Φτάσαμε λοιπόν στον τέταρτο και τελευταίο κύκλο αυτής της δυναμικής και ιδιαίτερης horror σειράς. Το The Strain των Guillermo del Toro και Chuck Hogan μετά από τρεις αξιόλογες σεζόν σφραγίζει την πορεία του στην τηλεόραση με την τέταρτη και σίγουρα μια από τις καλύτερες σεζόν του. Ας δούμε λοιπόν τι μας έδωσαν συνολικά τα 10 τελευταία επεισόδια.
Ξεκινώντας σχεδόν από εκεί που τελείωσε ο προηγούμενος κύκλος, τουτέστιν 9 μήνες μετά την πυρηνική έκρηξη που βύθισε τη Νέα Υόρκη σε πυρηνικό χειμώνα βρίσκουμε τους ήρωες σε διάφορα σημεία να επιδίδονται στον κρυφό αγώνα τους για ανατροπή του νεοδιαμορφωθέντος απατηλού καθεστώτος. Με αυτό το τελευταίο εννοούμε την ψευδεπίγραφη εικόνα ευτυχίας της ανθρωπότητας κάτω από την κυριαρχία του Αφέντη και των αιμοδιψών στριγκόι του.
Η νέα τάξη πραγμάτων ή αλλιώς «The Partnership» αυτοπαρουσιάζεται ως ευεργετική συνύπαρξη στριγκόι και ανθρώπων και είναι από τα πιο τρομακτικά σημεία του κύκλου. Ειδικά όταν αποκαλύπτονται οι νοσηρές πρακτικές ξεχωρίσματος των ανθρώπων που προορίζονται για γεύμα των σαρκοβόρων πλασμάτων και αυτών που θα υπηρετήσουν την άρχουσα τάξη είτε ως φυλακισμένα πειραματόζωα χωρίς επιλογή είτε προδίδοντας εσκεμμένα τους συνανθρώπους τους.
Με αφορμή το παραπάνω πρέπει να τονίσουμε την εμφανή αναφορά στους ναζί και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που επιχειρεί η σεζόν. Τα μαύρα-κόκκινα περιβραχιόνια τω ανθρώπων φρουρών, η μιλιταριστική εικόνα και διάθεση των συνεργαζόμενων με τα στριγκόι, τα νοσηρά «μενγκελικού» τύπου πειράματα σε ανθρώπους και κυρίως οι συγκλονιστικές σκηνές χωρισμού οικογενειών κατά την άφιξη στα κέντρα της περιβόητης «Συνεργασίας» όπου γίνεται το ξεκαθάρισμα των «σκάρτων» από τους «χρήσιμους» δεν μπορούν να μη φέρουν στο νου τις σοκαριστικές εικόνες του ναζιστικού καθεστώτος εις βάρος των υποτελών του κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο συμπαθητικός χαρακτήρας του εξολοθρευτή τρωκτικών Vasiliy Fet πλάστηκε από τον Guillermo del Toro έχοντας στο νου τον συχνό συνεργάτη του και ηθοποιό Ron Perlman.
Όπως και οι άλλες σεζόν έτσι και η τελευταία είναι γεμάτη δράση και αιματηρές μάχες των ηρώων με τα στριγκόι (εδώ και με τους ανθρώπους-συνεργάτες τους). Επίσης δίνεται έμφαση στη σχέση του μικρού Ζακ με τον Αφέντη και στον περίτεχνο τρόπο που ο δεύτερος διαχειρίζεται με πρωτοφανή πλύση εγκεφάλου τον γιο του Ephraim Goodweather. Θα δούμε επίσης συγκλονιστικές προσωπικές μάχες μεταξύ «αιωνίων αντιπάλων» που περιμέναμε εδώ και καιρό μαζί με την δραματική έκβασή τους.
Παραδοσιακά υπάρχουν και τα flashbacks που διαφωτίζουν το παρελθόν συγκεκριμένων πρωταγωνιστών. Το βάρος εδώ πέφτει στον κατά το ήμισυ στριγκόι Quinlan όπου φωτίζεται η ρομαντική του περιπέτεια με μια κομψή κυρία του 19ου αιώνα υποδυόμενη από την Hannah New (Black Sails). Γενικά τα flashbacks δεν είναι το ίδιο ενδιαφέροντα και συναρπαστικά όσο στις προηγούμενες σεζόν καθώς όλο το βάρος έχει πέσει στις τρέχουσες εξελίξεις που είναι πιο συνταρακτικές από κάθε άλλη φορά!
Το «The Strain» μπορεί να μην έκανε ποτέ το μεγάλο μπαμ στα τέσσερα αυτά χρόνια που μας κράτησε συντροφιά. Ωστόσο, λόγω κάποιων ειδικότερων λεπτομερειών όπως οι εμπνευσμένοι χαρακτήρες και η καλοσχεδιασμένη ανατριχιαστική μορφή των στριγκόι κατέστη ξεχωριστό σαν show και εκτιμώ ότι άφησε θετική κληρονομιά στη σκηνή του σύγχρονου τηλεοπτικού τρόμου. Και οπωσδήποτε η τελευταία σεζόν μας αποζημίωσε για τις όποιες αδυναμίες του παρελθόντος.
Θετικά: Η δυστοπική εικόνα και ατμόσφαιρα, οι έξυπνες αναφορές στις ναζιστικές πρακτικές κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλές δραματικές σκηνές που καθηλώνουν, αυξημένη δράση και πλούσιο gore, εντυπωσιακά εφέ.
Αρνητικά: Διάφορες σεναριακές υπερβολές και ευκολίες, τα όχι τόσο ενδιαφέροντα flashbacks.
Βαθμός:
Gore:
