Το ασιατικό αυτό φιλμ δράσης και υπερφυσικού τρόμου με τον εναλλακτικό τίτλο «Tsui Hark’s Vampire Hunters» δεν είναι μια τυπική ιστορία με βαμπίρ. Τα βαμπίρ εδώ ομοιάζουν περισσότερο με ζόμπι και νεκρομάντεις παρά με τους γνωστούς βρικόλακες του παραδοσιακού κινηματογράφου. Η ιστορία διαδραματίζεται τον 17ο αιώνα στην επαρχιακή Κίνα η οποία μαστίζεται από τις θανατηφόρες επιθέσεις αιμοβόρων βαμπίρ που σηκώθηκαν από τους τάφους τους σπέρνοντας τον πανικό. Μια ομάδα ειδικευμένων και ταλαντούχων πολεμιστών με επικεφαλής τον Master Mao Shan αναλαμβάνει να κυνηγήσει τα βαμπίρ και να επαναφέρει την ηρεμία στη χώρα. Κατά τη διάρκεια της επικίνδυνης αποστολής τους, οι ήρωες θα βρεθούν αντιμέτωποι με ισχυρά βαμπίρ, πολύτιμους θησαυρούς, ληστές και άλλες εκπλήξεις.
Το σενάριο είναι του παγκοσμίως αναγνωρισμένου Hark Tsui που αποτελεί και το πιο γνωστό όνομα από το επιτελείο του φιλμ. Δυστυχώς όμως το «The Era of Vampires» δεν καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον του θεατή όντας μια τρελή, με την κακή έννοια, ταινία και ταυτόχρονα αρκετά βαρετή. Σίγουρα έχει μπόλικη δράση, χιουμοριστικό στιλ, επικό χαρακτήρα, αρκετό αίμα, συχνές μάχες σε kung fu πλαίσια, επικές ξιφομαχίες, μελοδραματικό ρομάντζο καθώς και κάποιες ανατροπές στην πλοκή. Ωστόσο, όλα αυτά είναι δοσμένα εντελώς πρόχειρα και ψεύτικα με αποτέλεσμα το όλο μείγμα να δείχνει κακοφτιαγμένο και άγευστο. Πολλά είναι τα ελαττώματα του σεναρίου το οποίο φαίνεται να γράφτηκε στο πόδι. Η σκηνοθεσία επίσης κάνει νερά σε ενοχλητικό βαθμό. Ενίοτε αισθάνεσαι ότι βλέπεις φτηνιάρικη τηλεοπτική σειρά δράσης χωρίς νόημα και σαφή προσανατολισμό. Οι μάχες με τα βαμπίρ παραείναι τρελές και ξεφεύγουν από κάθε λογική στερώντας την ευχαρίστηση που κανονικά θα αναμέναμε από τέτοιες σκηνές.
Η γλώσσα που ακούμε στο φιλμ είναι τα καντονέζικα, η δεύτερη μεγάλη γλώσσα (ή διάλεκτος) της Κίνας μετά τα μανδαρίνικα.
Όσο ανεκτικοί και να είμαστε, δύσκολα μπορούμε έστω να διασκεδάσουμε με το «The Era of Vampires» και με το ζόρι βρίσκει κανείς σκηνές όπου τρόμαξε παρότι το φιλμ συγκαταλέγεται στις ταινίες τρόμου γενικότερα. Ορισμένα προσεγμένα κουστούμια των βαμπίρ με άκρως αποκρουστική όψη, ο βάναυσος τρόπος με τον οποίο ρουφούν το αίμα και τη ζωή των θυμάτων τους και λίγες ατμοσφαιρικές εικόνες της νυχτερινής ομιχλώδης υπαίθρου δεν αρκούν για να σώσουν την κατάσταση όταν το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι άρπα κόλλα.
Μπορεί ο ασιατικός κινηματογράφος να έχει δώσει ορισμένα εξαιρετικά φιλμ ακραίου και όχι μόνο τρόμου αλλά δυστυχώς εδώ έχουμε να κάνουμε με την εντελώς αντίθετη περίπτωση, αυτήν της μεγάλης απογοήτευσης. Κρίμα.
