Σπάνια συναντάμε ταινίες τρόμου που βασίζονται σε επιτραπέζια παιχνίδια. Να λοιπόν που ένα από τα πρόσφατα φιλμ με ζόμπι και επιδημίες το τολμά κεντρίζοντας έτσι την περιέργειά μας για το συνολικό αποτέλεσμα. Το «Pandemic» αποτελεί κινηματογραφική διασκευή του ομώνυμου επιτραπέζιου παιχνιδιού που κυκλοφόρησε το 2007 από την Z-Man Games.
Άλλο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του είναι η πρωτότυπη λήψη πρώτου προσώπου την οποία υιοθετεί στο μεγαλύτερο διάστημα. Η συγκεκριμένη επιλογή δημιουργεί την αίσθηση στον θεατή ότι παίζει ή παρακολουθεί ένα ανάλογο fps παιχνίδι (first-person shooter) και οπωσδήποτε αποτελεί στοίχημα που προσωπικά με κέρδισε αλλά αναγνωρίζω ότι άλλους μπορεί να τους κουράσει.
Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Μα φυσικά όπου ακούμε για εξάπλωση «ζομποεπιδημίας» καταλαβαίνουμε τι μας περιμένει: άφθονη δράση με πιστολίδι και κοντινά χτυπήματα, πολλαπλές αιματοχυσίες και φαγώματα, ξέφρενος ρυθμός με σκηνές υψηλού σασπένς, ένοπλες ομάδες διάσωσης με τον απαραίτητο εξοπλισμό καθώς και οι πάντα απαραίτητοι επιστήμονες που αναζητούν θεραπεία.
Η φράση «you got red on you» που συναντάμε στο φιλμ χρησιμοποιείται επίσης στο μοντέρνο classic με ζόμπι, Shaun of the Dead (2004).
Το «Pandemic» έχει όλα τα αναμενόμενα χαρακτηριστικά της action horror movie με νεκροζώντανους και σίγουρα μπορεί να μας ψυχαγωγήσει…μερικώς. Και το τονίζω αυτό διότι από νωρίς γίνονται εμφανή και τα ελαττώματά του που στερούν από το φιλμ την θετική μας ψήφο διαμορφώνοντας μια άνιση εικόνα.
Το βασικό πρόβλημα του «Pandemic» εντοπίζεται στο απελπιστικά ρηχό σενάριο το οποίο αδυνατεί να διαφοροποιηθεί από αντίστοιχα σενάρια ταινιών με ζόμπι και επιδημίες προσφέροντάς μας ξαναζεσταμένο φαγητό. Το γεγονός ότι ορισμένα μέλη της ομάδας διάσωσης φέρνουν συχνά στην επιφάνεια τα προσωπικά τους μαρτύρια ή δίνουν προτεραιότητα στις προσωπικές τους ατζέντες καθιστά το σενάριο λίγο πιο βαθύ αλλά χωρίς να καταφέρνει πολλά πράγματα από άποψη πρωτοτυπίας.
Παράπονα έχω και για την ηθοποιία. Ok, μπορεί τα ονόματα των Rachel Nichols (The Amityville Horror) και Alfie Allen (Game of Thrones) να προσδίδουν μια δυναμική στο «Pandemic» αλλά γενικότερα το ερμηνευτικό μέρος δεν με άφησε ικανοποιημένο όσο θα ήθελα με πολλές ερμηνείες να μοιάζουν απλώς διεκπαιρεωτικές, στερούμενες πάθους και ειλικρινούς συγκίνησης.
Γενικότερα δεν μπορώ να δω πώς θα καταφέρει το εν λόγω φιλμ να ξεχωρίσει από τους αμέτρητους πλέον συγγενείς του. Συγχωρέστε με αλλά στην υποκατηγορία των ζόμπι και των φονικών ιών θα βρούμε πολλές ποιοτικότερες δουλειές χωρίς μάλιστα να καταφύγουμε στο πολύ μακρινό παρελθόν.
Το «Pandemic» μπορεί να συζητιέται στο κοντινό μέλλον μόνο για την καινοτόμο επιλογή της λήψης πρώτου προσώπου και να κερδίσει μια θέση στις επιλογές των φίλων των horror video games καθώς είναι ό, τι πιο κοντινό στη συγκεκριμένη οπτική. Όμως στον ευρύτερο horror κινηματογράφο περνάει και δεν «ακουμπάει» ούτε κατά διάνοια. Κρίμα διότι ήταν μια καλή ευκαιρία που πήγε χαμένη.
Θετικά: Πρωτότυπες first person λήψεις, πλούσια δράση και αγωνία, γρήγορος ρυθμός, μπόλικο gore.
Αρνητικά: Προχειρογραμμένο σενάριο με προβλέψιμες σκηνές και αδιάφορους διαλόγους. Επίσης οι ερμηνείες δεν είναι τόσο επαρκείς μερικές φορές ενώ και οι χαρακτήρες στερούνται βάθος και ευρηματικότητας με αποτέλεσμα να αποτρέπουν την ταύτισή μας μαζί τους.
Συμπέρασμα: Δοκιμάζοντας κάποιες τολμηρές ιδέες αλλά και με εμφανείς αδυναμίες το «Pandemic» ακροβατεί πάνω στο επικίνδυνο νήμα όπου συναντιούνται ο ενθουσιασμός και η απογοήτευση. Η γλυκόπικρη γεύση είναι τελικά αυτό που μένει.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η σκηνή που η ομάδα διάσωσης ανοίγει βίαια δρόμο με το λεωφορείο της συντρίβοντας τα ζόμπι που μπλοκάρουν το δρόμο τους μέσα σ’ ένα τούνελ.
- Η σκηνή που ένα μέλος της ομάδας καταβροχθίζεται από ζόμπι με την σχετική λήψη να γίνεται από την κάμερα του βγαλμένου κράνους της.
- Το δραματικό φινάλε.
