Μετά το άνισο «Old» της περυσινής χρονιάς που δίχασε τον κόσμο, ο M. Night Shyamalan επιστρέφει αρχές του 2023 με τη νέα του ταινία τρόμου ονόματι «Knock at the Cabin». Στηριγμένη στο βιβλίο «The Cabin at the End of the World» (2018) του Paul G. Tremblay η ταινία αφηγείται μια αρκετά πρωτότυπη και ασυνήθιστη ιστορία τρόμου με φόντο την επικείμενη Αποκάλυψη.
Μια τριμελής οικογένεια αράζει στην απομακρυσμένη κατοικία της στο δάσος. Εντελώς απρόσμενα, μια ομάδα τεσσάρων ατόμων που κουβαλούν αυτοσχέδια ροπαλοειδή όπλα εισβάλλει στην καλύβα και κρατά αιχμάλωτα τα μέλη της οικογένειας. Χωρίς χρονοτριβές οι εισβολείς εξηγούν στους αιχμαλώτους τους τον λόγο της άφιξής τους. Θα πρέπει η οικογένεια να δεχθεί να θυσιάσει ένα από τα μέλη της για να μην έρθει η Αποκάλυψη και καταστραφεί ο κόσμος. Λένε αλήθεια οι εισβολείς ή μπλοφάρουν; Και πόσο θα αντέξουν την ψυχολογική πίεση τα μέλη της οικογένειας ενάντια στα «τεκμήρια» που παρουσιάζουν οι εισβολείς;
Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ευρηματική και όμορφα αλλόκοτη κεντρική ιδέα. Σίγουρα ο horror κινηματογράφος χρειάζεται φρέσκιες ιδέες όπως αυτή. Το μεγάλο αίνιγμα λοιπόν βλέποντας το «Knock at the Cabin» είναι κατά πόσο η εξέλιξη της πλοκής διατηρεί το ενδιαφέρον του θεατή και κατά πόσο τον εντυπωσιάζει με την συνέχιση της δημιουργικότητας και των συναρπαστικών μοτίβων.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι ένα σημείο η ταινία παραμένει ενδιαφέρουσα. Το ξεκίνημα είναι δυναμικό, η συνέχεια εθιστικά αινιγματική και οι ψυχολογικές συγκρούσεις των δύο πλευρών καθηλώνουν. Πολύ καλές είναι και οι ερμηνείες των ηθοποιών. Ο πελώριος Dave Bautista μοιάζει με αγαθό γίγαντα που πραγματικά πιστεύει σε αυτό που κάνει και δεν χάνει την πειστικότητά του ακόμα και όταν ο ρόλος του αποδεικνύεται περισσότερο συναισθηματικός απ’ ό, τι περιμέναμε. Συγκλονιστικός είναι και ο Jonathan Groff στο ρόλο του ενός πατέρα της οικογένειας βγάζοντας την απαραίτητη συναισθηματική φόρτιση στις σκηνές που το απαιτούν.
Ο M. Night Shyamalan επέλεξε στο cast τον Dave Bautista αφότου εντυπωσιάστηκε από την ερμηνεία του στο φιλμ «Blade Runner 2049» του 2017.
Παρά την προσεγμένη σκηνοθεσία του Shyamalan, το σενάριο αρχίζει κάποια στιγμή να χάνει τον προσανατολισμό του παρουσιάζοντας εμφανή αδυναμία στη διαχείριση του υλικού. Διάφορες μη ρεαλιστικές ιδέες έρχονται στο προσκήνιο και προβληματίζουν. Τα αίτια που παρακίνησαν τους εισβολείς στην αλλόκοτη αποστολή τους δεν ξεκαθαρίζονται με κομψό τρόπο. Το gore είναι παράλογα χαμηλό για ταινία home invasion λογικής με πολλά πρόσωπα και όπλα.
Το κύριο πρόβλημα για μένα όμως στο «Knock at the Cabin» είναι η καλλιέργεια της προσδοκίας για μεγάλες ανατροπές που τελικά δεν εκπληρώνεται. Το φιλμ δεν κάνει την απογείωση που περιμέναμε αλλά προτιμά την πιο ασφαλή (αλλά σίγουρα λιγότερο συναρπαστική) πορεία στην προβλέψιμη διαδρομή που είχε χαράξει από προηγούμενα συμβάντα. Εμείς όμως έχουμε συνηθίσει διαφορετικά βλέποντας ταινίες του Shyamalan.
Συμπερασματικά λοιπόν, το «Knock at the Cabin» μπορεί να αξιολογηθεί ως μια χαμένη ευκαιρία στον χώρο του σύγχρονου τρόμου. Διαθέτει καλά στοιχεία, σίγουρα περνάει τη βάση και βλέπεται ευχάριστα στο μεγαλύτερο μέρος του. Όμως από έναν κινηματογραφιστή του μεγέθους του M. Night Shyamalan έχουμε υψηλότερες απαιτήσεις. Θα περιμένουμε με αγωνία το επόμενο κινηματογραφικό του εγχείρημα καθώς οι δύο τελευταίες δουλειές του μας άφησαν αρκετά παράπονα.
