Ομολογώ πως είχα πολλές επιφυλάξεις για αυτήν την ταινία. Τα πολυάριθμα κλισέ της υπόθεσης και η αναξιόπιστη τα τελευταία χρόνια Μεγάλη Βρετανία απ’ όπου προέρχεται το φιλμ, με έκαναν ιδιαίτερα συγκρατημένο και περίμενα ότι θα παρακολουθούσα «μια από τα ίδια». Ωστόσο, το «Truth or Dare» αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη που πρέπει να χειροκροτήσω.
Το διάσημο νεανικό παιχνίδι «Θάρρος ή Αλήθεια» που όλοι κάποτε παίξαμε στα εφηβικά μας χρόνια χρησιμεύει εδώ ως θεμέλιο της αγωνίας και της βίας. Ο γεμάτος μίσος και εκδίκηση αδερφός ενός νεαρού που αυτοκτόνησε ύστερα από μια κακόγουστη φάρσα φίλων του, προσκαλεί τους φίλους του αδερφού του σε μια απομονωμένη καλύβα στο δάσος με το πρόσχημα διεξαγωγής πάρτι και τελικά καταφέρνει να τους παγιδεύσει. Χρησιμοποιώντας ως βοηθό (εκτός απ’ το πιστόλι του) τον πιο φοβητσιάρη από την παρέα, τους δένει σε καρέκλες και μέσα από το προαναφερθέν παιχνίδι προσπαθεί να αποσπάσει πληροφορίες για το ποιος από όλους είναι υπεύθυνος για τον θάνατο του αδερφού του. Ταυτόχρονα απειλεί και τις ζωές τους με μια φονική μηχανή αν οι «παίχτες» επιλέξουν «θάρρος».
Το «Truth or Dare» είναι η τρίτη ταινία μεγάλης διάρκειας του σκηνοθέτη Robert Heath.
Το φιλμ παρά την τυπική φύση του κατορθώνει να σε κρατά σε αγωνία μέχρι το ευρηματικό και άκρως σοκαριστικό φινάλε. Έχει καλό ρυθμό, καλοφτιαγμένο μυστήριο που θυμίζει ελαφρώς τα έργα της Agatha Christie, μετρημένη αλλά σοκαριστική βία και σίγουρα όχι αδιάφορους χαρακτήρες. Σίγουρα δεν είναι αριστούργημα και περιστασιακά υποπίπτει σε ανούσιες υπερβολές και ατοπήματα, αλλά το σύνολο δείχνει δεμένο και η ταινία συνολικά δουλεμένη.
Με λίγα λόγια το «Truth or Dare» είναι μια μικρή έκπληξη στον τομέα του ταλαιπωρημένου και κορεσμένου «νεανικού τρόμου» που θα σας ικανοποιήσει. Ειδικά αν το δείτε με παρέα και το παραδοσιακό φαγοπότι, θα το απολαύσετε περισσότερο. Δώστε του μια ευκαιρία. Την αξίζει.
