustin Milligan ο οποίος όσο κι αν προσπαθεί να δείχνει θλιμμένος και σοκαρισμένος δεν το καταφέρνει με τίποτα. Οι υπόλοιποι παίζουν πολύ συμπληρωματικούς ρόλους και δεν μας απασχολούν ιδιαίτερα.
Θετικά κρίνεται και η ύπαρξη μυστηρίου σχετικά με το τι έχει πραγματικά συμβεί, αν και με μέτρια μόνο εμπειρία στον horror κινηματογράφο, ένας θεατής υποψιάζεται σχετικά εύκολα αυτό που η ταινία παρουσιάζει ως «ανατροπή» στο τέλος. Δυστυχώς το «Demonic» πάσχει από πολλά κλισέ και ανούσιες jump scares ενώ και το σενάριό του εκτός από κενά υποπίπτει και σε παραλογισμούς ή ενοχλητικές ευκολίες. Όσο κι αν του αναγνωρίζουμε κάποια θετικά, η τελική γεύση του «Demonic» είναι γλυκόπικρη και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω γι’ αυτό.
