Από τις πιο ιδιαίτερες και βίαιες ταινίες τρόμου με κύριο πρωταγωνιστή τον μεγάλο Vincent Price είναι αναμφίβολα το «The Abominable Dr. Phibes». Σκηνοθετημένο από τον Robert Fuest ο οποίος έδωσε μια σειρά αρκετά καλών θρίλερ στα 70s, το εν λόγω φιλμ παντρεύει αριστοτεχνικά τον τρόμο, τη μαύρη κωμωδία, τη μουσική και…τη θεολογία σε ένα εκρηκτικό και άκρως απολαυστικό μείγμα! Ο Price υποδύεται τον σατανικό δόκτορα του τίτλου σε μια θαυμάσια ερμηνεία γεμάτη συναίσθημα, ειρωνεία και οργή.
Η υπόθεση είναι εξ ολοκλήρου μια ιστορία εκδίκησης αλλά προτού βιαστείτε να την επικρίνετε ως συνηθισμένη θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας τα επιπλέον στοιχεία που απεγκλωβίζουν την παρούσα ταινία από τα δεσμά της επανάληψης και τις χαρίζουν έναν αέρα διαβολικής πρωτοτυπίας. Το εκδικητικό κρεσέντο εξαπολύει ένας θεολόγος και μουσικός, ο περιβόητος Dr. Phibes, δολοφονώντας συγκεκριμένους γιατρούς, εμπνευσμένος από την Παλαιά Διαθήκη και συγκεκριμένα από τις «10 Πληγές της Αιγύπτου». Ο λόγος; Πολύ απλά οι συγκεκριμένοι γιατροί είναι κατά τον Dr. Phibes υπαίτιοι για το θάνατο της γυναίκας του την οποία επιχείρησαν να χειρουργήσουν ύστερα από τροχαίο ατύχημα όπου πέθανε και ο ίδιος ο Phibes (φαινομενικά τουλάχιστον!). Η αγαπημένη του σατανικού δόκτορα ξεψύχησε στο χειρουργικό τραπέζι και τώρα αυτός με τη βοήθεια της βουβής συνεργάτιδας του (Virginia North) τιμωρεί τους «ανίκανους» γιατρούς χωρίς καμία φειδώ ενώ ταυτόχρονα η αστυνομία προσπαθεί να διαλευκάνει την κατάσταση γύρω από τους φόνους. Δεν θα αργήσει να καταλάβει ότι ο Phibes δεν πέθανε ποτέ σ’ εκείνο το ατύχημα…
Το όνομα Vesalius του επικεφαλής των γιατρών της ταινίας παραπέμπει στον γνωστό γιατρό του 16ου αιώνα Andreas Vesalius ο οποίος θεωρείται από πολλούς ο ιδρυτής της σύγχρονης ανθρώπινης ανατομίας με πολύ σπουδαίο συγγραφικό επιστημονικό έργο. Συνήθιζε να τεμαχίζει πτώματα προκειμένου να μάθει περισσότερα για τις λειτουργίες του σώματος.
Σημείο αναφοράς του φιλμ «The Abominable Dr. Phibes» είναι οι εφευρετικοί φόνοι των γιατρών από τον Dr. Phibes και την γοητευτική βοηθό του. Δεν είναι λίγο πράμα να βλέπεις τη βιβλική αφήγηση να παίρνει σάρκα και οστά κατά κάποιο τρόπο, έστω και στα πλαίσια ενός διασκεδαστικού φιλμ, έστω και με ορισμένες τροποποιήσεις στα μέσα των θανατώσεων. Βλέπουμε τις «πληγές» των βατράχων, του αίματος, των ακριδών, του χαλαζιού κ.α. να μετουσιώνονται σε ωμές δολοφονικές πράξεις με θύματα τους άτυχους γιατρούς. Όλες οι σχετικές σκηνές διακρίνονται από έμπνευση, θεατρικότητα και κτηνωδία, με τον Dr. Phibes να δίνει ρεσιτάλ διαβολικής μεθοδικότητας που καθηλώνει. Και μιλάμε για έναν «κακό» που μπορεί να μιλήσει μόνο μέσω ενός περίπλοκου μηχανισμού που συνδέει την τραχεία του μ’ ένα γραμμόφωνο – άλλο ένα δείγμα πρωτοτυπίας του φιλμ.
Παράλληλα υπάρχει και η αστυνομική έρευνα όπου ο νευρικός επιθεωρητής Trout αναζητά τα ίχνη του παρανοϊκού δόκτορα με τη συνεργασία του αρχιχειρούργου Dr. Vesalius (Joseph Cotten) ο οποίος αποτελεί φυσικά υποψήφιο θύμα της εκδικητικής μανίας του Phibes. Ένας Phibes το παγωμένο βλέμμα του οποίου προκαλεί ανατριχίλα, ειδικά όταν γνωρίζουμε τις διαθέσεις του! Άξια λόγου είναι και η ορχήστρα του στην προσωπική του κατοικία. Εκεί παρακολουθούμε ένα εξαιρετικό οπτικοακουστικό θέαμα με τον Phibes να παίζει το εκκλησιαστικό όργανό του, διάφορα ανδρείκελα να παίζουν κρουστά, πνευστά και άλλα όργανα ενώ η σαγηνευτική, σιωπηλή βοηθός του επιδίδεται σε χορευτικές μανούβρες άλλοτε μόνη της και άλλοτε με τον ίδιο τον Phibes. Μιλάμε για πομπώδεις σκηνές καλλιτεχνικής φύσεως με όλη τη σημασία της λέξης. Επιπλέον συναντάμε και τις πιο σκοτεινές σκηνές δραματικού χαρακτήρα όπου ο Dr. Phibes μιλάει εμπρός στη φωτογραφία της αδικοχαμένης συζύγου του επισημαίνοντάς της πώς σύντομα θα είναι και πάλι μαζί, δίνοντας μια προφητική νότα στην ταινία…
Δεν χρειάζεται να ειπωθούν περισσότερα γι’ αυτή την πλούσια και καλλιτεχνική ταινία τρόμου. Λίγες προχειρότητες στην εξέλιξη της δράσης ελάχιστα μειώνουν την διασκέδαση και την ικανοποίηση που λαμβάνουμε βλέποντας το «The Abominable Dr. Phibes». Ορμάτε άφοβα…
