Το «Lullaby» έρχεται από τον αξιόλογο κινηματογραφιστή John R. Leonetti, τον σκηνοθέτη του «Annabelle» (2014) και φωτογράφο του «The Conjuring» (2013). Από αυτό και μόνο κάποιοι θα περίμεναν ότι έχουμε να κάνουμε με μια ενδιαφέρουσα και προσεγμένη ταινία τρόμου. Δυστυχώς το ενστικτώδες συμπέρασμα δεν επιβεβαιώνεται αφού η γεύση που μένει από το φιλμ είναι γλυκόπικρη. Άλλη μια ταινία υπερφυσικού τρόμου που δυσκολεύεται να καινοτομήσει και να ξεχωρίσει από τις ομοειδείς της. Ας τα δούμε αναλυτικά όμως.
Η υπόθεση επικεντρώνεται σε ένα ζευγάρι που πρόσφατα απέκτησε παιδί και προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή. Μια μέρα όμως η γυναίκα από το ζεύγος βρίσκει στην ντουλάπα της ένα παλιό βιβλίο που περιέχει ένα νανούρισμα. Χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για τον κίνδυνο που ελλοχεύει, η μητέρα τραγουδάει το νανούρισμα στο μωρό της ανοίγοντας την «πύλη» για τον τρομερό θηλυκό δαίμονα Λίλιθ που αρπάζει τα παιδιά. Κι ενώ η Λίλιθ κάνει συνεχώς πιο ενεργή την παρουσία της, το άτυχο ζευγάρι προσπαθεί να την αντιμετωπίσει προστρέχοντας σε ειδικούς «εξορκιστές» που γνωρίζουν περισσότερα για αυτό το αρχέγονο κακό.
Γενικά το «Lullaby» είναι ένα φιλμ μεταφυσικού τρόμου που κινείται σε safe μονοπάτια. Αυτό σημαίνει ότι ακολουθεί την πεπατημένη στις τεχνικές παραγωγής τρόμου, όπως jump scares και εξορκισμούς. Οι πρωτότυπες ιδέες είναι ελάχιστες. Στο ρόλο της μητέρας βρίσκεται η συμπαθέστατη Oona Chaplin που την γνωρίσαμε μέσα από την δημοφιλή σειρά του HBO, «Game of Thrones». Από ερμηνείες…ούτε κρύο ούτε ζέστη. Η Chaplin ξεχωρίζει φανερά από τους υπόλοιπους, αλλά σίγουρα δεν κάνει και την καλύτερή της εμφάνιση. Περισσότερο αγγαρεία μοιάζει να κάνει.
Τα γυρίσματα έγιναν στο Τορόντο.
Τα κουστούμια και τα ειδικά εφέ είναι προσεγμένα πάντως και ενεργούν υπέρ του φιλμ. Συναντάμε ξεκαρδιστικούς, καλοσχεδιασμένους μικρούς δαίμονες με ενωμένα σώματα που προσπαθούν να πλησιάσουν τον μπέμπη της οικογένειας. Αλλά και η ίδια η Λίλιθ έχει εντυπωσιακή παρουσία τόσο ως μοχθηρή γριά-μέγαιρα όσο και στη νεότερη εκδοχή της. Κατά την τελική κλιμάκωση το φιλμ εισάγει κάποια σουρεαλιστικά στοιχεία που θυμίζουν λίγο το «Insidious» (2010). Καλοδεχούμενα, δεν λέω, αλλά η έμπνευση δεν βελτιώνεται και πολύ. Ακόμα και το δραματικό φινάλε ήταν ψιλοπροβλέψιμο κατ’ εμέ.
Αλλά ας μην μακρηγορώ. Νομίζω πιάσατε το point μου από τα παραπάνω. Το «Lullaby» χωρίς να είναι απαραίτητα κακή ταινία, αδυνατεί να ενθουσιάσει τον θεατή παραμένοντας στα γνώριμα μονοπάτια των κοινότοπων ταινιών τρόμου γύρω από το μεταφυσικό. Μπορεί να είναι τρομακτικό ανά διαστήματα αλλά δεν διαθέτει φρεσκάδα. Κανά δυο ωραίες ιδέες δεν ήταν αρκετές για να το τραβήξουν μακριά από τον σωρό των τετριμμένων supernatural ταινιών τρόμου. Δείτε το αν είστε ένθερμος φίλος του supernatural horror.
Θετικά: Μερικές αληθινά τρομακτικές στιγμές, ωραία ειδικά εφέ, δραματικό τελείωμα.
Αρνητικά: Αδύναμο και αρκετά προβλέψιμο σενάριο με πολλές κοινοτοπίες, έλλειψη gore.
Συμπέρασμα: Μέτρια ταινία τρόμου με λίγα καλά στοιχεία και πολλά κλισέ.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η τρομακτική θέαση μιας ανατριχιαστικής μορφής δίπλα στην κούνια μέσα από την κάμερα παρακολούθησης.
- Η ανατριχιαστική παρουσία μιας δαιμονικής ηλικιωμένης παρουσίας στο ντους.
- Οι σιαμαίοι, δικέφαλοι δαίμονες που ζυγώνουν τον ανυποψίαστο μπόμπιρα στο πάτωμα.
- Το δραματικό τελείωμα.