Θα ακουστούμε κλισέ. Θα γίνουμε κουραστικοί να λέμε «άλλο ένα μεταφυσικό φιλμ τρόμου της σειράς». Κι όμως…απαράδεκτες ταινίες σαν το «The Apparition» δεν μας αφήνουν περιθώριο για διαφορετική αντιμετώπιση.
Υπόθεση τετριμμένη. Σενάριο γεμάτο λάθη, supernatural κοινοτυπίες και προβλέψιμες καταστάσεις. Σκηνοθεσία που μυρίζει ερασιτεχνισμό. Ηθοποιία όχι άσχημη αλλά διεκπαιρεωτική και χωρίς μεγάλες στιγμές ή εξάρσεις που να κερδίζουν το ενδιαφέρον. Ταχύτητα γεγονότων…ανάλογη χελώνας που προς το τέλος γίνεται λίγο λαγός αλλά έχει χάσει το παιχνίδι για τα καλά.
Το «The Apparition» έχει πολλές ομοιότητες με το ιαπωνικό φιλμ τρόμου «Pulse» του 2001, ωστόσο δεν έχει καμία σχέση μαζί του ούτε πρόκειται για remake. Οι ομοιότητες είναι καθαρά συμπτωματικές.
Γενικά δεν θα κερδίσετε τίποτα βλέποντας το εντελώς αδιάφορο και κακοφτιαγμένο αυτό φιλμάκι τρόμου. Αντιθέτως θα το βαρεθείτε σε σημείο εκνευρισμού. Οι αριθμητικά λίγες πραγματικά τρομακτικές σκηνές και η ατμόσφαιρα απελπισίας α λα «The Beyond» του Lucio Fulci (οι παλιότεροι θα καταλάβουν) που οικοδομείται προς το φινάλε δίνουν λίγους πόντους στο έργο του φανερά άπειρου Todd Lincoln αλλά δεν μπορούν να το σώσουν από το ολικό στραπάτσο.
Αν είστε λάτρης του μεταφυσικού τρόμου…προτιμήστε μια από τις πολλές μέτριες (διότι οι καλές είναι γνωστές και μάλλον τις έχετε ήδη δει) σύγχρονες παραγωγές παρόμοιου στιλ. Μπροστά στο ανιαρό «The Apparition» θα σας φανούν καλύτερες απ’ ό, τι πραγματικά είναι.
Θετικά: Ελάχιστες τρομακτικές σκηνές που για πολύ λίγο σε καθηλώνουν μέχρι να επανέλθουν οι αδιάφορες εξελίξεις μαζί με τα χασμουρητά.
Αρνητικά: Κακογραμμένο και ανέμπνευστο σενάριο, αδιάφοροι διάλογοι, πρόχειρη σκηνοθεσία, αργός ρυθμός.
Συμπέρασμα: Ένα ακόμα τραγικό και άνευ λόγου ύπαρξης φιλμ μεταφυσικού τρόμου.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η εναρκτήρια σκηνή με το μεταφυσικό πείραμα που πήγε στραβά και χάθηκε μια κοπέλα.
- Η καλοσκηνοθετημένη και αγωνιώδης σκηνή όπου η οντότητα επιτίθεται στο ζευγάρι με πρωτότυπο στιλ στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.
- Το κλίμα απελπισίας προς το τέλος που θυμίζει λίγο από The Beyond του Lucio Fulci.