Νιώθω αμηχανία όταν πρέπει να αναφερθώ σε μια ταινία τρόμου που η συντριπτική πλειοψηφία του horror κοινού (και όχι μόνο) έχει ήδη παρακολουθήσει, πιθανότατα πάνω από μία φορά. Ο λόγος για το αριστουργηματικό «The Others» του Ισπανοχιλιανού Alejandro Amenábar που σάρωσε τα ισπανικά βραβεία Goya χωρίς να περιέχει ούτε μια ισπανική λέξη στους διαλόγους του. Το «The Others» συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η «Έκτη Αίσθηση» αλλά εγκαθιδρύοντας μια πιο κλειστοφοβική και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Πάει τον τρόμο ένα κλικ παραπέρα.
Η Nicole Kidman αποδεικνύει την ικανότητά της να αντεπεξέρχεται άψογα σε μια ιδιόμορφη και απαιτητική ταινία ενώ η συμμετοχή όλων των ηθοποιών βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Η Kidman υποδύεται μια πουριτανή καθολική μητέρα η οποία ζει με τα μικρά παιδιά της σε μια απομονωμένη έπαυλη σε νησί της Θάλασσας της Μάγχης, λίγο μετά το τέλος του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου. Βυθισμένη σε θλίψη λόγω της μη επιστροφής του άντρα της από τον πόλεμο η συντηρητική μητέρα ασχολείται όλη την ημέρα με την ανατροφή των παιδιών της που πάσχουν από μια σπάνια ασθένεια φωτοευαισθησίας – τουτέστιν είναι ευάλωτα στο φως του ήλιου.
Συνεπώς φροντίζει να διατηρεί το σπίτι σκοτεινό κλείνοντας τις κουρτίνες και τις πόρτες, εμποδίζοντας έτσι την είσοδο άπλετου φωτός που θα έβλαπτε τα τέκνα της. Μετά την ξαφνική φυγή του υπηρετικού προσωπικού η μητέρα προσλαμβάνει μια τριάδα οικιακών βοηθών για να ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτιού. Κάτι όμως δεν πάει καλά στο σπίτι.
Το «The Others» είναι το πρώτο αγγλόφωνο φιλμ του Alejandro Amenábar. Το σενάριό του αρχικά είχε γραφτεί στα ισπανικά και κατόπιν μεταφράστηκε στα αγγλικά. Λέγεται επίσης ότι είναι εν μέρει επηρεασμένο από την κλασική νουβέλα «The Turn of the Screw» (1898) του συγγραφέα Henry James.
Περίεργα συμβάντα αναστατώνουν τη ζωή των κατοίκων. Τρομακτικοί ήχοι, ανεξήγητα ανοιγοκλεισίματα πορτών, πιάνο που παίζει μόνο του, θεάσεις ενός μικρού αγοριού από τη μικρή κόρη και πολλά περίεργα ακόμα καθιστούν τη διαβίωση εφιαλτική. Η ταραγμένη μητέρα στην προσπάθειά της να καταλάβει τι συμβαίνει θα βρεθεί μπροστά σε συνταρακτικές ανακαλύψεις.
Ο Amenábar καταφέρνει να πλάσει το ιδανικό περιβάλλον για την κινηματογραφική απεικόνιση της θλιβερής και συνάμα τρομακτικής ιστορίας του. Ξεδιπλώνει αριστοτεχνικά τα γεγονότα με τα σωστά βήματα, από το ξεκίνημα των παράξενων συμβάντων μέχρι την κορύφωσή τους στο αγωνιώδες και απρόβλεπτο φινάλε. Εμπλουτίζει το έργο του με την κατάλληλα σκοτεινή και ομιχλώδη φωτογραφία, με τα ιδανικά μουντά χρώματα και σε συνδυασμό με τις τραγικές φιγούρες που ενσαρκώνουν πειστικά οι πρωταγωνιστές διαμορφώνει ένα αληθοφανές απαισιόδοξο κλίμα που όμοιό του δεν συναντάμε συχνά σε παραπλήσια φιλμ τρόμου.
Η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά αποπνικτική. Κατά τη διάρκεια του φιλμ σου δημιουργείται η εντύπωση πως οι πρωταγωνιστές είναι απελπιστικά εγκλωβισμένοι στην εφιαλτική έπαυλη χωρίς καμία ελπίδα απελευθέρωσης από το μαρτύριό τους. Επιπλέον ο σκηνοθέτης μάς φιλοδωρεί με έντονες τρομάρες οι οποίες παρότι δεν είναι πάντα πρωτότυπες, εντούτοις κατορθώνουν να σηκώσουν την τρίχα μας κάγκελο και να μας κάνουν να κρατηθούμε από τον διπλανό μας (αν φυσικά βλέπουμε την ταινία με κάποιον άλλο το οποίο συνιστούμε!).
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, η μουσική σκοτεινή και καταθλιπτική (επιμελημένη από τον ίδιο τον Amenábar), το μοντάζ σφιχτοδεμένο, το σενάριο έξυπνα δομημένο και γενικά όλα φαίνεται να λειτουργούν τέλεια! Το «The Others» έχει επίσης καρφωθεί στη μνήμη πολλών θεατών ειδικά για το συγκλονιστικό του τελείωμα, που πρόκειται ίσως για ένα από τα τρομακτικότερα που έχουμε δει σε ταινία τρόμου.
Ας μην μακρηγορούμε περαιτέρω όμως. Όποιος δεν έχει δει ακόμα αυτό το θαυμάσιο αριστούργημα ψυχολογικού-μεταφυσικού τρόμου οφείλει να το κάνει άμεσα. Οι υπόλοιποι απλά ευγνωμονούμε τον Amenábar για την ασύγκριτα τρομακτική εμπειρία που μας χάρισε με το διαχρονικό του horror αριστούργημα. Εύγε!
