«Από τους παραγωγούς του Spider Man, Daredevil, X-Men και Blade» διαβάζουμε στο εξώφυλλο αυτής της φτηνιάρικης monster τηλεταινίας κι αμέσως μας δημιουργούνται ποικίλες σκέψεις. Θα πρόκειται άραγε για μια ενθουσιώδη υιοθέτηση comic χαρακτήρα πλαισιωμένη από τα απολαυστικά, υπερσύγχρονα εφέ με δυναμικές μουσικές επελάσεις ή για μια προχειροφτιαγμένη καρικατούρα ηρώων της marvel που θέλει να αποκαλείται ταινία; To «Man-Thing» κλίνει προς τη δεύτερη περίπτωση αλλά δεν βαλτώνει εντελώς, όπως θα περίμενε ίσως ο πιο απαισιόδοξος θεατής.
Αποκλίνοντας αρκετά από τις ιστορίες των comics η τηλεοπτική εκδοχή θέλει το περιβόητο τέρας Man Thing να τρομοκρατεί τους βάλτους της Louisiana. Εκεί έχει εγκατασταθεί μια πλατφόρμα πετρελαίου από έναν μεγιστάνα που προκαλεί τις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής. Στην κόντρα ντόπιων-επιχειρηματία μεσολαβεί ένας σερίφης ο οποίος συν τοις άλλοις καλείται να ερευνήσει μια σειρά αποτρόπαιων φόνων στην περιοχή του βάλτου. Κατά την έρευνά του ανακαλύπτει ινδιάνικους θρύλους για το φονικό πνεύμα του βάλτου που δεν θα ησυχάσει αν δεν ξεκουμπιστεί η πλατφόρμα.
Αρχικά το φιλμ επρόκειτο να γυριστεί στη Νέα Ορλεάνη, όμως λόγω περιορισμών του budget τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν εν τέλει στην Αυστραλία.
Γνωστά και χιλιοειδωμένα θέματα παίζουν εδώ όπως «ανθρώπινη απληστία vs περιβάλλον», παλαιοί ινδιάνικοι θρύλοι κλπ. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αρκεί τα θέματα να είναι επιτυχώς ενσωματωμένα στην ραχοκοκαλιά ενός φιλμ Όση καλή διάθεση κι αν έχει κανείς όμως δεν μπορεί να μην απογοητευτεί από τα πολλά αρνητικά του «Man-Thing». Κατ’ αρχήν ο άνευρος και αδιάφορος πρωταγωνιστής που υποδύεται τον σερίφη μας ξενερώνει απ’ το ξεκίνημα. Όσο περνάει η ώρα μας κυριεύει μια έντονη ανία αφού το κοινότοπο σενάριο είναι γεμάτο νεκρά σημεία και βαρετές σεκάνς. Περιστασιακά η ανία διακόπτεται από απολαυστικές σκηνές gore με θύματα που διαμελίζονται ή ξεσκίζονται εσωτερικά από το τέρας καθώς και από αποκρουστικά πλάνα πτωμάτων αλλά δυστυχώς η μεγάλη σχετικά διάρκεια του φιλμ κουράζει. Το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο αν οι συντελεστές συρρίκνωναν τη διάρκεια των άσκοπων, κοινότοπων διαλόγων ή πράξεων και έδιναν περισσότερο χρόνο στις σπλατεριές.
Ερχόμενοι τώρα στο ίδιο το τέρας που είναι και το ζητούμενο μπορούμε να πούμε ότι μένουμε σχετικά ικανοποιημένοι από την επιβλητική και τρομακτική του όψη. Μοναδική παραφωνία στο image του είναι τα κακοφτιαγμένα κοκκινωπά μάτια που θυμίζουν κινούμενα σχέδια. Μειονέκτημα αποτελεί ωστόσο η μικρή συχνότητα εμφανίσεώς του. Τα εφέ άλλοτε ικανοποιούν και άλλοτε δείχνουν γελοία αφήνοντας έτσι μια ενδιάμεση, γλυκόπικρη γεύση. Θετικός είναι ο πρασινωπός φωτισμός του βάλτου ο οποίος στα νυχτερινά πλάνα διαμορφώνει μια απειλητική εικόνα. Ωστόσο, ο βάλτος στερείται ρεαλισμού αφού δεν βλέπουμε την τυπική πανίδα που αναμένουμε σε τέτοια περιβάλλοντα όπως φίδια, κροκόδειλους, ιγκουάνα, πτηνά κλπ.
Εν κατακλείδι, το «Man-Thing» είναι μια κάτω του μετρίου monster movie που θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερη αν οι ιθύνοντες βελτίωναν ορισμένες βασικές πτυχές της. Κρίμα που δεν το έπραξαν. Άλλη μια μεγάλη ευκαιρία πήγε άκλαυτη εδώ.
