Ο βραβευμένος με Oscar σκηνοθέτης Barry Levinson (Rain Man, Sleepers) παραδίδει αυτό το πρωτότυπο και πολύ ενδιαφέρον φιλμ «οικολογικού» τρόμου που ακολουθεί την πολυχρησιμοποιημένη found footage μέθοδο. Τα πλάνα που βλέπουμε αποτελούν υλικό που έχει συλλέξει παράνομα μια δημοσιογράφος η οποία έγινε μάρτυρας φρικιαστικών γεγονότων στην παραθαλάσσια πόλη Chesapeake Bay. Εκεί έλαβαν χώρα τρομακτικά γεγονότα όταν μεταλλαγμένα παράσιτα σκότωσαν αναρίθμητα ψάρια και στη συνέχεια άρχισαν να επιτίθενται και στους ανθρώπους. Τα θύματα αρχικά εμφανίζουν φουσκάλες σε διάφορα σημεία του σώματος και στη συνέχεια κατατρώγονται από το παράσιτο μέσα σε ανυπόφορους πόνους.
Η κυβέρνηση προσπάθησε να κουκουλώσει το συμβάν, όμως το βίντεο της δημοσιογράφου έχει σκοπό να διαδώσει τις εφιαλτικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στο Chesapeake Bay. Και πιστέψτε με το καταφέρνει πολύ καλά…
Αρχικά πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στον σκηνοθέτη και στον μοντέρ για το εξαιρετικό δέσιμο των πλάνων στο πλαίσιο μιας σφιχτοδεμένης εφιαλτικής ιστορίας. Τα δυσάρεστα συμβάντα προβάλλονται από ποικίλες κάμερες όπως κάμερες νοσοκομείων, κάμερες περιπολικών, καφετεριών, κάμερες ιδιωτών ενώ μαζί με αυτά προστίθεται υλικό από το youtube αλλά και από κινητά τηλέφωνα και παρεμφερείς ιδιωτικές συσκευές.
Ένα από τα ελάχιστα λάθη της ταινίας εντοπίζεται στην μετάδοση των γεγονότων από την εφαρμογή FaceTime μιας κοπέλας. Η συγκεκριμένη εφαρμογή εμφανίστηκε το 2010 αλλά τα γεγονότα του φιλμ υποτίθεται ότι εκτυλίσσονται το 2009.
Τα δραματικά γεγονότα απεικονίζονται με ρεαλισμό βάζοντας τον θεατή για τα καλά μέσα στο νοσηρό περιβάλλον του «The Bay». Οι ερμηνείες είναι σοβαρές και η μόνη που δεν πολυσυμπαθούμε είναι η άνευρη αφηγήτρια που πρωταγωνιστεί εδώ. Το φιλμ κινείται σχετικά γρήγορα λέγοντας αυτό που θέλει χωρίς αχρείαστους πλατειασμούς. Το φινάλε είναι δυστυχώς κατώτερο των περιστάσεων αφήνοντας να διαφανεί μια προχειρότητα και μάλλον μια βιασύνη να κλείσει το έργο.
Σε γενικές γραμμές το «The Bay» στέκεται πολύ καλά και μετατρέπει μια χιλιοπαιγμένη και κουραστική για πολλούς σήμερα τεχνική κινηματογράφησης σε νούμερο ένα ατού, βασικό για την δημιουργία γνήσιου κλίματος τρόμου και πανικού.
