Υπεύθυνη για αυτή τη μικρή έκπληξη ήταν η Μεγάλη Βρετανία, μια χώρα που τα τελευταία χρόνια έχει χάσει την αξιοπιστία της όσον αφορά την παραγωγή πληθώρας ποιοτικών ταινιών τρόμου. Στην περίπτωση όμως του «Kill List» που θα εξετάσουμε εδώ τα πήγε μια χαρά προσφέροντάς μας μια αξιολογότατη ταινία τρόμου με ξεχωριστή ταυτότητα.
Στο «Kill List» πρωταγωνιστούν δύο επαγγελματίες δολοφόνοι που η τελευταία τους αποστολή είναι να εξουδετερώσουν δύο συγκεκριμένους στόχους ακολουθώντας τις εντολές του μυστηριώδους ηλικιωμένου εργοδότη τους. Αρχικά η επιτέλεση του αιματηρού έργου τους μοιάζει με παιχνιδάκι. Ωστόσο, η αποστολή κρύβει ένα σατανικό μυστικό με μακάβριες συνέπειες στη ζωή των δύο εκτελεστών.
Η ενδιαφέρουσα αυτή υπόθεση ήταν από τους κυριότερους λόγους που με παρακίνησαν να δω το «Kill List». Μετά την χρονοβόρα εισαγωγή (που ευτυχώς άντεξα) η ταινία σε αιχμαλωτίζει στη νοσηρή και παραισθησιογόνο αγκαλιά της από την οποία δεν σ’ αφήνει να δραπετεύσεις μέχρι το συγκλονιστικό φινάλε. Μια υφέρπουσα παράνοια διαχέεται στην σουρεαλιστική ατμόσφαιρα που χτίζεται αριστοτεχνικά από τον σκηνοθέτη. Η βία και οι ωμότητες απαντούν σε υψηλή συχνότητα όντας άψογα ενταγμένες στο κλίμα απόγνωσης, χωρίς να λειτουργούν εις βάρος της ατμόσφαιρας δηλαδή.
Το «Kill List» είναι η 5η ολοκληρωμένη ταινία του σκηνοθέτη Ben Wheatley.
Οι ερμηνείες είναι ιδιόρρυθμες αλλά οπωσδήποτε αξιοπρεπείς και καλά προσαρμοσμένες στην αλλόκοτη εικόνα της ταινίας. Αυτό που μου άρεσε επίσης είναι η επιλογή της ταινίας να ωθεί τον θεατή σε ερμηνευτικές ασκήσεις για την διασαφήνιση των γεγονότων. Όχι ότι μιλάμε και για το πιο βαθυστόχαστο φιλμ τρόμου που έχουμε δει αλλά σίγουρα το «Kill List» διαθέτει το απαραίτητο βάθος που θα ικανοποιήσει και το πιο «εγκεφαλικό», σινεφίλ κοινό.
Αν έπρεπε να βρω υφολογικές ομοιότητες με άλλα φιλμ θα έλεγα ότι αποτελεί ένα χωνευτήρι ιδεών που σφυρηλάτησαν στο cinema μυστηρίου και τρόμου μεγάλες προσωπικότητες όπως οι David Lynch και David Cronenberg με ολίγη από την θρησκευτικότητα του «The Wicker Man» – του κλασικού φιλμ του 1973 και όχι της νεότερης πατάτας με τον Nicolas Cage. Οι φίλοι του τρόμου καλά θα κάνουν να τσεκάρουν το «Kill List» αρκεί να έχουν υπόψη τους ότι πρόκειται για μια δύσκολη ταινία που δεν προσφέρει όλες τις απαντήσεις έτοιμες στο πιάτο αλλά ζητά και την ενεργοποίηση της δικής μας ερμηνευτικής ικανότητας ώστε να αποκαλυφθεί η γοητεία της.
