Τυπική monster movie. Όχι ότι περιμέναμε κάτι διαφορετικό θα μου πείτε…Το «Spiders» του μετρ των κακοφτιαγμένων monster movies Tibor Takács έχει όλα τα κλισέ και προβλήματα των σχετικών ταινιών με τερατώδη ζώα. Προχειρογραμμένο σενάριο με αρκετές αφέλειες, μέτρια ηθοποιία, αδιάφορους χαρακτήρες αλλά τελικά…δεν είναι και τόσο χάλια.
Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Τις «συνήθεις» γενετικά τροποποιημένες αράχνες στο πλαίσιο μυστικών στρατιωτικών πειραμάτων που κάπου έχασαν το δρόμο τους. Μετά την πτώση κομματιών του διαστημικού σταθμού στον υπόνομο της Νέας Υόρκης οι αράχνες που κρύβονταν εκεί βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να επεκταθούν, να μεγαλώσουν σε μέγεθος και να αποτελέσουν θανάσιμη απειλή για όλη την πόλη.
Οι πιο παλιοί ίσως θυμούνται ότι ο σκηνοθέτης του «Spiders» Tibor Takács είχε καθίσει στη σκηνοθετική καρέκλα για το κλασικό φιλμ παιδικού τρόμου «The Gate» του 1987.
Από τη μία παρακολουθούμε την αντιμετώπιση των αραχνών από τον στρατό κι από την άλλη την προσπάθεια ενός οικογενειάρχη και της συζύγου του να σώσουν την κόρη τους η οποία έχει παγιδευτεί σε ένα διαμέρισμα που τέθηκε σε καραντίνα. Οι σκηνές δράσεις είναι καλές αλλά δυστυχώς δεν είναι τόσες πολλές όσες θα αναμέναμε από ταινία τέτοιου τύπου. Υπάρχει αδικαιολόγητα μεγάλο νεκρό διάστημα με ανούσιο μπλα μπλα που ξενερώνει. Οι χαρακτήρες/ηθοποιοί δεν έχουν να μας πουν κάτι ιδιαίτερο, παρόλα αυτά στέκονται σαφώς καλύτερα από πολλούς συναδέλφους τους σε παρεμφερείς ταινίες όπου τα αποτελέσματα είναι συνήθως τραγελαφικά.
Πάντως όταν ξεκινάει η επέλαση εκείνης της τεράστιας αράχνης, η δράση εντείνεται όπως κι ο χαβαλές. Άλλωστε μόνο για χαβαλέ βλέπονται αυτές οι ταινίες γνωρίζοντας τον χαμηλό προϋπολογισμό τους εκ των προτέρων που εδώ πάντως δεν ήταν και τόσο χαμηλός. Προφανώς τα αξιοπρεπή εφέ οφείλονται σε αυτόν. Ευτυχώς δηλαδή που οι αράχνες και η όλη τους κίνηση ήταν γενικά προσεγμένες και δεν μας απογοήτευσαν εντελώς.
