Υπάρχει μια ειδική υποκατηγορία ταινιών τρόμου περιστρεφόμενη γύρω από τα αυτοκίνητα και την άσφαλτο που ενίοτε μας έχει δώσει ενδιαφέροντα φιλμ (βλέπε π.χ. Joy Ride, Duel, Maximum Overdrive). Σ’ αυτήν ανήκει το ξεχασμένο «Wheels of Terror» του 1990 με πρωταγωνίστρια την Joanna Cassidy, την οποία οι περισσότεροι θα θυμούνται ίσως από το «Who Framed Rogger Rabbit» (1988) ή το «Blade Runner» (1982). Δυστυχώς το «Wheels of Terror» όχι μόνο δεν εντάσσεται στα ενδιαφέροντα έργα της συνομοταξίας αλλά σ’ αυτά που οι περισσότεροι προτιμούν να ξεχνούν για διάφορους λόγους.
Ο παρανοϊκός οδηγός ενός Dodge Charger (μοντέλο δεκαετίας 70) τρομοκρατεί μια μικρή πόλη της Αριζόνα απαγάγοντας, κακοποιώντας και ενίοτε σκοτώνοντας μικρά κορίτσια. Όταν ο μανιακός απαγάγει την κόρη της οδηγού του σχολικού λεωφορείου της πόλης, η μάνα της τον καταδιώκει με το σχολικό στους ατελείωτους αυτοκινητόδρομους και στις αχανείς ερημικές εκτάσεις της περιοχής. Θα καταφέρει να σώσει την κόρη της ή ο μανιακός θα προσθέσει άλλο ένα θύμα στην επαίσχυντη λίστα του;
Η ιστορία επρόκειτο να εκτυλιχτεί στην Napa Valley της Καλιφόρνια. Τελευταία στιγμή όμως οι συντελεστές μετέφεραν την ταινία στην Αριζόνα για λόγους σχετικούς με το budget.
Το μεγάλο πρόβλημα του «Wheels of Terror» είναι η νωχέλειά του. Ενώ το περιβάλλον της απόμακρης πόλης και μετέπειτα της ερήμου όπου εκτυλίσσεται η δράση δημιουργεί την ιδανική ατμόσφαιρα απελπισίας και απόγνωσης, η έλλειψη έμπνευσης και η επανάληψη παρόμοιων μοτίβων χαντακώνει την όλη προσπάθεια. Η εκτεταμένη σεκάνς καταδίωξης του μανιακού από την απελπισμένη μητέρα αποτελεί σίγουρα το κύριο ατού της ταινίας αλλά η μισή περίπου ώρα διάρκειάς της χαρακτηρίζεται από αυξομειώσεις στο ενδιαφέρον. Άλλοτε περιέχει αγωνιώδεις σκηνές και άλλοτε είναι εκνευριστικά επίπεδη, βαρετή έως και αφελής.
Πριν απ’ αυτή παρακολουθούμε κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες του μανιακού να αρπάξει την κόρη της και κάποιες πετυχημένες έναντι άλλων κοριτσιών. Ελάχιστες όμως είναι οι συγκινήσεις. Οι χαρακτήρες εμφανίζονται απλά αδιάφοροι. Ακόμα και η Joanna Cassidy φαίνεται πεσμένη στην απόδοσή της. Εντύπωση προκαλεί και η μάλλον απρόσμενη έλλειψη gore.
Βέβαια το «Wheels of Terror» δύσκολα γίνεται συμπαθητικό και λόγω του δυσάρεστου θέματός του το οποίο ο νορμάλ άνθρωπος δεν θέλει καν να ακούει. Αποφεύγοντας όσο το δυνατόν τις ενοχλητικές, ηθικού τύπου ενστάσεις, καταλήγουμε σε αρνητικά συμπεράσματα για το φιλμ που μπορεί να μην είναι το πιο βαρετό της συνομοταξίας του, εντούτοις κινείται φανερά κάτω από το επίπεδο της μετριότητας, όντας κουραστικό και άνευρο στη μεγαλύτερη διάρκειά του.
