Το «Pyewacket» είναι φιλμ τρόμου supernatural κατεύθυνσης με το εξής ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: παρότι υιοθετεί παγιωμένα μοτίβα στις ταινίες μεταφυσικού τρόμου όπως η επίκληση δαιμόνων/πνευμάτων μέσω ειδικής τελετουργίας, παρουσιάζει μια σχετικά πρωτότυπη ιστορία την οποία εμπλουτίζει με έντονες στιγμές οικογενειακού δράματος.
Με άλλα λόγια δεν έχουμε εδώ άλλο ένα τυπικό φιλμάκι supernatural horror με μεταφυσικούς μπαμπούλες και αμέτρητες jump scares αλλά μια ξεχωριστή δουλειά, φτιαγμένη με μεράκι που επιχειρεί να αλλάξει του κανόνες εστιάζοντας περισσότερο στην ψυχική κατάρρευση των πρωταγωνιστών και στον επικείμενο τρόμο ασαφούς μορφής. Η εν λόγω τακτική κρατάει τον θεατή στην τσίτα αλλά συχνά το παρακάνει με την υπερβολικά παρατεταμένη «στάση αναμονής».
Για να εξηγούμαστε, το «Pyewacket» είναι σίγουρα ένα καλοσκηνοθετημένο και αρκετά ενδιαφέρον φιλμ τρόμου με καλές ερμηνείες από το ταλαντούχο πρωταγωνιστικό δίδυμο μάνας-κόρης. Ταυτόχρονα όμως είναι υπερβολικά συγκρατημένο με ελάχιστες τρομακτικές κλιμακώσεις, χάνοντας την ευκαιρία της ανάδειξης ως μιας εκ των κορυφαίων ταινιών του supernatural υποείδους των τελευταίων ετών.
Ολόκληρη η ταινία γυρίστηκε στο Οντάριο του Καναδά. Είναι η δεύτερη ταινία τρόμου του Καναδού σκηνοθέτη Adam MacDonald. Η πρώτη ολοκληρωμένη ταινία τρόμου που γύρισε ήταν το αγωνιώδες «Backcountry» του 2015, με μια φονική αρκούδα που τρομοκρατεί ένα ζευγάρι στο δάσος και συμπεριλήφθηκε στην λίστα μας με τις καλύτερες ταινίες τρόμου του 2015.
Η συγκλονιστική παρουσία της ανερχόμενης Nicole Muñoz (Pathfinder, Fantastic Four) καθώς και της εξαιρετικής Laurie Holden που έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της σε υψηλού επιπέδου τηλεοπτικές σειρές όπως The Walking Dead και The Americans είναι ένας από τους κυριότερους λόγους που θα μπορούσε ο μέσος φίλος του τρόμου να παρακολουθήσει αυτήν την ταινία.
Οι δύο γυναίκες βγάζουν πολύ καλή χημεία και αποτελούν τους δύο χαρακτήρες-κλειδιά πάνω στους οποίους οικοδομείται η πλοκή. Καλή εμφάνιση κάνει και η φίλη της πρωταγωνίστριας υποδυόμενη από την Chloe Rose (Hellions) αλλά γενικά η ταινία αποτυγχάνει να αξιοποιήσει παραγωγικά τους δευτεραγωνιστές.
Οι τελικές σκηνές είναι και οι δυνατότερες με την αγωνία να αυξάνεται κατακόρυφα ενώ το παιχνίδι με το μυαλό του θεατή εντείνεται συνεχώς. Αλλά το πετυχημένο, δραματικό κλείσιμο δεν αρκεί για να καταστήσει το «Pyewacket» «σπουδαίο» σαν σύνολο αφού ήδη έχουν χαθεί πολλές ευκαιρίες στη ροή των εξελίξεων όπου τα γεγονότα παραήταν «ήπια» για μια ταινία τρόμου.
Με περισσότερη τόλμη και πιο πολλές «in your face» σκηνές η εικόνα θα ήταν οπωσδήποτε διαφορετική. Σε σύγκριση πάντως με πολλές τετριμμένες και προβλέψιμες ταινίες μεταφυσικού τρόμου της νεότερης εποχής, το «Pyewacket» τα καταφέρνει σαφώς καλύτερα. Δώστε του μια ευκαιρία…
