Πρόκειται για νεανική αμερικανιά, κινούμενη μεταξύ supernatural και slasher. Κεντρική φιγούρα αναδεικνύεται η Tamara, μια εσωστρεφής, ντροπαλή και αντικοινωνική κοπέλα που ασχολείται με τη μαγεία. Ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας της προκαλεί τα πειράγματα των συμμαθητών της που την αντιμετωπίζουν ως φρικιό με ελάχιστες μόνο συμπάθειες στην τάξη της. Η Tamara είναι ταυτόχρονα ερωτευμένη με τον παντρεμένο καθηγητή της τον οποίο προσπαθεί να τυλίξει μέσω μαγικών ξορκιών αλλά δεν φαίνεται να έχουν αποτέλεσμα ως τώρα. Σημείο καμπής στις σχέσεις της με τους συμμαθητές της είναι ένα άρθρο της Tamara που ξεσκεπάζει την χρήση αναβολικών στους σχολικούς αγώνες εκθέτοντας έτσι κάποιους συμμαθητές της. Αυτοί αποφασίζουν να την εκδικηθούν στήνοντας μια κακόγουστη φάρσα εκμεταλλευόμενοι τον έρωτά της για τον καθηγητή τους. Όμως η φάρσα εξελίσσεται δυσάρεστα, με μοιραίο επακόλουθο τον θάνατο της Tamara. Οι συμμετέχοντες στην φάρσα αποφασίζουν να κουκουλώσουν το συμβάν και θάβουν τη νεκρή κοπέλα στο κοντινό δάσος.
Ωστόσο η Tamara δεν λέει να αναπαυθεί εν ειρήνη και την επόμενη μέρα επιστρέφει από τον τάφο εντυπωσιακά μεταμορφωμένη σε μια super sexy γκόμενα, βάζοντας «φωτιά» στο σχολείο! Κι ενώ οι φαρσέρ προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη, η διαβολική κοπέλα ξεκινάει την αιματηρή εκδίκησή της χωρίς χρονοτριβές, ξεπαστρεύοντας έναν έναν όλους τους φαρσέρ που την έθαψαν, αξιοποιώντας τις νέες υπερφυσικές της δυνάμεις.
Το κόκκινο χρώμα σπανίζει στο φιλμ. Η πιο έντονη παρουσία του βρίσκεται στο εκθαμβωτικό φόρεμα της Tamara.
Το σενάριο φέρνει στο νου ταινίες τρόμου όπως τα «I Know What You Did Last Summer» (1997) και «Carry» (1976). Πράγματι το «Tamara» φαίνεται να συνδυάζει στοιχεία από τα προαναφερθέντα φιλμ και πιθανώς μερικά ακόμα που προτάσσουν την βίαιη εκδίκηση ως κινητήριο μοχλό της πλοκής. Ο θάνατος από ατύχημα και η απόφαση για απόκρυψή του από τη νεανική παρέα απαντά στο «I Know What You Did Last Summer», ενώ τα υπερφυσικά στοιχεία και το προφίλ της εξαγριωμένης και φαινομενικά ασταμάτητης θηλυκής οντότητας αποτελούν σήμα κατατεθέν της ταινίας του De Palma. Το μοτίβο της επιστροφής από τον τάφο για εκδίκηση ενδεχομένως θυμίζει το «A Nightmare On Elm Street». Βέβαια η cheesy αισθητική του «Tamara» καθιστά απαγορευτική οποιαδήποτε σύγκριση με τις παραπάνω ταινίες θρύλους των De Palma και Craven, παρόλα αυτά μπορεί να ιδωθεί ευχάριστα αν δεν έχουμε υψηλές απαιτήσεις εκ των προτέρων.
Η Tamara σαν προσωπικότητα σίγουρα δεν είναι αδιάφορη παρά την επιτηδευμένη της εμφάνιση. Στα θετικά περιλαμβάνονται ορισμένοι εξαιρετικά αιματοβαμμένοι φόνοι που θα ξετρελάνουν τους λάτρεις του gore. Οι δηλητηριώδεις πρόλογοι της sexy φόνισσας που ξεμπροστιάζουν τα υποψήφια θύματά της βγάζοντας στη φόρα σημαντικές «αμαρτίες» ή ατοπήματα τους ενεργούν υπέρ της ταινίας. Πάντως η υποπλοκή της ερωτικής περιπέτειας με τον καθηγητή της κρίνεται ψιλοαδιάφορη. Οι ερμηνείες βρίσκονται στα αναμενόμενα μέτρια επίπεδα.
Με λίγα λόγια αν επιθυμείτε ένα κιτς χαλάρωμα με συνοδεία popcorn, η αμερικανιά αυτή μπορεί να κρατήσει ευχάριστη συντροφιά. Σαν ταινία όμως κινείται στη μετριότητα πέραν πάσης αμφιβολίας…
