Έτερος εγώ (The Other Me, 2016) Review

Ο Δημήτρης Λαΐνης είναι ένας πολλά υποσχόμενος καθηγητής εγκληματολογίας, κλεισμένος στον εαυτό του και αφοσιωμένος στην μοναδική οικογένεια που του έχει απομείνει. Την ήσυχη ρουτίνα του έρχεται να ταράξει μία σειρά από δολοφονίες, με βασικό τους πυλώνα την ιδιοφυΐα του Πυθαγόρα. Κάθε φόνος συνοδεύεται από ένα ρητό του σπουδαίου Έλληνα μαθηματικού και ο εγκληματολόγος καλείται να βρει τον συνδετικό κρίκο, λύνοντας το γρίφο ως προς την ταυτότητα του δολοφόνου.

Μέσα στην προσπάθεια αυτή, ο Λαΐνης θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις δικές του αξίες και με την κοσμοθεωρία του. Είναι άραγε ο εγκληματίας μία ιδιόμορφη προσωπικότητα ή είμαστε όλοι λίγο πολύ μέσα μας εν δυνάμει δολοφόνοι; Τι ρόλο διαδραματίζει η θρησκευτική πίστη και κατά πόσο το ανθρώπινο χρέος υπερνικά τους νόμους; Μία αναζήτηση διαρκής και επίπονη, που οδηγεί τελικά στην αυτογνωσία και την οικοδόμηση των προσωπικών του προτεραιοτήτων.

Το Έτερος Εγώ είναι ένα θρίλερ μυστηρίου του Σωτήρη Τσαφούλια, που αποτελεί τη δεύτερη ταινία του ύστερα από τον Κοινό Παρονομαστή του 2014. Η σκηνοθεσία είναι φρέσκια και ευρηματική, ενώ η ερμηνεία του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη στον πρωταγωνιστικό ρόλο του εγκληματολόγου Δημήτρη Λαΐνη είναι πραγματικά καθηλωτική. Και οι υπόλοιποι ηθοποιοί βέβαια ερμηνεύουν ικανοποιητικά τους ρόλους τους, με φυσικότητα και πολύτιμη απλότητα. Το κερασάκι στην τούρτα; Η παρουσία του François Cluzet, του συμπαθέστατου πρωταγωνιστή από τους Άθικτους.

Το Έτερος Εγώ αποτελεί τη δεύτερη ταινία του Σωτήρη Τσαφούλια και μάλιστα συνεργάστηκε και στις δύο με τον ταλαντούχο Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη.

Πολλοί ίσως βιαστούν να παρομοιάσουν το Έτερος Εγώ με το Seven, το ωμό και βάναυσο θρίλερ με τους Brad Pitt, Morgan Freeman και Kevin Spacey. Ωστόσο, υπάρχουν διακριτές διαφορές ανάμεσα στα δύο έργα. Κι αν το Seven έχει δοκιμαστεί στο χρόνο και έχει μετατραπεί πλέον σε ένα κλασικό φιλμ, το Έτερος Εγώ παραμένει μία φρέσκια ιδέα που έχει ήδη κερδίσει κοινό και κριτικούς, φιλοδοξώντας να διατηρήσει περίοπτη θέση μέσα στο χρόνο.

Με δύο βραβεία από το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2016 (Βραβείο Νεότητας για Καλύτερη Ταινία και Βραβείο Κοινού Fischer) ήδη στην κατοχή του, το μέλλον προδιαγράφεται αισιόδοξο. Ακόμη και αν δεν αποφεύγονται ορισμένες (ευτυχώς λιγοστές) ευκολίες στο σενάριο, η επιλογή της αντικλιμάκωσης για το τέλος και οι ώριμες επιλογές στους διαλόγους αποτελούν παρακαταθήκη υψηλής ποιότητας.

Ο ελληνικός κινηματογράφος κερδίζει πολλά από παραγωγές όπως το Έτερος Εγώ. Αναμένουμε την συνέχεια, τόσο από τον Σωτήρη Τσαφούλια όσο και από τον πολυσχιδή Πυγμαλίωνα…

Η εκπληκτική ερμηνεία του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, το μεστό σενάριο και το καλοζυγισμένο τέλος.

Κάποιες ευκολίες στην πλοκή, ο χρόνος συμμετοχής του François Cluzet.

Το τέλος της πρώτης σκηνής, που αποτελεί το ορεκτικό για την υπόλοιπη πλοκή.
Οι φόνοι και η λεπτομερής περιγραφή τους μέσα από τη φρέσκια σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια.
Ο διάλογος στο νεκροταφείο.