Η ιρλανδική παράδοση έχει την τιμητική της σ’ αυτό το αλλόκοτο fantasy φιλμ τρόμου – καρπός ιρλανδοβρετανικής συνεργασίας. Το «The Hallow» του Corin Hardy (σκηνοθέτης του απαράδεκτου «The Nun») μας μεταφέρει στον ψυχαγωγικό αλλά και ενίοτε απρόσμενα σκοτεινό κόσμο του φολκλόρ, παντρεύοντας το μεταφυσικό με το σασπένς, έχοντας ως κερασάκι της τούρτας περιβαλλοντικές ανησυχίες οι οποίες είναι πάντα επίκαιρες.
Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από έναν μικροβιολόγο ο οποίος μετακομίζει με τη σύζυγό του και το βρέφος τους σε ένα σπίτι στα βάθη του δάσους προκειμένου να μελετήσει τα δέντρα ενόψει της μελλοντικής κοπής τους. Μετά από προειδοποιήσεις των ντόπιων που δεν τους αρέσει η παρουσία της οικογένειας στο δάσος, τα μέλη της οικογένειας βρίσκονται αντιμέτωπα με δαιμονικά πλάσματα του τοπικού θρύλου τα οποία συνηθίζουν να απαγάγουν τα βρέφη. Ένας άνισος αγώνας για επιβίωση ξεκινά…
Τα γυρίσματα έγιναν εξολοκλήρου στην Ιρλανδία καθώς ο σκηνοθέτης επιθυμούσε το φιλμ να φαίνεται όσο το δυνατόν πιο «αληθινό» και κοντά στην ντόπια παράδοση.
Οπωσδήποτε είναι θετικό το γεγονός ότι το «The Hallow» έχει ξεχωριστή ταυτότητα σαν φιλμ τρόμου διαφέροντας από πάρα πολλούς συγγενείς του στον horror κινηματογράφο. Η αξιοποίηση της τοπικής λαογραφίας για τη δημιουργία horror μοτίβων και κακών σπανίζει στη σημερινή σκηνή. Είναι καλοδεχούμενη προσθήκη λοιπόν και μακάρι να είχε αξιοποιηθεί αποτελεσματικότερα από τους συντελεστές.
Ήδη διαφαίνονται τα παράπονα από την παραπάνω φράση αλλά ας μείνουμε για λίγο στα θετικά. Η κεντρική ιδέα του έργου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Ο σκοτεινός ρόλος των πλασμάτων προσδίδει την απαραίτητη νότα σκότους και τα ειδικά εφέ που τα πλαισιώνουν είναι θαυμάσια. Η παρατεταμένη δράση μαζί με στιγμές έντονου σασπένς από τη στιγμή που τα τέρατα στοχοποιούν την οικογένεια του μικροβιολόγου μάς κρατάνε καθηλωμένους για μεγάλο διάστημα. Σίγουρα μια ταινία που σου διατηρεί το ενδιαφέρον χωρίς πολλές «κοιλιές» στην πλοκή δεν μπορεί παρά να είναι αξιόλογη. Οι ερμηνείες των γονιών της οικογένειας βρίσκονται σε πολύ καλά επίπεδα και η χημεία μεταξύ τους είναι επιτυχής.
Όμως και πάλι…κάτι φαίνεται να λείπει από το φιλμ. Ίσως ένα ευρηματικότερο φινάλε; Ίσως έφταιξε η έλλειψη χαρακτήρων πέρα από τους δύο βασικούς που πρωταγωνίστησαν στα συναρπαστικά δρώμενα; Μήπως χρειαζόταν περισσότερο gore στις σκηνές συγκρούσεων; Δεν είμαι σίγουρος για το πού πρέπει να εστιάσουμε αλλά θα με καταλάβετε βλέποντας την ταινία. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι κακή προσπάθεια. Σκηνοθετικά μιλάμε για προσεγμένη δουλειά. Δεν έχει προσέξει όμως όσο θα έπρεπε διάφορα επιμέρους θεματάκια, κάποιες λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά…
Εν πάση περιπτώσει, το «The Hallow» είναι ένα φιλμ τρόμου με αέρα φρεσκάδας που δεν θα αφήσει αδιάφορους τους φίλους του λαογραφικού τρόμου αλλά και όσους εντυπωσιάζονται ακόμη από τα ανθρωποειδή τέρατα. Έχει σκοτεινή ατμόσφαιρα, σχετικά ταχύ ρυθμό και δυναμικές συγκρούσεις ανάμεσα στους δύο γονείς και στα μοχθηρά τέρατα συμπληρωμένες από σκηνές υψηλής συγκίνησης. Πιστεύω πως αξίζει μια ευκαιρία και είναι προτιμότερο από τις αμέτρητες ταινίες του supernatural πεδίου που απλά επαναλαμβάνουν χιλιοπαιγμένα μοτίβα και κουράζουν τους θεατές.
