Η νταντά: Βασίλισσα δολοφόνος (The Babysitter: Killer Queen) Review

Το «The Babysitter: Killer Queen» είναι το sequel του εκρηκτικού The Babysitter που απολαύσαμε πριν από 4 περίπου χρόνια στο Netflix. Το πρώτο φιλμ είχε προκαλέσει έναν συγκρατημένο ενθουσιασμό με το ιδιαίτερο σκηνοθετικό στιλ, την απροβλεψιμότητά του και την πληθώρα διασκεδαστικών χαρακτήρων. Ε, λοιπόν το sequel μας σερβίρει τα ίδια στοιχεία ξανά χωρίς όμως την ανάλογη ευρηματικότητα που χαρακτήριζαν το αρχικό φιλμ.

Η ταινία ακολουθεί ξανά τον νεαρό Cole ο οποίος δύο χρόνια μετά την σύγκρουσή του με την διαβολική σέχτα που ήθελε να τον θυσιάσει στο Σατανά αδυνατεί να ξεπεράσει το σοκ. Κανείς δεν πιστεύει τον Cole για το μακελειό που συνέβη παρά μόνο η φίλη του Melanie από τη γειτονιά. Η Melanie τον συμβουλεύει να προσπαθήσει να ξεχάσει το παρελθόν και τον καλεί σε ένα πάρτι κοντά σε μια λίμνη. Εκεί όμως σκοτεινές δυνάμεις ξυπνούν και επαναφέρουν τον εφιάλτη που έζησε ο Cole!

Το «The Babysitter: Killer Queen» όπως είπαμε διαθέτει πολλά στοιχεία του προκατόχου του. Τουτέστιν παράλογα ευρηματικοί φόνοι συνοδευόμενοι από άφθονο gore, χιουμοριστική διάθεση με τολμηρές ατάκες και αστείες ενέργειες, ποικιλία έντονων χρωμάτων στα σκηνικά και πλήθος ιδιόμορφων χαρακτήρων πολλούς από τους οποίους έχουμε ξαναδεί. Ωστόσο, παρά τη safe επιλογή συστατικών, η συνολική εικόνα μοιάζει αρκετά πρόχειρη και η ταινία δεν μπορεί να μας συναρπάσει κατά τον τρόπο που το έκανε η πρώτη δουλειά του σκηνοθέτη McG.

Μια τάση υπερβολής με δυσμενή αποτελέσματα διακρίνεται σε πολλά σημεία. Οι ατάκες για παράδειγμα φαίνονται λιγότερο εμπνευσμένες αυτή τη φορά ενώ τα καμώματα των πρωταγωνιστών εντελώς διεκπεραιωτικά, στερούμενα ουσίας και ενδιαφέροντος. Το σενάριο προσπαθεί να δώσει νόημα ύπαρξης στους παλαιότερα καλοφτιαγμένους χαρακτήρες αλλά το κάνει επιπόλαια και ανέμπνευστα.

Τα γυρίσματα έγιναν στο Los Angeles.

Το φιλμ είναι γενικά υπερβολικό ακόμα και στην απεικόνισης της βίας. Μερικοί φόνοι δηλαδή παρότι εντυπωσιακοί σαν σύλληψη… παραείναι αναληθοφανείς κι αυτό ίσως ξενερώσει ορισμένους. Γενικά όμως τα φονικά είναι από τα πιο δυνατά στοιχεία του μέτριου αυτού έργου. Ορισμένες ανατροπές στην αφήγηση της ιστορίας διατηρούν κάπως το ενδιαφέρον. Το τοπίο της λίμνης με την αφιλόξενη έρημο μου άρεσε επίσης παρά τις φανερά τεχνητές προσθήκες στο ντεκόρ. Πλάκα είχε και ο αστείος, καλοπερασάκιας πατέρας του Cole.

Κοντολογίς, το «The Babysitter: Killer Queen» δεν ήταν δυστυχώς το sequel που αναμέναμε. Έχει καλές στιγμές αλλά και πολλά προβλήματα. Είμαστε ανοιχτοί στις τρέλες και τις υπερβολές των κωμωδιών τρόμου όμως εδώ τα πράγματα ξέφυγαν και δεν υπήρξε κάποια ευφυής μέθοδος αντιπερισπασμού για να μας κρατήσει σε θετικό mood. Δείτε το μόνο αν δεν έχετε κάποια καλύτερη επιλογή υπόψιν σας στο πεδίο του comedy horror.

Μεγάλες ποσότητες gore, έντονα χρώματα, ταχύς ρυθμός, λίγες ενδιαφέρουσες ανατροπές.

Έλλειψη πρωτοτυπίας, αδέξιο και βιαστικό σενάριο, υπερβολικά ειδικά εφέ.

Ένα εντυπωσιακό κόψιμο λαιμού με γάντζο.
Το κόψιμο ενός κεφαλιού από σανίδα surfing!
Ένας ζουμερός αποκεφαλισμός μέσα σε κοίλωμα βράχων.
Ένας φρικιαστικός διαμελισμός από την προπέλα σκάφους.