Τα παράσιτα έχουν την τιμητική τους σε αυτό το αγωνιώδες φιλμ τρόμου του όχι και τόσο δραστήριου Βρετανού Toby Wilkins. Το «Splinter» είναι μια ταινία άμεση και δυναμική που παρά τις φανερές ελλείψεις της καταφέρνει να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον και κερδίζει έστω και στα σημεία τη συμπάθειά σου. Από την πρώτη σκηνή που ένα μολυσμένο κατά τα φαινόμενα ζώο επιτίθεται στον υπάλληλο ενός βενζινάδικου με θανατηφόρα αποτελέσματα μέχρι και τον εγκλωβισμό των πρωταγωνιστών στο βενζινάδικο και τη συνέχιση της μάχης τους με τον παρασιτικό οργανισμό, το φιλμ δεν σ’ αφήνει να στρέψεις αλλού την προσοχή σου.
Ο εγκλωβισμός των πρωταγωνιστών στο βενζινάδικο όπου σκοτώθηκε και ο υπάλληλος στο ξεκίνημα προκύπτει εντελώς αναπάντεχα. Ένα ζευγάρι που οδηγούσε σε επαρχιακό δρόμο βρέθηκε όμηρος ενός άλλου ζευγαριού με εγκληματικό παρελθόν που καταζητείται από την αστυνομία. Όμως κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους δέχονται επίθεση από ένα επίσης μολυσμένο πλάσμα και σταματούν στο κοντινότερο βενζινάδικο προς αναζήτηση βοήθειας. Εκεί πολιορκούνται από το θανατηφόρο παράσιτο που μολύνει τα θύματά του και συνενώνοντας τα πτώματα τους σχηματίζει ένα ακόμη πιο απειλητικό πλάσμα. Οι τέσσερις ήρωες ξεχνούν προσωρινά την σχέση ομήρων-απαγωγέων και προσπαθούν να επιβιώσουν κόντρα σ’ έναν φοβερό εχθρό που αναζητά θερμούς ξενιστές για να παρασιτήσει και να τους ρουφήξει το αίμα! Θα τα καταφέρουν;
Η ταινία κέρδισε έξι βραβεία στο Screamfest Horror Film Festival των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα κέρδισε τα βραβεία καλύτερου μοντάζ, καλύτερης μουσικής επένδυσης, καλύτερης ταινίας, καλύτερου make-up, καλύτερων ειδικών εφέ και καλύτερης σκηνοθεσίας.
Η αλήθεια είναι ότι το «Splinter» μπαίνει κατ’ ευθείαν στο ψητό. Ίσως μάλιστα μπαίνει υπερβολικά γρήγορα παραβλέποντας την επιθυμία πολλών (θαρρώ) για οικοδόμηση πλουσιότερου background σχετικά με το ίδιο το παράσιτο και τη μολυσματική του συμπεριφορά. Το παράσιτο εμφανίζεται, σκοτώνει, καταλαμβάνει πτώματα και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Οι τέσσερις νέοι αποτελούν τον επόμενο στόχο του. Είναι γενικά θετικό που η δράση εκτυλίσσεται στο κλειστό περιβάλλον του κτιρίου του βενζινάδικου αφού έτσι εντείνεται ο τρόμος και η αίσθηση απειλής.
Το πλάσμα στην πολυσύνθετη μορφή του μοιάζει πραγματικά ασταμάτητο και φουλ απειλητικό (εδώ φαίνεται πως έχουμε και επιρροές από το «The Thing»). Οι χαρακτήρες είναι γενικά συμπαθητικοί αν και δύσκολα ξεχωρίζεις κάποιον. Εκτός από τις πολυάριθμες σκηνές με σασπένς υπάρχουν και κάποιες άλλες με πολύ αίμα τινάζοντας τον δείκτη του gore στα ύψη. Από την άλλη δεν φαίνεται να υπάρχει ένα όραμα που να βελτιώνει την εικόνα που διαμορφώνουμε για την ταινία. Ok, καλή η δράση, το gore, η αγωνία, τα ειδικά εφέ, αλλά πέρα από το δίπολο παράσιτο-ήρωες δεν παίρνουμε κάτι μεγαλύτερο ή συγκλονιστικό. Αυτή η αίσθηση αυτοπεριορισμού και έλλειψης ζημιώνει κάπως την καλή εικόνα του «Splinter». Κάποια κλισέ σε επίπεδο ενεργειών και διαλόγων υπάρχουν επίσης εδώ κι εκεί.
Αν δεν σας ενοχλούν ιδιαίτερα τα προαναφερθέντα μειονεκτήματα τότε ρίξτε ένα βλέφαρο στο «Splinter» και μάλλον δεν θα το μετανιώσετε.
