Σίγουρα οι οδοντίατροι δεν είναι κάτι που σε κάνει να νιώθεις όμορφα στην ιδέα και μόνο ότι θα τους επισκεφτείς και θα έχεις ανοιχτό το στόμα σου για πολλή ώρα, αφήνοντας τους να μπαινοβγάζουν εργαλεία χωρίς να βλέπεις τι γίνεται..Αυτό ακριβώς είναι το σημείο που ποντάρει αυτό το cult διαμαντάκι του Brian Yuzna όσον αφορά την σκηνοθεσία και των Stuart Gordon και Dennis Paoli από την πλευρά του σεναρίου.
Μετά από παλαιότερα αριστουργήματα όπως το “Re-Animator” και το “From Beyond”, που ο Gordon και ο Yuzna, συνεργάστηκαν περίφημα, βασιζόμενα σε βιβλία του Lovecraft αλλά και άλλα μικρά πονήματα τους, έρχεται αυτό το φιλμάκι, που σίγουρα δεν σε αφήνει αδιάφορο. Το εν λόγω έργο συνδυάζει τον τρόμο σε σημείο αγωνίας μια και δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει αυτός ο τρελός οδοντίατρος με τα εργαλεία που σίγουρα δεν είναι άγνωστα σε όλους μας, με το gore που υπάρχει σε αρκετά σημεία σε ικανοποιητικό βαθμό.
Το φιλμ εμπνέεται από τον πραγματικό serial killer και οδοντίατρο στο επάγγελμα Glennon Engleman (1928-1999) που έδρασε κυρίως στην πολιτεία Missouri των ΗΠΑ.
Θυμάμαι την εποχή που το πρόβαλλε αρκετές φορές, μεταμεσονύκτια, η ιδιωτική τηλεόραση , αρκετά χρόνια πίσω. Τότε ήταν που το πρωτοείδα και μου είχε κάνει θετική εντύπωση, αφού η πρωτοτυπία της εναρμόνισης διαφόρων στοιχείων της καθημερινότητας , με τον τρόμο που μπορούν να προκαλέσουν αν πέσουν σε λάθος χέρια, είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια στις ταινίες τρόμου. Θα έλεγε κανείς ότι ενυπάρχει πλέριο και το στοιχείο του κυνισμού και της μαύρης κωμωδίας, κάτι που κάνει την ταινία να πρωτοτυπεί ιδιαίτερα.
Ανακεφαλαιώνοντας, πρόκειται αναντίρρητα για κάτι το ξεχωριστό, το οποίο προέρχεται από έναν σκηνοθέτη, που δυστυχώς έχει ακουστεί πολύ λιγότερο απ’ ότι αξίζει! Ένα tip για το τέλος..: Μην δείτε αυτή την ταινία αν πρόκειται να επισκεφθείτε σύντομα οδοντίατρο..Εγώ πάντως θα την έβλεπα ακόμα και τότε, αλλά είμαι ιδιάζουσα περίπτωση…χε χε…
