Ζούμε στην εποχή που το είδος των action-zombie ταινιών μεσουρανεί και φαίνεται πως θα το κάνει για πολύ καιρό ακόμα. Ένας από τους λόγους αυτής της άνθησης είναι σίγουρα και η κυκλοφορία πολλών ποιοτικών δουλειών στον εν λόγω τομέα με προέλευση όχι μόνο τις ΗΠΑ αλλά πολλές χώρες. Η Ασία φυσικά δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από το μεγάλο πάρτι με παραγωγικές χώρες όπως η Νότια Κορέα να αφήνουν το στίγμα τους δυναμικά με φιλμ όπως το πολύ καλό Train To Busan.
Παρότι ακολουθεί τα γνωστά και συνήθως απλοϊκά μοτίβα του ξεσπάσματος μιας επιδημίας που μετατρέπει τους ανθρώπους σε αιμοδιψή ζόμπι, το συγκεκριμένο φιλμ πρωτοτυπεί όσον αφορά το κυρίως πεδίο δράσης. Όπως υπονοεί και ο τίτλος, το ξεδίπλωμα της πλοκής λαμβάνει χώρα σε ένα τρένο που κάνει τη διαδρομή από τη Σεούλ προς τη Μπουσάν η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Νότιας Κορέας. Στο τρένο εισέρχεται μια κοπέλα φέροντας πληγή από δάγκωμα ζόμπι και πολύ γρήγορα μεταμορφώνεται και μολύνει πολλούς από τους επιβάτες.
Οι υπόλοιποι επιβάτες προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στο τρένο κρατώντας κλειστές τις πόρτες μεταξύ των βαγονιών. Από τους χαρακτήρες ξεχωρίζουν ένας επενδυτής με τη μικρή του κόρη και μια έγκυος γυναίκα με τον μαχητικό σύζυγό της. Οι ήρωες συνεργάζονται με τους άλλους επιβάτες με σκοπό να απομονώσουν τα ζόμπι αλλά στη συνέχεια της διαδρομής προκύπτουν δυσκολίες και απρόοπτα που κλυδωνίζουν την καλή συνεργασία και το κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ των επιβατών.
Η πόλη Busan είναι και η πραγματική γενέτειρα του πρωταγωνιστή Yoo Gong.
Αν και συνήθως οι ταινίες με ζόμπι αφθονούν σε gore, στο Train To Busan αυτό είναι σχετικά περιορισμένο. Οι επιθέσεις των ζόμπι είναι σφοδρές αλλά η απεικόνιση της βίας είναι απρόσμενα διακριτική και όχι τόσο λεπτομερής (δεν τρώνε π.χ. έντερα, μάτια, εγκεφάλους και άλλα τέτοια). Η δύναμη της ταινίας εντοπίζεται περισσότερο στις ηρωικές προσπάθειες των χαρακτήρων αλλά και στις απρόβλεπτες αλλαγές των μεταξύ τους σχέσεων. Μέσα σ’ αυτά προκύπτει και ένας όχι πολύ βαθύς αλλά εύστοχος κοινωνικός σχολιασμός με αναφορά στις κοινωνικές διακρίσεις και προκαταλήψεις για τον συνάνθρωπο.
Γενικά πάντως, παρά τις όποιες υπερβολές ορισμένων σκηνών η ταινία είναι ιδιαίτερα απολαυστική. Η μεγάλη διάρκεια δεν γίνεται αισθητή αφού οι καταιγιστικές εξελίξεις και το σασπένς δεν σε αφήνουν να βαρεθείς πουθενά. Η δραματική τροπή προς το τέλος που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και δάκρυα στους πιο ευαίσθητους κλείνει ιδανικά ένα συναρπαστικό zombie φιλμ που άνετα φιγουράρει μέσα στα καλύτερα του 2016.
