60% «Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι, 20% «Hostel» και 20% «Wrong Turn» είναι η δοσολογία για την δημιουργία του «Timber Falls». Ένα φιλμ τρόμου από τα πολύ τυπικά της σύγχρονης horror φιλμογραφίας που μπορεί να μας κρατήσει συντροφιά για ένα βραδάκι Σαββάτου αλλά δεν προσφέρει και τίποτε ουσιαστικό στο είδος.
Κλασικά ένα νεαρό ζευγάρι ξεκινά πεζοπορία σε παρθένα δάση και κάπου μέσα σ’ αυτά καταλήγει αιχμάλωτο μιας παρανοϊκής οικογένειας βιώνοντας τρομερά βασανιστήρια και ποικίλες ακόμα ακρότητες. Όλα τα λεφτά είναι το κίνητρο της παρανοϊκής οικογένειας το οποίο διαπνέεται από υπερσυντηρητικές, θρησκόληπτες πεποιθήσεις μετουσιωμένες σε βίαιο ξέσπασμα κατά των θυμάτων.
Κάποιοι ίσως το βρουν εντελώς αστείο παρ’ όλα αυτά σαν ιδέα και μόνο φτάνει εύκολα στα επίπεδα της παραφροσύνης. Ορισμένες ιδέες είναι αξιοπρόσεκτα ευρηματικές. Ειδικά το σημείο που ένα μέλος της οικογένειας αποκηρύσσει το Δαρβίνο και τη Θεωρία της Εξέλιξης των ειδών, μας φέρνει στο νου γραφικούς Αμερικανούς τηλε-διανοούμενους και ομόδοξους ψευτοεπιστήμονες.
Η ταινία γυρίστηκε στο Βουκουρέστι και στο Los Angeles.
Οι ομοιότητες με τις προαναφερθείσες φημισμένες ταινίες καθώς και με πολλές ακόμα του ακραίου cinema τρόμου δίνουν και παίρνουν. Η παρανοϊκή οικογένεια που ζει απομονωμένη στη φύση, το παραμορφωμένο μέλος της με την ακόρεστη δίψα για σφαγή ή ο ύπουλος σερίφης (εδώ δασοφύλακας) θυμίζουν προκλητικά το 70s αριστούργημα του Tobe Hooper.
Το «Timber Falls» ανά διαστήματα γκαζώνει και επιδεικνύει αξιόλογη δράση, σασπένς και μπόλικη βία (ειδικά προς τις τελικές σκηνές). Στα θετικά συγκαταλέγουμε και την όμορφη φωτογραφία από την παρθένα φύση. Ωστόσο, χάνει αρκετούς πόντους από την μέτρια ηθοποιία, το ανεπαρκές σενάριο και τους ανέμπνευστους διαλόγους.
Κάποιες επιμέρους προχειρότητες στην εκτέλεση δεν ενοχλούν ιδιαίτερα όντας λίγο πολύ αναμενόμενες σε τέτοιου είδους φιλμ. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ορισμένες πολύ σκληρές σκηνές φόνων και βασανιστηρίων που σοκάρουν. Αν υπήρχε και αληθινός πρωταγωνιστής σ’ αυτό το εύκολο ημιslasherάκι θα το εκτιμούσαμε περισσότερο.
Θετικά: Ικανοποιητικές ποσότητες gore, μερικές πραγματικά ευρηματικές ιδέες, ωραία φωτογραφία.
Αρνητικά: Έλλειψη αυθεντικότητας και πρωτοτυπίας, μέτριες ερμηνείες, προβληματικό σενάριο.
Συμπέρασμα: Άνισο φιλμ αιματοβαμμένου τρόμου και slasher που στηρίζεται υπερβολικά στην παράδοση του ακραίου horror cinema μπολιάζοντάς την με λίγες σκηνές έμπνευσης και δημιουργικότητας.
Βαθμός:
Gore:
? Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Ένα ανατριχιαστικό κόψιμο δαχτύλου.
- Μια εντυπωσιακή τσεκουριά στο πάνω μέρος ενός κεφαλιού.
- Ένας αστείος αποκεφαλισμός.