Τι έχουμε εδώ; Τυπικό slasher φιλμ που μοιάζει να έχει έρθει από άλλη εποχή. Πράγματι εάν το «Hell Fest» ήταν μια ταινία που έβγαινε στα 80s -στη χρυσή δεκαετία των slasher- πιθανόν να του δείχναμε μεγαλύτερη επιείκεια και να μας συνάρπαζε περισσότερο.
Τη σήμερον ημέρα για να εκτιμήσουμε ένα slasher θα πρέπει να το χαρακτηρίζουν ορισμένες αξιομνημόνευτες καινοτομίες όπως για παράδειγμα ο αυτοσαρκασμός του «Scream» (1996) και οι σεναριακές του εκπλήξεις που εμφύσησαν κάτι φρέσκο στην ταλαιπωρημένη από μέτριες horror δουλειές δεκαετία του ‘90.
Το «Hell Fest» δυστυχώς δεν έχει τίποτα καινοτόμο να δείξει και το χειρότερο είναι ότι κινείται σε μέτρια standards όσον αφορά και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του. Για παράδειγμα αν και ανήκει στα slasher, περιέχει μικρό σχετικά αριθμό φόνων με περιορισμένη αιματοχυσία, πράγμα ασυνήθιστο για το είδος και τα σημερινά δεδομένα.
Επίσης, οι πρωταγωνιστές είναι σχεδόν όλοι τους αδιάφοροι έχοντας εκείνη την τυπική ρηχότητα που συναντάμε σε πολλά slasher με εξαίρεση ίσως τον μασκοφόρο μανιακό ο οποίος μοιάζει αληθινά απειλητικός ενώ στο τέλος μας φυλάει και μια ωραία έκπληξη. Η σύντομη παρουσία του θρυλικού αλλά εδώ και χρόνια ξεπεσμένου Tony Todd (Candyman) ως παρουσιαστή θεάματος του λούνα παρκ αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση.
Η μάσκα του δολοφόνου της ταινίας σχεδιάστηκε από την εταιρία Alterian, Inc του Tony Gardner η οποία είχε φτιάξει στο παρελθόν μάσκες διάσημων δολοφόνων όπως αυτές των φονιάδων στα Scream και Happy Death Day.
Ρηχό είναι και το σενάριο αν και αυτό μάλλον το περιμέναμε δεδομένης της υποκατηγορίας όπου ανήκει το φιλμ. Από την άλλη, το πεδίο δράσης είναι ό, τι πρέπει για slasher και μας ξυπνάει όμορφες αναμνήσεις από το «The Funhouse» (1981) του Tobe Hooper που είχε διαδραματιστεί κι αυτό σε λούνα παρκ.
Η διάρκεια είναι ευτυχώς προσιτή και ο ρυθμός σχετικά ταχύς. Πετυχημένη θεωρώ την εισαγωγή έντονων μουσικών θεμάτων σε σκηνές που προμηνύουν καταστάσεις με σασπένς και τρόμο. Και πάλι όμως οι ελλείψεις καθίστανται εμφανείς. Είναι κρίμα που όποτε πάει να γίνει κάτι καλό, οι ερασιτεχνισμοί και οι τυπικότητες επαναφέρουν την αμηχανία.
Γενικά, το «Hell Fest» αν και έχει καλές στιγμές δεν καταφέρνει να περάσει τη γραμμή της μετριότητας με αποτέλεσμα να προβληματίζει ακόμα κι αυτούς που είναι φιλικότερα προσκείμενοι στην συνομοταξία των slasher. Προτιμότερο για σαββατόβραδο και χαλαρή horror διασκέδαση.
Θετικά: Ωραία κουστούμια, γρήγορος ρυθμός, λίγες σκηνές με εμπνευσμένους φόνους και σασπένς, αγωνιώδης μουσική.
Αρνητικά: Τετριμμένο θέμα, αδιάφοροι χαρακτήρες, μέτρια ηθοποιία, απλοϊκό και προχειρογραμμένο σενάριο, έλλειψη gore.
Συμπέρασμα: Ανούσιο slasher που γρήγορα θα ξεχαστεί.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η εναρκτήρια σφαγή μιας κοπέλας από το μανιακό.
- Η σύνθλιψη του κεφαλιού ενός θύματος με σφυρί.
- Μια ανατριχιαστική μαχαιριά σε μάγουλο.