Ο ορισμός του ανούσιου remake. Με αυτή τη σύντομη φράση θα μπορούσε να περιγραφεί το «Fright Night» του 2011 αφού πραγματικά δεν μπόρεσα να εντοπίσω τι νέο ή ενδιαφέρον μπορεί να προσφέρει στη σκηνή του τρόμου. Όχι δεν είμαστε αρνητικοί εκ των προτέρων με τα remakes (παρότι όλοι όσοι αγαπούν και σέβονται τον κλασικό τρόμο τα βλέπουν με κάποια επιφύλαξη), αφού ενίοτε προκύπτουν αξιόλογες δουλειές σ’ αυτόν τον τομέα. Όμως βλέποντας το «Fright Night» αντιλαμβανόμαστε την φανερή μετριότητά του χωρίς προκαταλήψεις.
Η υπόθεση είναι πιστή στην original ταινία του Tom Holland. Δηλαδή ένας ανήσυχος νεαρός πιστεύει ότι ο γείτονάς του είναι βρικόλακας με κακό σκοπό για τον ίδιο και τη μητέρα του. Έτσι λοιπόν αποφασίζει να αντιμετωπίσει τον βρικόλακα αλλά για να το κάνει ζητά τη βοήθεια ενός υποτιθέμενα γνώστη του αντικειμένου, του περιβόητου κυνηγού βρικολάκων Peter Vincent ο οποίος παρουσιάζει βαμπιρικά θεάματα στην τηλεόραση. Ο βρικόλακας, υποδυόμενος από έναν κρύο Colin Farrell γνωρίζει τα σχέδια του νεαρού και προσπαθεί να τον εξοντώσει απειλώντας όχι μόνο αυτόν αλλά και την κοπέλα του και τη μάνα του. Η σύγκρουση προμηνύεται αγωνιώδης και δραματική…
Ο Collin Farrell δήλωσε ότι προτίμησε τον ρόλο του βρικόλακα της ταινίας διότι του άρεσε πολύ η δουλειά του σκηνοθέτη Graig Gillespie στην προηγούμενη ταινία του Lars and the Real Girl του 2007.
…ή μήπως και αστεία; Η αλήθεια είναι ότι το «Fright Night» ακολουθεί τα χιουμοριστικά βήματα του γνήσιου φιλμ, εισάγοντας σποραδικά κωμικές συμπεριφορές και ατάκες δημιουργώντας ένα κατάλληλα ανάλαφρο κλίμα που καθιστά τουλάχιστον ευχάριστη την παρακολούθηση. Ο αργός ρυθμός όμως καθώς και πολυάριθμα ενοχλητικά σεναριακά ξεχειλώματα περιορίζουν την διασκέδαση και προκαλούν την απογοήτευσή μας. Ανάμεικτη είναι και η εικόνα που λαμβάνουμε από τους ψιλοαδιάφορους και ψιλοανέμπνευστους χαρακτήρες. Ο Colin Farrell αδυνατεί να ενσαρκώσει πειστικά τον σκοτεινό βρικόλακα όπως έκανε ο Chris Sarandon στο αρχικό φιλμ. Ο νεαρός πρωταγωνιστής και ο σπασίκλας φίλος του βρίσκονται τουλάχιστον ένα κλικ πιο κάτω από το αντίστοιχο δίδυμο του παλιού «Fright Night» ενώ ο David Tennant, παρά την γκόθικ αισθητική είναι απλά η σκιά του «σοφού» Roddy McDowall που υποδυόταν τον χαρακτήρα του κυνηγού βρικολάκων Peter Vincent το 1985. Η επιλογή δε αυτής της αποτυχημένης cameo εμφάνισης του Sarandon στο remake μάλλον θα προκαλέσει την οργή των οπαδών του original.
Από κει και πέρα, τα καλοφτιαγμένα ειδικά εφέ που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία καθώς και το πλούσιο αιματοκύλισμα από τις περισσότερες σκηνές φόνων σε σχέση με το original, κρατούν το remake σε σχετικά ανεκτά επίπεδα παρακολούθησης. Με άλλα λόγια δεν το λες κακό φιλμ, αλλά σίγουρα μέτριο και πιθανόν να το θάψεις ακόμα περισσότερο αν είσαι μεγάλος fan του γνήσιου «Fright Night». Και σίγουρα το remake δεν έχει το παραμικρό ίχνος της σκοτεινής ατμόσφαιρας που συναντούμε στην ταινία του Tom Holland. Το σενάριο παρεκκλίνει σε αναμενόμενο βαθμό αλλά κάποιες από τις ιδέες του είναι, όπως αναφέρθηκε, στεγνές και αρκετά αδιάφορες. Επομένως…
