Hatchetman (2003) Review

Hatchetman ή αλλιώς…πώς να χάσετε πάνω από 90 λεπτά από τη ζωή σας. Δυστυχώς η δεκαετία 2000-2009 αφθονεί σε χαζά νέο-slasherάκια της σειράς, αλλά τούτο εδώ είναι εντελώς απαράδεκτο. Πληκτική σκηνοθεσία, παιδαριώδες σενάριο, ατάλαντοι ηθοποιοί με τραγικές ερμηνείες, ανύπαρκτη ατμόσφαιρα, άθλιο χιούμορ, αφελείς διάλογοι και ένας απίστευτα γελοίος δολοφόνος που με την κάπα, την κουκούλα και τη μάσκα σκελετού μοιάζει με τον Skeletor από το παιδικό «He-Man» παρά με στυγνό φονιά.

Η ταινία προσπαθεί να αντιγράψει περιστασιακά το «Scream» κατεβάζοντας όμως τα standards στον πάτο. Το image του φονιά για παράδειγμα με την σκουρόχρωμη κάπα και την φρικιαστική μάσκα προσεγγίζει τον περιβόητο Ghostface. Ενώ όμως η δολοφονική φιγούρα του «Scream» παράγει αναμφισβήτητη αίσθηση απειλής, τούτος εδώ είναι εντελώς καρνάβαλος ή αυτό που λέμε «για τα πανηγύρια». Από χαρακτήρες είναι όλοι πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλον. Οι περισσότεροι πρωταγωνιστές είναι έφηβοι κολεγιόπαιδες που σκέφτονται πώς θα βγουν ραντεβού με τις συμμαθήτριές τους ενώ οι γκόμενες απολαμβάνουν τη δουλειά και τα φράγκα στο στριπτιτζάδικο της περιοχής.

Μία απ’ αυτές βέβαια επιδιώκει την έναρξη μιας πιο σοβαρής ζωής κάνοντας σχέση με τον μπάτσο της ταινίας (συνήθως κάθε ταινία με δολοφόνο έχει και έναν μπάτσο που αναμειγνύεται στα δρώμενα!) ο οποίος με τη σειρά του δείχνει να βαριέται που παίζει στο έργο. Σα να περιμένει να φτάσουμε στο τέλος για να πάει να πιει καφέ. Τόσο ανέκφραστος και βαριεστημένος είναι! Υπάρχει και ένας ηδονοβλεψίας μηχανικός αυτοκινήτων που συλλέγει γυναικεία εσώρουχα από τις κοπέλες του φιλμ! Τελικά βλέπουμε θρίλερ ή extreme ερωτική B movie;

Το «Hatchetman» δεν προβλήθηκε στις αίθουσες αλλά κυκλοφόρησε κατευθείαν σε DVD. Ευτυχώς για τους λάτρεις του cinema δηλαδή!

Α, ας πούμε και για την υπόθεση (χαχα!) λίγα πράγματα. Ε λοιπόν ο ψυχοπαθής παλιάτσος…ε συγγνώμη δολοφόνος με το τσεκουράκι σφάζει τα κορίτσια-στριπτιζέζ και η αστυνομία προσπαθεί να τον εντοπίσει. Και κλασικά, υπάρχει ένας βασικός ύποπτος πίσω απ’ όλα αυτά. Είναι ή δεν είναι όμως ο μανιακός; Τι μας νοιάζει όμως; Αφού η ταινία είναι άθλια σε όλους τους τομείς. Σιγά μη διασωθεί από μια σταγόνα μυστηρίου. Ακόμα και το κίνητρο του μανιακού είναι παιδαριώδες! Εκεί όμως που σου’ ρχεται να σπάσεις την τηλεόραση είναι κάθε φορά που οι χαζογκόμενες κλαίνε για τον χαμό μίας ακόμα εξ’ αυτών. Πόσα ψεύτικα δάκρυα θα χύσεις ακόμα καλή μου; Αφού δεν πείθεις, τι το συνεχίζεις και στον επόμενο φόνο; Δυστυχώς ούτε στην πλάκα δεν μπορούμε να πάρουμε το «Hatchetman». Ούτε φυσικά θα του χαριστούμε επειδή ήταν σχετικά θαρραλέο στην απεικόνιση gore. Κι αυτό κάλπικο είναι. Μαύρα χάλια!

Ίσως το ότι γελάμε μερικές φορές με τις κωμικοτραγικές σκηνές που βλέπουμε.

Σχεδόν όλα είναι αρνητικά σ’ αυτό το άθλιο φιλμ.