Είναι αλήθεια πως ακούγοντας τα πρώτα καλά σχόλια για το ανεξάρτητο «Honeymoon» κατά τη διάρκεια των πρώτων προβολών του σε διάφορα φεστιβάλ κινηματογράφου ανά τον κόσμο, είχα ανεβάσει κάπως τον πήχη των προσδοκιών μου. Σίγουρα με προσέλκυσε και η παρουσία της Rose Leslie που οι περισσότεροι γνωρίσαμε μέσα από την επική σειρά του ΗΒΟ «Game of Thrones» ως δεινή τοξοβόλο.
Η συμπαθητική Σκοτσέζα πρωταγωνιστεί λοιπόν σ’ αυτό το ιδιόρρυθμο ψυχολογικό θρίλερ υποδυόμενη την Bea, μια ευτυχισμένη νιόπαντρη κοπέλα που πηγαίνει στο εξοχικό του πατέρα της με τον αγαπημένο της σύζυγο για ταξίδι του μέλιτος. Το σπίτι βρίσκεται απομονωμένο στα δάση του Καναδά με ελάχιστες μόνο εγκαταστάσεις εκεί κοντά. Από το πρώτο βράδυ φαίνεται πως κάτι δεν πάει καλά. Περίεργα φώτα εμφανίζονται στιγμιαία έξω από το παράθυρο του σπιτιού. Το επόμενο βράδυ συμβαίνει κάτι πολύ πιο συνταρακτικό. Η Bea περιφέρεται μόνη στο δάσος, σα να υπνοβατεί. Ο ανήσυχος άντρας της την εντοπίζει ολόγυμνη σε κατάσταση σοκ και την φέρνει στο σπίτι.
Τις επόμενες μέρες η ευτυχία του ζεύγους διαταράσσεται από κάποια παράξενα γεγονότα. Η Bea συμπεριφέρεται περίεργα και δεν θυμάται σχεδόν τίποτα για το τι της συνέβη εκείνο το βράδυ. Επίσης δείχνει να ξεχνά απλές δραστηριότητες της καθημερινότητας όπως το φτιάξιμο του καφέ. Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η εμφάνιση πληγών στο σώμα της που εξαπλώνονται μυστηριωδώς. Τι συνέβη λοιπόν εκείνο το βράδυ που η Bea περιπλανιόταν στο δάσος; Θα μπορέσει άραγε ο σύζυγός της να την απαλλάξει από τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει κλονίζοντας ταυτόχρονα και την δική του ψυχική ισορροπία;
Η σκηνοθέτης της ταινίας επέλεξε την Rose Leslie ως πρωταγωνίστρια έχοντας εντυπωσιαστεί από την απόδοσή της στο «Game of Thrones».
Αν και το θέμα «Καλύβα στο Δάσος» έχει παιχτεί πολλές φορές στο cinema τρόμου, στο «Honeymoon» πλασάρεται λίγο διαφορετικά, χάρη κυρίως στο αλλόκοτο και ασυνήθιστο σενάριο. Οι χαρακτήρες του έργου είναι μόλις τέσσερις, αλλά οι δύο –το νιόπαντρο ζευγάρι– είναι αυτοί που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Οι ερμηνείες τους είναι αξιόλογες και οι διάλογοι ρεαλιστικοί. Η δραματική τροπή που παίρνει το φιλμ από τη μέση περίπου και μετά καταφέρνει να καθηλώσει τον θεατή προκαλώντας άγχος και αγωνία, δημιουργώντας την ίδια στιγμή και την τάση για μαντεψιές σχετικά με το τι συμβαίνει.
Η απάντηση που δίνει το «Honeymoon» είναι πρωτότυπη αλλά ατελής, ικανοποιώντας μόνο εν μέρει. Εκεί δηλαδή που έπρεπε να δώσουν μεγαλύτερη σημασία οι δημιουργοί του, τα έκαναν λίγο θάλασσα σερβίροντας τις ιδέες τους πρόχειρα και ανολοκλήρωτα. Κρίμα γιατί με περισσότερη προσοχή στις σημαντικές αυτές λεπτομέρειες θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα πραγματικά πολύ καλό φιλμ τρόμου που θα ξεχώριζε αισθητά από το σωρό. Ακόμα κι έτσι πάντως βλέπεται ευχάριστα.
