Κλασσική ταινία του 1932 η οποία έχει διασκευαστεί αμέτρητες φορές άλλες επιτυχώς και άλλες ανεπιτυχώς. Η ταινία ξεκινάει με το μουσικό θέμα από την «Λίμνη των Κύκνων». Βασίζεται πολύ στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται. Ο φωτισμός, η συγκέντρωση στο βλέμμα του Boris Karloff και το επιβλητικό του παρουσιαστικό δίνουν στην ταινία κάτι το απόκοσμο και το τρομακτικό. Το μακιγιάζ της μούμιας είναι απίστευτο, αν το συγκρίνουμε με την τότε εποχή και τα μέσα που είχαν.
Χρησιμοποιήθηκαν πολλά στρώματα βαμβακιού για να δημιουργηθεί το ρυτιδιασμένο εφέ της μούμιας. Το αποτέλεσμα ήταν ο Karloff να μην μπορεί καν να μιλήσει.
Εξελίσσεται γρήγορα μιας και διαρκεί 1 ώρα και 10 λεπτά. Και νομίζω πως είναι αρκετά. Δεν πλατειάζει και δεν έχει σκηνές οι οποίες απλά υπάρχουν για να γεμίσουν την ταινία. Το υπόλοιπο cast των ηθοποιών είναι και αυτό εξαιρετικό και συναντάμε ξανά τον Edward Van Sloan ως Doctor Muler και τον David Manners ως Frank Whemple, τον αρχαιολόγο που ξυπνά την μούμια. Τους είχαμε ξαναδεί ως Van Helsing και John Harker στην ταινία Dracula του 1931.
Θετικά: Ο φωτισμός και η ατμόσφαιρα της ταινίας
Αρνητικά: –
Συμπέρασμα: Κλασσική ταινία που κατά την ταπεινή μου άποψη καμία από τις διασκευές που ακολούθησαν δεν κατάφεραν να την αγγίξουν ούτε στην ατμόσφαιρα αλλά ούτε και στην αισθητική.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Το ξύπνημα της μούμιας.
- Η ιστορία του αρχιερέα και πως κατέληξε να θαφτεί ζωντανός.
- Το τέλος της ταινίας.
