Και το υποψιάστηκα ότι θα ήταν μπαρούφα, παρ’ όλα αυτά είπα να κάνω την απόπειρα να το δω μήπως τυχαίνει να κάνω λάθος εγώ ρε παιδί μου. Φευ! Η ταινία μου έβγαλε τη γλώσσα κοροϊδευτικά για τη σαβούρα που μου πρόσφερε οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προειδοποιήσω τους αναγνώστες για το απαίσιο φιλμ «τρόμου» που αναγκάστηκα να καταπιώ. Ας αναλύσουμε όμως πρώτα λίγο την υπόθεση.
Μια ξεχασμένη στο χρόνο απομονωμένη πόλη αναγκάζεται να θυσιάζει κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο από έναν κάτοικό της προκειμένου να κατευνάσει την οργή ενός Ogre και να αντιμετωπίζει την επιδημία που την πλήττει. Η θυσία γίνεται δένοντας το θύμα σ’ έναν σταυρό και στη συνέχεια το τερατώδες Ogre ξεπροβάλλει από το κοντινό δάσος και καταβροχθίζει το θύμα. Οι κάτοικοι δεν γερνούν και οι σοδιές είναι πάντα ακμαίες. Στην ξεχασμένη πόλη θα βρεθούν κατά λάθος δύο νεαροί ταξιδιώτες (ζευγάρι για την ακρίβεια) και θα εμπλακούν άθελά τους στα τεκταινόμενά της θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους. Ο μάγος που εξουσιάζει τη μικρή πόλη σκοπεύει να θυσιάσει τους ξένους αλλά η συναισθηματική κόρη του προσπαθεί να τους σώσει και ταυτόχρονα να σταματήσει δια παντός το βάρβαρο έθιμο. Αυτό απαιτεί όμως και την επιτυχή αντιμετώπιση του φρικτού τέρατος που δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Τα γυρίσματα έγιναν στο Βανκούβερ.
Από την αρχή καθίσταται σαφής ο ερασιτεχνισμός στη σκηνοθεσία και στην ηθοποιία. Το τέρας Ogre που παραδόξως εμφανίζεται πολύ νωρίς στερώντας την όποια αγωνία μπορούσε να παραχθεί στην ταινία, είναι άθλιο οπτικά, θυμίζοντας κακέκτυπο του Shrek. Το σενάριο παρότι υπό διαφορετικές συνθήκες και με τις κατάλληλες επιδιορθώσεις θα μπορούσε να φανεί ενδιαφέρον, δείχνει εντελώς παιδικό και απλοϊκό, στηριζόμενο σε παιδαριώδεις ευκολίες μαγικών ξορκιών και κατάρων. Τα εφέ είναι επίσης άθλια και νηπιακά, όχι μόνο αυτά που αφορούν το Ogre και τις κινήσεις του, αλλά και όλες τις εκφάνσεις μαγικών και υπερφυσικών εκδηλώσεων. Οι ηθοποιοί στερούνται συναισθημάτων και βρίσκονται στο τσακ πριν και οι ίδιοι σκάσουν στα γέλια με τους ανόητους ρόλους που κλήθηκαν να φέρουν εις πέρας. Και δεν φτάνει όλο αυτό το χάλι, το «Ogre» έχει και το θράσος να πλησιάζει το 90λεπτο μεγεθύνοντας την ταλαιπωρία όσων αποφασίσαμε να το δούμε. Φέρτε μου το φτυάρι ρεεεε!!!!
