Έχουμε δει αμέτρητα θρίλερ/τρόμου με θέμα την αιχμαλωσία. Δεν απορώ λοιπόν που αρκετοί θεατές δεν βρίσκουν κάτι ενδιαφέρον σ’ αυτό το κορεσμένο θέμα και επιδεικνύουν επιφύλαξη στις ταινίες τρόμου που συνεχίζουν να το χρησιμοποιούν ως βασικό πυλώνα της πλοκής τους. Ενίοτε όμως συναντάς και ταινίες τρόμου όπως το «Pet» που προσπαθούν να ξεχωρίσουν από τις συγγενικές τους ταινίες κρύβοντας 1-2 εκπλήξεις και ανατροπές.
Το «Pet» μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι πετυχαίνει το στόχο του παρουσιάζοντας μια ανατρεπτική ιστορία αιχμαλωσίας που κινείται γύρω από δύο «κατεστραμμένους» χαρακτήρες εμβαθύνοντας ταυτόχρονα στο προσωπικό τους δράμα και αναδεικνύοντας τις αδυναμίες και ιδιαιτερότητές τους με ωμό ρεαλισμό. Δεν πρόκειται για καμιά φοβερή ταινία ούτε για τον ορισμό της καινοτομίας. Έχει όμως κάποια φρέσκα στοιχεία που το καθιστούν ενδιαφέρον σαν φιλμ (τουλάχιστον).
Ένα από τα δυνατότερα σημεία της ταινίας είναι τα δυσδιάκριτα όρια που θέτει μεταξύ θύτη και θύματος. Πραγματικά όταν αποκαλύπτεται ο αληθινός ρόλος του καθενός ο θεατής εγκλωβίζεται σε ένα βασανιστικό ψυχολογικό παιχνίδι όπου καλείται να αποφασίσει ποιος από τους δύο βασικούς χαρακτήρες θα ενοχοποιηθεί περισσότερο στη συνείδησή του.
Σ’ αυτό βοηθούν και οι εξαιρετικές ερμηνείες των Dominic Monaghan (Lord of the Rings) και Ksenia Solo (Black Sawn). Ειδικά η δεύτερη βγάζει απίστευτο δυναμισμό εξαπολύοντας φονικά βλέμματα και ανελέητη φρασεολογία που τσακίζει κόκαλα. Αν συνεχίσει έτσι σίγουρα θα διαπρέψει στη σκηνή του τρόμου και όχι μόνο.
To «Pet» γυρίστηκε στο ίδιο studio που γυρίστηκε και το «Saw» (2004) στο Los Angeles.
Το παιχνίδι γάτας και ποντικιού μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών είναι εξαιρετικά δυναμικό και πλαισιώνεται από ευρηματικές ατάκες που αποπνέουν σαδισμό και υστεροβουλία. Όλη αυτή η μπερδεμένη κατάσταση σε κρατά καθηλωμένο στη θέση σου και σου εντείνει το ενδιαφέρον για τη συνέχεια και φυσικά για το φινάλε που προσμένεις με αγωνία.
Δυστυχώς τα ξεχειλώματα και τα άλματα λογικής στα οποί υποπίπτει το σενάριο προς το τέλος προκαλούν στιγμιαίο προβληματισμό αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι θεατές θα τα συγχωρήσουν χάρη στο υπόλοιπο δυναμικό περιεχόμενο του «Pet». Και όταν λέμε δυναμικό δεν αναφερόμαστε μόνο στο ψυχολογικό κομμάτι αλλά και στην απεικόνιση της βίας που από ένα σημείο και μετά εκτινάσσεται σε ανέλπιστα μεγάλα ύψη.
Συμπερασματικά λοιπόν όσοι ενδιαφέρεστε να παρακολουθήσετε μια συναρπαστική ταινία τρόμου με αιχμαλωσία που να διαφέρει κάπως από το σωρό τότε το «Pet» αποτελεί μια ασφαλή επιλογή. Δεν είναι η μεγάλη ταινία που θα αλλάξει τα δεδομένα της εν λόγω κατηγορίας αλλά εγγυάται την ψυχαγωγία σας παράλληλα με υψηλές ποσότητες καλογραμμένου ψυχολογικού τρόμου και σοκ.
