Θυμάμαι πόσο είχα εντυπωσιαστεί όταν είχα πρωτοδεί το «Silver Bullet» στα παιδικά μου χρόνια, σε σημείο που να το θεωρώ (τότε) ως μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου με λυκάνθρωπους. Ξαναβλέποντάς το σε ώριμη ηλικία πια, είχα την ευκαιρία να το τεστάρω, να ελέγξω αν και πόσο αντέχει στο χρόνο, να συμπεράνω με άλλα λόγια αν οι εντυπώσεις μπορούν να παραμείνουν οι ίδιες.
Η αλήθεια είναι ότι μια μικρή απομυθοποίηση συνέβη, όχι όμως στο βαθμό που φοβόμουν αφού το «Silver Bullet» παρά τα φανερά σημάδια του χρόνου πάνω του, καταφέρνει να διατηρήσει το status του ως μια αξιόλογη ταινία με θέμα τη λυκανθρωπία. Στηρίζεται στη νουβέλα του Stephen King «Cycle of the Werewolf» του 1983 ενώ ο ίδιος ο Stephen King έχει γράψει και το σενάριο.
Τα γεγονότα εκτυλίσσονται στη φανταστική επαρχιακή πόλη του Maine (όπως συνηθίζεται σε έργα του Stephen King) ονόματι Tarker’s Mills. Η αδερφή ενός αγοριού καθηλωμένου σε αναπηρικό καροτσάκι αφηγείται την ιστορία χωρίς (ευτυχώς) πολλές διακοπές στην άμεση ροή των γεγονότων. Μια σειρά φρικιαστικών φόνων με θύματα κατοίκους της πόλης συγκλονίζει την τοπική κοινωνία. Στο μυαλό του μικρού Marty αρχίζει να καλλιεργείται η ιδέα περί ύπαρξης λυκάνθρωπου που πραγματοποιεί τους φόνους αλλά κανείς δεν τον πιστεύει. Οι φόνοι συνεχίζονται, οι ντόπιοι αδυνατούν να εντοπίσουν το κτήνος ενώ ο Marty με την αδερφή του έρχονται όλο και πιο κοντά στον κίνδυνο αφού ο λυκάνθρωπος είναι πολύ τσαντισμένος που τον ανακάλυψαν…
Ειδική μνεία αξίζει να γίνει στο cast το οποίο απαρτίζεται από ένα εξαιρετικό επιτελείο ηθοποιών. Ο αδικοχαμένος Corey Haim (The Lost Boys, License To Drive) υποδύεται τον παραπληγικό Marty, η Megan Follows (Anne of Green Gables, Anne of Avonlea) παίζει την καχύποπτη αλλά δραστήρια στη συνέχεια αδερφή του και βασική αφηγήτρια των γεγονότων, ο πολύς Gary Busey (Lethal Weapon, Predator 2) ενσαρκώνει τον διαζευγμένο και εφευρετικό θείο τους και ο απολαυστικός Everett McGill υποδύεται τον συμβουλευτικό ιερέα της πόλης που προσπαθεί να καλμάρει την εκδικητική μανία των κατοίκων. Όλοι αυτοί μαζί με κανά δυο ακόμα συμμετέχοντες εγγυόνται την διασκέδαση μας σ’ ένα λυκανθρωπικό φιλμ ούτε πολύ βαρύ αλλά ούτε και εντελώς ακίνδυνο.
Τα γυρίσματα του «Silver Bullet» ξεκίνησαν χωρίς να έχει βρεθεί το κατάλληλο κουστούμι λυκάνθρωπου, κάτι που έγινε στην πορεία αν και ο παραγωγός Dino De Laurentiis δεν έμεινε ποτέ ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα.
Το κουστούμι του λυκάνθρωπου δεν είναι και το πιο πετυχημένο που έχουμε δει, γι’ αυτό ίσως αποφεύγονται οι πολλές ολόσωμες λήψεις του κτήνους. Ωστόσο, τα κοντινά πλάνα στο πρόσωπό του αποκαλύπτουν ένα βλοσυρό και φουλ απειλητικό βλέμμα. Ένα από τα γοητευτικά στοιχεία του «Silver Bullet» είναι η whodunit μορφή του αφού ο λυκάνθρωπος μπορεί να είναι οποιοσδήποτε και ο θεατής παρακινείται να μαντέψει. Η μαντεψιά δεν φαίνεται πολύ δύσκολη ειδικά για τον έμπειρο θεατή και ο γράφων είχε πέσει μέσα στην πρόβλεψή του. Επιπλέον η ταινία επιδιώκει να θίξει το θέμα των διπλών προσωπικοτήτων και αυτό ως ένα βαθμό το καταφέρνει.
Το «Silver Bullet» περιέχει ορισμένες καλογυρισμένες και ενίοτε βίαιες σκηνές ανθολογίας όπως μνημειώδεις αποκεφαλισμούς, εμπνευσμένους εφιάλτες και δυναμικά encounters των πρωταγωνιστών με τον λυκάνθρωπο σε απειλητικές τοποθεσίες. Από την άλλη διατηρεί κάποια κλισέ όπως η ασημένια σφαίρα ως το απόλυτο φονικό όπλο ενάντια σ’ έναν λυκάνθρωπο.
Συμπερασματικά, το «Silver Bullet» είναι σίγουρα μια καλή επιλογή αν σας αρέσουν οι ταινίες με λυκάνθρωπους. Ωστόσο, δεν είμαι σίγουρος ότι σήμερα μπορεί να κερδίσει ένα ευρύτερο κοινό καθώς τα σημάδια του χρόνου ενδεχομένως του έχουν στερήσει λίγη από τη λάμψη που μπορεί να είχε κάποτε, ειδικά στα μάτια των νεαρότερων ηλικιακά θεατών των 80s. Προσωπικά πάντως θα το προτιμούσα από αρκετές νεότερες παραγωγές λυκανθρωπικού τρόμου που κινούνται στη μετριότητα.
