Οι ταινίες των βόρειων χωρών, όπως η Νορβηγία, φημίζονται για την μελαγχολική, βαριά ατμόσφαιρα τους με την αργόσυρτη πλοκή τους, τα καθηλωτικά σκηνικά και την μοναδική ατμόσφαιρα τους. Οι γνώστες, σίγουρα θα γνωρίζουν το “Fritt Vilt” του 2006, το οποίο είχε και δύο sequels.
Εδώ πάμε λίγο πιο πίσω, στο 2003, όπου συναντάμε ένα άκρως ατμοσφαιρικό θρίλερ, τρόμου και αγωνίας, που κατά την γνώμη μου δεν αφήνει κανένα ασυγκίνητο, ειδικά αυτούς που αρέσκονται στο να αναδιφούν τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο.
Παγωμένα χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών, με ελάχιστες σκηνές χαμόγελων στην ταινία, ένα σκοτεινό δάσος να σε περικυκλώνει, φωτιές μέσα στην νύχτα, αγωνία και αξιόλογη σκηνοθεσία από τον Pal Oie, συνθέτουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο πόνημα, που σε κάνει να θες να εξερευνήσεις περισσότερο την νορβηγική σκηνή, της οποίας ο γράφων είναι λάτρης.
Το «Villmark» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Pål Øie.
Το να ξέρεις τους πρωταγωνιστές σε τέτοιες περιπτώσεις δεν σε αφορά και πολύ, αφού αυτό που σε νοιάζει είναι το όλο πακέτο, το οποίο εδώ είναι άρτια δουλεμένο με ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια βελτίωσης σε μελλοντικές κυκλοφορίες. Αυτό που ίσως ξενίσει κάποιους είναι η νορβηγική γλώσσα, την οποία δεν ακούμε και συχνά, ή μάλλον για να ακριβολογούμε δεν ακούμε καθόλου, πιστέψτε με όμως ότι το όλο αποτέλεσμα σε κάνει να αποκτάς οικειότητα ακόμα και μ’ αυτό.
Αφήστε λίγο λοιπόν τις “αμερικανιές” στα δάση της Virginia, ή τα ελαφρού μυστηρίου films της Ισπανίας, που είναι της μόδας τα τελευταία χρόνια και κάντε ένα ταξίδι στον παγωμένο ευρωπαϊκό βορρά. Εγώ πάντως δεν το μετάνιωσα καθόλου!
