Σε ένα μικρό χωριό, το Iping, εμφανίζεται ένα βράδυ, στο πανδοχείο του χωριού, ένας μυστηριώδης άνδρας όπου ζητά ένα δωμάτιο και φαγητό. Ζητά επίσης να μην τον ενοχλήσει κανείς για όσο καιρό παραμείνει στο πανδοχείο. Ο ξένος απομονώνεται στο δωμάτιο του και οι φήμες για εκείνον αρχίζουν να οργιάζουν. Ο ξένος είναι ο επιστήμονας Τζακ Γκρίφιν, ο οποίος έχει ανακαλύψει το πώς να γίνει κάποιος αόρατος, ξεκινώντας τα πειράματα από τον ίδιο. Το πείραμα είναι επιτυχές και τώρα προσπαθεί να βρει το αντίδοτο ώστε να γίνει πάλι ορατός. Βέβαια τα κίνητρά του δεν είναι και τόσο αγνά μιας και σκοπεύει να χρησιμοποιήσει αυτή του την ανακάλυψη προς δικό του καθαρά όφελος. Σε αυτό το εγχείρημα προσπαθεί να καταστήσει συνεργό του έναν συνάδερφο του, τον Κεμπ, ο οποίος έχει καταλάβει πως ο Γκρίφιν έχει πια τρελαθεί και στρέφεται προς τον καθηγητή τους για βοήθεια. Με την αστυνομία να τον κυνηγά, ο Γκρίφιν θα κάνει τα πάντα για να μην τον πιάσουν.
Εξαιρετική ταινία, χωρίς ιδιαίτερα σκηνικά αλλά με επιβλητική ατμόσφαιρα και με το μοναδικό εφέ της ταινίας, αυτό του αόρατου ανθρώπου, να κυριαρχεί από την αρχή ως το τέλος. Πολύ καλές ερμηνείες από τις οποίες, κατά την γνώμη μου, δυο είναι αυτές που ξεχωρίζουν, εκείνη του πρωταγωνιστή να ακροβατεί ανάμεσα στην παράνοια και την ιδιοφυΐα, την ωμότητα και τον κυνισμό, την απανθρωπιά και την φιλοδοξία και εκείνη της ιδιοκτήτριας του πανδοχείου που είναι ένας πραγματικά κωμικός ρόλος.
Για να επιτευχθεί το εφέ του αόρατου ανθρώπου, ο σκηνοθέτης έντυσε τον Rains στα μαύρα και έκανε τα γυρίσματα με τον ηθοποιό να βρίσκεται μπροστά από ένα μαύρο βελούδινο φόντο.
Το θέμα με το οποίο ασχολείται το «The Invisible Man» έχει απασχολήσει κατά καιρούς πολλούς σεναριογράφους και σκηνοθέτες ανά τις δεκαετίες και πάντα είναι επίκαιρο. Η εμμονή για εξουσία, τα όρια της επιστήμης αλλά και τα όρια του ίδιου του επιστήμονα καθώς και τα κίνητρά του για κάθε του ανακάλυψη και ο σκοπός για τον οποίο πρόκειται να την χρησιμοποιήσει. Η μεγάλη φιλοδοξία του ανθρώπου να κατακτήσει το άγνωστο αλλά με ποιο κόστος τελικά;
Θετικά: Γρήγορη εξέλιξη της ταινίας, μικρή διάρκεια, δεμένο σενάριο, εξαιρετικά εφέ για την εποχή.
Αρνητικά: Τι αρνητικό μπορείς να βρεις για τέτοιες κλασσικές ταινίες;
Συμπέρασμα: Αν κάποιος θέλει να λέγεται λάτρης της horror σκηνής, επιβάλλεται να δει όχι μόνο αυτή την ταινία, αλλά και όλες τις υπόλοιπες τις συγκεκριμένης δεκαετίας, μιας και αποτέλεσαν όλες τους βάσεις για τις μετέπειτα παραγωγές.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η αποκάλυψη του αόρατου ανθρώπου όταν βγάζει τα ρούχα του.
- Η σύγκρουση ενός τρένου και η πτώση ενός αυτοκινήτου.
