Είναι γεγονός ότι το παρακμασμένο υποείδος των ταινιών τρόμου με βρικόλακες δεν έχει βρει ακόμα έναν σταθερά καλό εαυτό. Πέρα από ελάχιστα φιλμ-εκπλήξεις (όπως το «Let The Right One In» ή το αμερικάνικο remake του) τα τελευταία χρόνια έχουμε παρακολουθήσει πολλές αδιάφορες έως κακές βαμπιρικές ταινίες. Ωστόσο, μέσα σ’ όλη αυτή την ποιοτική «ύφεση» όλο και κάτι ενδιαφέρον θα συναντήσουμε περιστασιακά. Το «Stake Land» που εξετάζουμε εδώ είναι μια από τις καλές δουλειές βαμπιρικής θεματολογίας αν και σε καμία περίπτωση δεν έδωσε τη μεγάλη «ανάσα» στο ταλαιπωρημένο υποείδος. Ουσιαστικά δανείζεται την λογική ταινιών με θέμα «Αποκάλυψη των Ζόμπι» αντικαθιστώντας τα εξαπλωμένα ζόμπι με βρικόλακες. Δηλαδή όπως και στις παρεμφερείς ζομποταινίες ο κόσμος έχει πληγεί δραματικά από την απρόσμενη μάστιγα των βρικολάκων, πολλά κράτη έχουν καταρρεύσει και οι άνθρωποι επιβιώνουν σε μικρότερες κοινότητες επαγρυπνώντας διαρκώς, έχοντας προσαρμόσει τη ζωή τους στη νέα θλιβερή πραγματικότητα.
Κεντρικοί χαρακτήρες είναι ο νεαρός Martin και ο αδυσώπητος κυνηγός βρικολάκων Mister. Οι δυο τους πάνε πακέτο μετά την σφαγή της οικογένειας του Martin από βρικόλακες και αναζητώντας τη νέα «Εδέμ» κατευθύνονται στον Καναδά όπου φημολογείται ότι οι συνθήκες είναι πολύ καλύτερες συγκριτικά με τις επικίνδυνες ΗΠΑ. Στη διαδρομή τους οι δύο ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με φρικιαστικά βαμπίρ αλλά και ανθρώπινες απειλές όπως μια φονταμενταλιστική θρησκευτική οργάνωση με την ονομασία «Αδελφότητα» που ακολουθεί δική της «ατζέντα». Ταυτόχρονα όμως γνωρίζουν και χρήσιμους «συμμάχους» με τους οποίους συνεργάζονται για να επιβιώσουν.
Υπάρχει και μια cameo εμφάνιση του σκηνοθέτη της ταινίας. Είναι ο τύπος που παίζει banjo σ’ ένα μπαρ.
Η αίσθηση φρεσκάδας είναι εμφανής στο «Stake Land» όπως και η προσεγμένη σκηνοθετική δουλειά γύρω από το όλο εγχείρημα. Η αφήγηση γίνεται από το νεαρό Martin προσδίδοντας στο φιλμ δραματικό τόνο αφήνοντας όμως μπόλικο χώρο και για την ανάπτυξη της δράσης η οποία είναι συχνά εντυπωσιακή και αιματοβαμμένη. Οι δύο πρωταγωνιστές, Martin και Mister, ξεχωρίζουν εύκολα από τους υπόλοιπους και βγάζουν καλή χημεία μεταξύ τους. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες όμως δεν έχουν δεχθεί ανάλογη περιποίηση και μοιάζουν να εμφανίστηκαν από το πουθενά, χωρίς σοβαρό λόγο ύπαρξης.
Θετικά κρίνεται και η προσπάθεια του φιλμ να διεισδύσει στην ευαίσθητη ισορροπία της ανθρώπινης ψυχολογίας η οποία διαταράσσεται μετά από συνταρακτικά γεγονότα ωθώντας τα άτομα σε παράλογες συμπεριφορές. Για παράδειγμα η θρησκευτική οργάνωση της «Αδελφότητας» αντικατοπτρίζει την ευκολία με την οποία ο σοκαρισμένος άνθρωπος μετακυλά στην παραληρηματική δεισιδαιμονία και τον φανατισμό. Με άλλα λόγια η ταινία δεν είναι ρηχή ούτε όμως και η λάμψη της φιλοσοφίας.
Γενικά το «Stake Land» είναι μια αξιοπρεπής ταινία τρόμου με βρικόλακες που τηρεί κάποια κλισέ του είδους (π.χ. το παλούκωμα στην καρδιά, την δράση των βαμπίρ τη νύχτα) εντάσσοντάς τα δημιουργικά σε μια φρέσκια ιστορία με δραματικές πινελιές και πλούσια δράση. Θα θέλαμε όμως να έχει αποφύγει μερικές σεναριακές κακοτοπιές και η πλοκή της να ήταν ταχύτερη. Επίσης το απότομο φινάλε δε νομίζω ότι ικανοποιεί τους περισσότερους θεατές.
