Είναι αλήθεια ότι οι ταινίες που περιστρέφονται γύρω από τον χριστουγεννιάτικο τρόμο και ειδικότερα τους αιμοδιψείς Άι Βασίληδες δεν έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να εντυπωσιάσουν το horror κοινό ούτε μπορούν να μείνουν στην ιστορία του horror κινηματογράφου ως κάτι ξεχωριστό. Πέρα από τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα τους καμία δεν διαθέτει την απαιτούμενη horror ποιότητα ώστε να πείσει τους θεατές ότι αποτελεί κάτι περισσότερο πέρα από μια διασκεδαστική αξιοποίηση των Χριστουγέννων και της κλασικής μορφής του Άι Βασίλη για παραγωγή εφήμερου τρόμου χαβαλεδιάρικου προσανατολισμού.
Αν εξαιρέσουμε το κλασικό slasher Silent Night, Deadly Night του 1984 και ελάχιστες νεότερες προσπάθειες όπως το ολλανδικό Sint (2010) οι τρομακτικοί Άι Βασίληδες δεν είναι τόσο πειστικοί όσο θα θέλαμε αποτελώντας προϊόν μέτριων και ελάχιστα αξιομνημόνευτων ταινιών. Σ’ αυτή την προβληματική κατηγορία ανήκει και το «Santa’s Slay» του 2005 που εξετάζουμε εδώ. Πρόκειται για αμερικανοκαναδέζικη παράγωγή που προσπαθεί να συνδυάσει τρόμο, slasher και κωμωδία παρουσιάζοντας μια πρωτότυπη ομολογουμένως εκδοχή του Άι Βασίλη.
Στο «Santa’s Slay» η εν λόγω φανταχτερή φιγούρα των Χριστουγέννων εμφανίζεται ως ένας παλιός δαίμονας που επειδή έχασε ένα στοίχημα με έναν άγγελο το 1005 μ.Χ. καταδικάστηκε να φέρνει δώρα και χαρά στα παιδιά για τα επόμενα 1000 χρόνια. Το στοίχημα όμως έληξε και ο φοβερός δαίμονας επιστρέφει στην αρχική βίαιη μορφή του σφάζοντας τον ανθρώπινο πληθυσμό. Θύματά του οι κάτοικοι μιας μικρής πόλης ονόματι Hell Township.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ένα από τα καρότσια της παραγωγής έπιασε φωτιά στα αλήθεια!
Οι μόνοι που γνωρίζουν το μυστικό του αιμοβόρου Άι Βασίλη είναι ένας αλλόκοτος ηλικιωμένος που έχει χτίσει και καταφύγιο ειδικά για τα Χριστούγεννα, ο πιτσιρικάς εγγονός του και μια φίλη του. Μετά την σαρωτική επιδρομή του Άι Βασίλη σε διάφορα σημεία της πόλης και τους αλλεπάλληλους φόνους στους οποίους προβαίνει, οι τρεις ήρωες επιστρατεύουν όλα τα μέσα που διαθέτουν για να σταματήσουν τον δαίμονα σε μια πολύ δύσκολη αναμέτρηση.
Το «Santa’s Slay» είναι μια απρόσμενα αιματοβαμμένη ταινία με τους ευρηματικούς φόνους να διαδέχονται ο ένας των άλλον ανεβάζοντας τον δείκτη του gore. Ο υπαίτιός τους -ήτοι ο φονικός δαίμονας Άι Βασίλης- είναι επιβλητικός και έξυπνα σχεδιασμένος έχοντας ως μεταφορικό μέσο το ιπτάμενο έλκηθρο που έλκει ένας εξίσου δαιμονικός τάρανδος. Η αρχική σεκάνς με το γεύμα-έκπληξη διάσημων ηθοποιών που λήγει με εξαιρετικά βίαιο τρόπο μας ζεσταίνει για τη συνέχεια.
Δυστυχώς, παρότι το μακελειό συνεχίζεται και το φιλμ κινείται γοργά, η συνέχεια δεν κατορθώνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον και να ενθουσιάσει τον θεατή. Υπάρχουν καλές ιδέες αλλά δεν αναπτύσσονται ολοκληρωμένα. Χαρακτήρες που θα έπρεπε να κερδίσουν τις εντυπώσεις όπως ο τρελός παππούς που γνωρίζει το διαβολικό πρόσωπο του Άι Βασίλη εξελίσσονται σε αδιάφορες καρικατούρες cult προσωπικοτήτων.
Επιπλέον ο εγγονός του τρελοπαππού και η φίλη του δείχνουν «λίγοι» ως ηθοποιοί ακόμα και για τα standards της μαύρης κωμωδίας τρόμου. Οι ερμηνείες των παιδιών είναι ξύλινες και γενικά δεν συναντάμε μεγάλες ερμηνείες από κανέναν ηθοποιό. Το σενάριο δεν στηρίζει την βασική καινοτόμο ιδέα. Υπάρχουν επίσης προβλήματα και στα ειδικά εφέ όπως στις special δυνάμεις που εξαπολύει ο Άι Βασίλης η απεικόνιση των οποίων θυμίζει κακοφτιαγμένη trash movie των 80s.
Με λίγα λόγια το «Santa’s Slay» παρότι δεν είναι η χειρότερη ταινία της ελαττωματικής υποκατηγορίας του χριστουγεννιάτικου τρόμου με κακούς Άι Βασίληδες, αποτελεί άλλη μια τυπικά αδιάφορη καταχώρηση στη λίστα των μετριοτήτων της. Αν όμως έχετε την διάθεση για cheesy τρόμο στο πνεύμα των γιορτών τότε μια ματιά στο εν λόγω φιλμ δεν είναι και ολικό χάσιμο χρόνου αφού περιστασιακά θα το βρείτε ψυχαγωγικό.
