Αναμφισβήτητα ήταν από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της περασμένης δεκαετίας. Η αγγλική αυτή παραγωγή με τιμονιέρη τον ανερχόμενο Βρετανό σκηνοθέτη Neil Marshall (βλ. «The Descent») ξύπνησε στους απανταχού λάτρεις των werewolf movies ευχάριστες αναμνήσεις από τα πρώιμα χρόνια της δεκαετίας του 80, τότε που κυκλοφόρησαν ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά, ιστορικά και cult πλέον φιλμ λυκανθρωπίας (π.χ. τα «Howling» και «An American Werewolf in London»). Τέτοιου υψηλού επιπέδου είναι και το «Dog Soldiers» το οποίο έχει ήδη γίνει cult, έχοντας πολυαγαπηθεί από τους fans του ιδιώματος και όχι μόνο.
Γυρισμένο σε εντυπωσιακά νορβηγικά δάση, το φιλμ επικεντρώνεται στον αγώνα ζωής και θανάτου μιας εξαμελούς ομάδας του βρετανικού στρατού ενάντια σ’ ένα από τα πιο τρομερά τέρατα της σκηνής τρόμου: τους λυκάνθρωπους! Η ομάδα που κανονικά είχε σταλεί για άσκηση στα σκωτσέζικα Highlands εναντίον μιας άλλης στρατιωτικής ομάδας, βρίσκει αρχικά τα απομεινάρια των εικονικών της αντιπάλων και έναν επιζώντα, φανερά σοκαρισμένο. Πριν προλάβει να πάρει ανάσα, δέχεται τις πρώτες επιθέσεις αιμοβόρων λυκάνθρωπων. Με τη βοήθεια μιας ζωολόγου που τους επιβίβασε στο διερχόμενο όχημά της, οι στρατιώτες βρίσκουν καταφύγιο σ’ ένα απομονωμένο άδειο σπίτι στο δάσος. Εκεί πολιορκούνται από τους λυκάνθρωπους σε μια μάχη δίχως έλεος που κρύβει εκπλήξεις και ανατροπές. Η πανσέληνος φαντάζει ατελείωτη για όλους!
Η αξία του «Dog Soldiers» αναγνωρίστηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Φαντασίας των Βρυξελλών όπου κέρδισε το βραβείο Χρυσό Κοράκι, το ανώτερο βραβείο του συγκεκριμένου φεστιβάλ, καθώς και το βραβείο κοινού (Πήγασος).
Από την αρχή που ένα ζευγάρι κατασκηνωτών κατακρεουργείται από λυκάνθρωπο στο δάσος, το «Dog Soldiers» μας δείχνει τα κοφτερά δόντια του. Η πολύ δυναμική συνέχεια βροντοφωνάζει ότι το φιλμ ήρθε εδώ για να μείνει, για να καθιερωθεί στις συνειδήσεις των λυκανθρωπόφιλων ως «κλασικό»…κι απ’ ό,τι φαίνεται το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό. Σχεδόν σε όλους τους τομείς το «Dog Soldiers» βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Σκηνοθεσία, σενάριο, ερμηνείες, φωτογραφία, μοντάζ, όλα επιδεικνύουν άψογο επαγγελματισμό και επιμελημένη προσπάθεια. Το απομονωμένο, ομιχλώδες περιβάλλον του δάσους όπου βρίσκεται και το τελευταίο «οχυρό» των στρατιωτών φαίνεται ιδανικό για μια τέτοια ταινία. Οι λυκάνθρωποι είναι επιβλητικοί, ογκώδεις, άγριοι και ελαφρώς «σκυλίσιοι». Πάντως δεν χαρίζουν κάστανα σε κανέναν. Έξυπνο βρετανικό χιούμορ εισάγεται στην κατάλληλη δοσολογία και μαζί με το gore, τον ενθουσιώδη ρυθμό και τις έντονες σκηνές δράσης συνεισφέρουν στην δημιουργία ενός εξαιρετικού φιλμ τρόμου. Τα μόνα παράπονα εντοπίζονται μάλλον στην έλλειψη μιας λεπτομερούς, ολοκληρωμένης μεταμόρφωσης, ίσως και στον «εύκολο» τρόπο με τον οποίο οι στρατιώτες βρίσκουν προσωρινή σωτηρία και καταφύγιο. Αυτά βέβαια είναι πολύ λίγα για να μειώσουν τη μεγάλη αξία της ταινίας.
Μακάρι κι άλλες ταινίες με τα αγαπημένα μας τριχωτά τερατάκια να ακολουθήσουν την επιτυχή οδό του «Dog Soldiers». Η σκηνή του τρόμου τα έχει ανάγκη.
